Συνέντευξη στον Αλέξανδρο Τσομπανόπουλο
Συναντήσαμε τη Ζωή Παπαδοπούλου, μια από τις καλύτερες φωνές της νέας γενιάς, στην εμφάνισή της στη Θεσσαλονίκη, στη Βεντέτα με τον Κώστα Λειβαδά και μας έκανε την τιμή να μας μιλήσει. Την ευχαριστώ πολύ!
· Πες μου δύο λόγια για το πρόγραμμα που παρουσιάζετε φέτος.
Είναι μια πάρα πολύ ωραία συνάντηση με τον Κώστα Λειβαδά. Ενώ γνωριζόμαστε πολλά χρόνια βρισκόμαστε τώρα. Πολύ φυσικά προέκυψε αυτό. Θα παρουσιάσουμε τραγούδια από το ρεπερτόριο σαφώς του Κώστα, που είναι πολύ όμορφα. Πολύ μελωδικά και κανονικά τραγούδια από τις συνεργασίες του με την Ελένη Τσαλιγοπούλου, τη Γιώτα Νέγκα, το Μανώλη Λιδάκη και πάρα πολλούς άλλους. Επίσης κάποια δικά μου τραγούδια. Υπάρχουν και εκπλήξεις μέσα στο πρόγραμμα, που έχουν να κάνουν με διασκευές κάποιων παλιών λαϊκών κομματιών. Ένα όμορφο εσωστρεφές και εξωστρεφές παράλληλα πρόγραμμα.
· Ετοιμάζετε κάτι μαζί;
Ποιος ξέρει; Θα δείξει. Μάλλον! Είμαστε σε καλό δρόμο πάντως…
· Εσύ έχεις κάποια άλλα σχέδια αυτό το διάστημα;
Κοίταξε, εγώ αυτό το διάστημα, περιοδεύω με τον Κώστα και παράλληλα έχω τους δικούς μου μουσικούς και κάνουμε τις εμφανίσεις τις δικές μας, οι οποίες με το καλό θα πάρουν μια μορφή πιο συχνή από Φλεβάρη στην Αθήνα. Μέχρι τότε δηλαδή θα είμαστε εκτός Αθηνών και στα περίχωρα. Είμαστε γενικώς σε μια πολύ δημιουργική περίοδο.
· Ο χώρος είναι ανακοινώσιμος;
Όχι ακόμα. Αλλά είναι ένας κεντρικός γνωστός χώρος της Αθήνας.
· Δισκογραφικά να περιμένουμε κάτι;
Δισκογραφικά, τώρα είμαι στη διαδικασία προετοιμασίας του τρίτου μου δίσκου. Έχω τη χαρά να έχω παραγωγό τον Ηλία Μπενέτο και να με στηρίζει πάρα πολύ με την εμπειρία του και με όλο αυτό που είναι ο Ηλίας. Θα κάνουμε έναν πάρα πολύ ωραίο, ατόφιο λαϊκό δίσκο και είμαστε στη φάση τώρα που ακούμε τραγούδια. Πολύ ωραία φάση αυτή!
· Πότε υπολογίζεις να κυκλοφορήσει;
Υπάρχει ένα ενδεχόμενο για ένα τραγούδι μέσα στο Γενάρη. Αλλά και αυτό πάλι είναι κάτι που τώρα το αποφασίζουμε. Θα φανεί.
· Αισθάνεσαι τυχερή γενικά στην καριέρα σου;
Αισθάνομαι τυχερή, αλλά πιστεύω ότι την τύχη μας την ορίζουμε! Σε πολύ μεγάλο βαθμό! Δε γίνεται να σου έρχονται έτσι τα πράγματα! Κάτι σημαίνει η τύχη να σου έρχεται και να σου χτυπά την πόρτα. Σημαίνει ότι μάλλον κάτι έχεις να πεις και μάλλον δουλεύεις και θέλεις να το πεις με το σωστό τρόπο.
· Υπάρχει κάποιος στον οποίο θα ήθελες να πεις ένα ευχαριστώ;
Ναι, βεβαίως! Έχω πάρα πολλούς ανθρώπους που θέλω να ευχαριστήσω και τους ευχαριστώ πάντοτε. Όχι μόνο λέγοντάς το αλλά και από την παρουσία μου νομίζω στα πράγματα. Υπάρχουν πάρα πολλοί σταθμοί στην καριέρα μου, από το ξεκίνημά μου μέχρι τώρα. Πολύ σημαντικές συνεργασίες, σημαντικοί άνθρωποι των μουσικών πραγμάτων στην Ελλάδα. Δημήτρης Μητροπάνος, Χαρούλα Αλεξίου, Μανώλης Ρασούλης. Πάρα πολύς κόσμος, που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην πορεία μου. Και ελπίζω να συνεχίσω να υπάρχω στη μουσική και να τραγουδάω.
