Η Μαρία Κορινθίου και ο Γιάννης Αϊβάζης στο DNA of Arts!!!
Συνέντευξη στον Αλέξανδρο Τσομπανόπουλο.
Η Μαρία Κορινθίου και ο Γιάννης Αϊβάζης, μαζί με έναν υπέροχο θίασο, βρέθηκαν στη Θεσσαλονίκη και στο Θέατρο Βεργίνα, για να παρουσιάσουν την άκρως επιτυχημένη στην Αθήνα παράστασή τους και όπως μαρτυρά και ο τίτλος της, να μας κάνουν ΑΝΩ ΚΑΤΩ...Απολαύστε τους!!!
ΜΑΡΙΑ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥ
- Πείτε μου για το ρόλο σας στο « Άνω Κάτω».
- Είναι ο ρόλος της Μαριγούς, μιας γυναίκας από επαρχία, από ένα χωριό, με πάρα πολύ βαριά προφορά. Είναι η αδελφή του πρωταγωνιστή που τον υποδύεται ο Γιάννης ο Αϊβάζης και κατεβαίνει από το χωριό για να τον συνετίσει λόγω της άστατης ζωής που κάνει. Θέλει να τον βάλει στο σωστό δρόμο, να τον βγάλει από τα ξενύχτια, τα ποτά και τις γυναίκες και να του προξενέψει μια γυναίκα που η ίδια θεωρεί ιδανική για να γίνει νύφη της.
- Τι εμπειρίες αποκομίσατε από τις σπουδές σας στο εξωτερικό;
- Το μεγαλύτερο πανεπιστήμιο για μένα, ήταν ο τρόπος ζωής και ο καθημερινός αγώνας που έζησα στην Αμερική. Ήταν για μένα το μεγαλύτερο μάθημα και η μεγαλύτερη σκληραγώγηση που μπορούσα να πάρω. Να μάθω να αγωνίζομαι και να μάχομαι για αυτά που αγαπάω, να τα εκτιμώ και να τα σέβομαι. Όσο πιο πολύ ματώνεις για κάτι, τόσο πιο πολύ πονάς για αυτό και σου δημιουργεί πάθος για αυτό που κάνεις. Η Αμερική το έχει αυτό. Στο φιλτράρει. Και αμέσως μετά, αν θέλεις να γίνω πιο γενική, πάνω στα μαθήματα, εγώ ξεκίνησα από TV Broadcasting, που είναι παρουσίαση και δημοσιογραφία μαζί. Στο πανεπιστήμιο έκανα, από μοντάζ, από ραδιόφωνο, μέχρι μαθήματα σκηνοθεσίας, φώτα, κάμερες. Όλο αυτό δεν το συζητάω, ότι με βοήθησε ερχόμενη πια στην Ελλάδα, να έχω γνώση πολύ σφαιρική πάνω στο αντικείμενο που ακολούθησα και ακολουθώ. Ήταν κάτι που δε με αντιπροσώπευε και δεν το ολοκλήρωσα, όμως όλα αυτά τα μαθήματα, με βοήθησαν σε αυτό που κάνω. Έχω επίγνωση των πραγμάτων σε πολλά θέματα. Όσον αφορά τα μαθήματα υποκριτικής, στην Αμερική ξεκινάνε με ψυχολογία. Ποιος είσαι; Τι θέλεις σαν άνθρωπος; Τι κρύβεις μέσα σου; Γιατί όλοι μας κρύβουμε απ’ όλα. Αυτά πρέπει να μάθεις με τεχνική και μια ισορροπία, να τα αναδύεις μέσα από το σύστημά σου. Εδώ πέρα δε σε εκπαιδεύουν σε αυτό.
- Θεωρείς ότι δεν υπάρχει λοιπόν κάτι αντίστοιχο στην Ελλάδα. Πάσχουν εδώ οι θεατρικές σπουδές;
- Στην Ελλάδα, είναι διαφορετικός ο τρόπος διδασκαλίας. Εκεί στηρίζονται πάρα πολύ στη διδασκαλία του Στανισλάφσκι. Αυτό που προσπαθούν να σου μάθουν είναι το don’ t act, ενώ εδώ σου λένε acting. Εκεί πρέπει να τα βγάλεις από μέσα σου. Αυτό που κάνεις να είναι εσύ. Κλαις; Να είναι εσύ και όχι κάποιος άλλος. Αυτό που νιώθεις να είναι εσύ. Και σε μαθαίνουν μέσα από τεχνική, μέσα από ψυχολογία, μαθαίνεις πρώτα τον ίδιο σου τον εαυτό και πώς να τα βγάζεις από μέσα σου. Είναι ολόκληρη τεχνική. Εδώ πέρα δε στηρίζονται σε αυτό, ξεκινάνε από αλλού. Για μένα όμως το συγκεκριμένο είναι μεγάλο πράγμα.