· Είχες κάποια πρότυπα όταν ξεκινούσες;
Τα πρότυπά μου ήταν περισσότερο η οικογένειά μου και όλο αυτό που ζούμε μέσα σ’ αυτή. Δηλαδή, η μαμά μου είναι μουσικός. Ακούγαμε τραγούδια συνέχεια. Ήμουν στη χορωδία από μικρή. Δεν υπήρχε ένα συγκεκριμένο πρότυπο τραγουδιστή, τραγουδίστριας. Αγαπούσα πάρα πολύ και είχα ακούσματα από όλες τις μεγάλες φωνές και από εσωτερικό και από εξωτερικό. Τα ακούσματά μου στην οικογένεια, ήταν από παραδοσιακά, από Κρήτη, Πόντο, μέχρι ρεμπέτικα, λαϊκά. Κατόπιν βεβαίως, μπήκα στη φάση να ψάξω κι εγώ λιγάκι. Να ακούσω λίγη jazz, κάποια άλλα πραγματάκια που μου αρέσουν πάρα πολύ. Και αυτά λίγο να περάσουν και στα live μου. Δηλαδή, ο τρόπος που παρουσιάζουμε τα live και με το Νεοκλή Νεοφυτίδη, που είναι ο βασικός συνεργάτης τα τελευταία χρόνια, έχει να κάνει με αυτό. Με όλα τα ακούσματά μου και επιρροές από πάρα πολλά σημεία.
· Σε ενδιαφέρει να πειραματίζεσαι;
Πάρα πολύ μ’ αρέσει αυτό. Ο πειραματισμός στην Ελλάδα δυστυχώς δε μπορεί να έχει αποτέλεσμα. Γιατί ο Έλληνας θέλει να ξέρει πού θα πάει, τι θα ακούσει. Αυτό έχω καταλάβει και το ζω κιόλας στην πράξη. Νιώθω κι εγώ ότι σ’ όλη αυτή τη διάρκεια, με τον πειραματισμό κάποιο έδαφος ίσως έχω χάσει. Εννοώ δηλαδή κοινού. Γιατί τώρα ανακαλύπτω τι θέλω να κάνω. Τώρα πιστεύω ότι είμαι σε έναν πολύ καλό δρόμο αναζήτησης. Που είναι ο λαϊκός δρόμος δηλαδή.
· Θα ήθελα ένα σχόλιο για την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας αυτή τη στιγμή.
Τα πράγματα για όλους μας είναι πάρα πολύ δύσκολα, περιορισμένα, περίεργα, θαμπά. Εγώ πιστεύω ότι αυτό που μας σώζει, και το πιστεύω ακράδαντα, είναι η ψυχή του Έλληνα. Νομίζω δεν υπάρχει πουθενά αλλού, και το λέω με απόλυτη συνείδηση. Η ψυχή μας ρε παιδί μου, είναι κάτι άλλο, είναι διαφορετική από ενός άλλου Ευρωπαίου. Επίσης, τώρα περισσότερο από ποτέ, πρέπει να δείξουμε την αγάπη μας στο διπλανό μας. Στον εαυτό μας καταρχήν για να γινόμαστε καλύτεροι και μετά να δώσουμε το χέρι στο διπλανό μας. Να το κάνουμε συνειδητά, γιατί πραγματικά υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι που πεινάνε, δεν έχουνε να φάνε, που έχουνε εκατό χιλιάδες δυσκολίες περισσότερες ίσως από μας. Γι’ αυτό ο κάθε ένας μας, από το δικό του μετερίζι, ό, τι μπορεί να κάνει. Με αγάπη…Μόνο με αγάπη μπορούμε να προχωρήσουμε!
· Είσαι αισιόδοξη;
Είμαι! Αλλιώς δε θα μπορούσα να επιμένω τόσα χρόνια. Και είμαι τώρα 14 χρόνια στο χώρο. Υπάρχουν περίοδοι που απογοητεύομαι, στενοχωριέμαι, αλλά η μουσική και το τραγούδι είναι τέτοια παρηγοριά και τέτοιο φάρμακο, που πιστεύω ότι μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα. Οι τέχνες στην Ελλάδα παρόλο που δε βοηθιούνται από το κράτος, υπάρχουν. Υπάρχουν άνθρωποι πολύ ταλαντούχοι που μπορούν να κάνουν σπουδαία πράγματα και το πιστεύω αυτό.
· Το κράτος θεωρείς ότι δε μεριμνά καθόλου για τον πολιτισμό;
Δεν…δεν!!! Και το έχει αποδείξει πολλές φορές. Υπάρχουν μεμονωμένες περιπτώσεις και νομίζω περισσότερο ιδιωτών. Αλλά ok δεν πειράζει! Μ’ αυτά που έχουμε, μ’ αυτά να προχωρήσουμε. Να μη μιζεριάζουμε, γιατί πολλή μιζέρια έχει πέσει!! Επίσης και κάποιοι εκμεταλλεύονται αυτή τη μιζέρια! Και δεν υπάρχει κανένας λόγος. Δηλαδή να λέμε «ok πιστεύουμε σ’ αυτό που είμαστε ως Έλληνες και πάμε».
· Θεωρείς ότι έχει και τα θετικά της η κρίση; Ότι πχ θα επιβιώνουν πλέον δουλειές που αξίζουν περισσότερο;
Ναι! Αυτό θα κρατήσει βέβαια πολλά χρόνια. Το ξεσκαρτάρισμα που γίνεται. Είναι κάποια πράγματα βαθιά ριζωμένα στην Ελλάδα. Τόσο βαθιά που θα χρειαστεί τέτοια κατάσταση για να φέρει τα πάνω κάτω. Δηλαδή να γίνει κάτι πάρα πολύ έντονο. Τώρα ακόμα είμαστε παρά τις δυσκολίες…σαν να μην το έχουμε καταλάβει. Και δεν αντιδρούμε έτσι όπως πρέπει. Οπότε λοιπόν το σύστημα και όλο αυτό που υπάρχει σε όλους τους τομείς, στις τέχνες κλπ είναι εκεί. Πρέπει να κάνουμε κάτι. Πρέπει να κάνουμε κάτι γιατί αλλιώς δε γίνεται!
· Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε 10 χρόνια;
Δεν τον φαντάζομαι! Δεν ξέρω! Προσπαθώ να το κάνω κατά καιρούς, να φανταστώ τον εαυτό μου σε ένα χρόνο από τώρα, αλλά πάντα η ζωή με εκπλήσσει ευχάριστα ευτυχώς! Ελπίζω και εύχομαι να είμαι υγιής, γιατί αυτό είναι το σημαντικότερο απ’ όλα, να έχω σωματική και ψυχική υγεία, να μπορώ να βοηθάω τον εαυτό μου και τους γύρω μου. Αυτό!
· Όνειρα κάνεις;
Κάνω, κάνω! Αυτά με έχουν φάει!! ( γέλια). Αν δεν είχα και αυτά! Μπορεί να είμαι και ονειροπαρμένη! Σ’ αυτό το βαθμό!
· Και θεωρείς ότι είναι κακό αυτό;
Είναι λίγο πιο ρομαντικό από ό, τι η εποχή προστάζει αλλά δε με νοιάζει! Έτσι είμαι, έτσι γεννήθηκα, έτσι θα συνεχίσω να είμαι! Και βοηθάει κιόλας το όνειρο! Γιατί η πραγματικότητα είναι αρκετά σκληρή.
· Τι σε κάνει ευτυχισμένη;
Οι φίλοι μου, η οικογένειά μου, τα τραγούδια, οι μουσικές οι ωραίες, η υψηλή αισθητική…Η αισθητική σε καθετί δηλαδή. Ένα καλό φαγητό..
· Υπάρχει υψηλή αισθητική στην τέχνη σήμερα;
Όχι, δεν υπάρχει στην Ελλάδα! Υπάρχει μια μετριότητα, αλλά επίσης πάλι πιστεύω στις μονάδες. Γιατί υπάρχουν περιπτώσεις καλλιτεχνών, οι οποίοι δεν έχουν ακουστεί ποτέ και έχουν απίστευτο επίπεδο. Αισθητικής, γούστου, ενορχηστρώσεων. Εκατό χιλιάδες πράγματα μπορούν να κάνουν και να δημιουργήσουν και δεν τους δίνεται βήμα. Γιατί αυτό που επικρατεί είναι το μέτριο! Και αυτό θα συνεχίσει βεβαίως να επικρατεί! Αλλά αν ας πούμε, οι άνθρωποι που έχουν να κάνουν μ’ αυτό, και τους τρώει και θέλουν να διατηρούν μια υψηλή αισθητική σε οτιδήποτε κάνουν στην καθημερινότητά τους, μέχρι οποιαδήποτε μορφή τέχνης, πρέπει λίγο να ενωθούμε με έναν τρόπο!
· Πού οφείλεται το γεγονός ότι επιβιώνει η μετριότητα;
Δεν ξέρω ρε παιδί μου…
· Πιστεύεις αυτό που λένε « είναι αυτό που θέλει ο κόσμος»;
Μα ξέρεις, ο κόσμος θέλει επίσης πράγματα με γούστο, που να’ χουνε κάτι να πουν ουσιαστικό. Γιατί τώρα, ο άνθρωπος ο καθημερινός, έχει πάρα πολλά στο νου του. Χρειάζεται να βλέπει παραστάσεις και γενικώς ό, τι έχει να κάνει με την τέχνη, που να έχει κάτι να σου πει και να σου δώσει. Να φύγεις λίγο ευτυχισμένος από τον οποιοδήποτε χώρο πας.
· Και προβληματισμένος ίσως;
Και προβληματισμένος. Αλλά ακόμα και αν δε φύγει προβληματισμένος, η ψυχή του να έχει αγαλλιάσει με έναν τρόπο. Όχι σώνει και ντε βαβούρα, κιτς, υπερβολή για το τίποτα, κραυγαλέο για το τίποτα. Δεν είμαστε αυτό οι Έλληνες, δε χρειάζεται να φωνάζουμε τόσο πολύ. Είμαστε ήρεμη δύναμη κατά βάθος πολύ πολύ. Φτάνουν πια οι φωνές…!