- Πώς βλέπετε το θέατρο σε περίοδο κρίσης;
- Κοίταξε να δεις, σε όλα τα επαγγέλματα θες δε θες, αυτό είναι ένας φαύλος κύκλος. Όταν υπάρχει κρίση, επηρεάζει τους πάντες και τα πάντα. Σε όλους τους τομείς. Το θέατρο όμως, παρ’ όλα αυτά, ενώ έχουν πέσει και οι μισθοί και οι δουλειές δεν είναι οι ίδιες, έχουν μειωθεί αισθητά πολλά πράγματα αλλά σε σχέση με άλλους τομείς, θα έλεγα ότι στο θέατρο, αν είναι καλή η παράσταση, θα γεμίσει. Θα πάει ο κόσμος να τη δει. Βέβαια σου ξαναλέω ότι και τα εισιτήρια έχουν μειωθεί και οι μισθοί. Αλλά αν είναι καλή παράσταση, θα πάει ο κόσμος.
- Άρα επιβιώνουν πλέον δουλειές που αξίζουν…
- Ναι, και αυτό είναι και κάτι καλό…
- Πώς βλέπετε την ελληνική τηλεόραση; Έχει βελτιωθεί καθόλου το επίπεδό της;
- Όχι! Έχει μειωθεί αισθητά. Σαφέστατα όλα τα χρόνια υπήρχαν και καλές παραγωγές. Και εννοώ από την άποψη της αισθητικής έτσι; Αλλά τώρα θέλουν να γίνονται πιο γρήγορα τα πράγματα, με λιγότερα χρήματα και κάποιες φορές και χωρίς χρήματα ενώ μπορεί να δουλεύεις και περισσότερες ώρες. Πολύ γρήγορο το γύρισμα.
- Για λόγους οικονομίας…
- Ναι βέβαια. Μέχρι και οι κάμερες. Όλα πρέπει να γίνονται γρήγορα και με πιο χαμηλή ποιότητα.
- Ποια είναι τα καλλιτεχνικά σας όνειρα;
- Τα καλλιτεχνικά μου όνειρα, είναι κάθε φορά να πηγαίνω ένα βήμα παραπάνω από την προηγούμενή μου δουλειά. Να εξαντλώ και να ξεπερνάω τα όριά μου.
- Ετοιμάζετε κάτι για το επόμενο διάστημα;
- Ναι! Αυτή τη στιγμή, εκτός από το « Άνω Κάτω» που θα είμαστε μέχρι το τέλος του μήνα στη Θεσσαλονίκη, είμαι επίσης σε γυρίσματα με τον Ant1 για το « Ρουά Ματ». Τα γυρίσματα θα είναι μέχρι μέσα Ιουνίου και περιμένω να δω αν θα συνεχιστούν και για την καινούρια χρονιά. Και επίσης, έχω κλείσει και για μια θεατρική παράσταση για το χειμώνα και περιμένω να δω πότε θα βγει το πρόγραμμα για να ξεκινήσουμε τις πρόβες.
- Μπορείτε να το ανακοινώσετε;
- Ουσιαστικά είναι κλεισμένο, αλλά περιμένω πρώτα να το ανακοινώσει το θέατρο και η παραγωγή και μετά εγώ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΪΒΑΖΗΣ
- Ας ξεκινήσουμε με δυο λόγια για τον ήρωα που υποδύεστε.
- Ο ρόλος ο δικός μου είναι του Αλέξη. Είναι ένας τύπος που έχει τα πάντα ο Αλέξανδρος και μέσα σε λίγα λεπτά, χάνει ο, τι έχει και δεν έχει. Από τα χρήματά του, μέχρι τον ανδρισμό του. Αυτό είναι ένα οργανωμένο κόλπο που έχει κάνει η αδελφή του η Μαριγώ, που έχει έρθει από το χωριό, για έναν απλό λόγο, για να τον συνετίσει. Και μπλέκονται πάρα πολλοί περίεργοι τύποι, από τον κολλητό του που είναι μαμάκιας, μέχρι μια θεούσα φουρνάρισσα. Οργανώνει ένα κόλπο, που δεν του βγαίνει και γίνονται πολλές καταστάσεις. Με λίγα λόγια γίνεται η ζωή του Άνω Κάτω…
- Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τη σκηνοθεσία;
- Κοίτα, μετράω ήδη πάνω από 15 χρόνια στο χώρο. Δουλεύοντας με τους καλύτερους μαθαίνεις. Η δουλειά μας είναι να μαθαίνουμε, νομίζω ότι είναι η εξέλιξη του ηθοποιού το να μπορεί να μεταφέρει τις ιδέες που έχει στο κεφάλι του διαβάζοντας κάτι στο σανίδι, στην τηλεόραση ή στον κινηματογράφο. Από εκεί και πέρα, μου δόθηκε η ευκαιρία και το έκανα. Ήταν η πρώτη μου δουλειά και δεύτερη το παιδικό που έκανα στην Αθήνα και πήγε πάρα πολύ καλά. Ετοιμάζω και άλλα πράγματα. Προχωράμε…
- Πώς αισθάνεστε που μετά από 2 χρόνια επιτυχίας, αφήσατε την Ποντικοπαγίδα; Σας είδαμε και στην τελευταία σας παράσταση στην Κατερίνη…
- Σίγουρα όχι καλά. Ήταν όμως προγραμματισμένο να την αφήσω ούτως ή άλλως μετά από 2.5 χρόνια. Ξέρεις με κάθε δουλειά που κάνουμε, δένεσαι και με το θίασο και με τα κείμενά σου, αλλά η ζωή συνεχίζεται. Έχω ένα πολύ φορτωμένο πρόγραμμα. Κάνω μια ταινία με τον Μανούσο Μανουσάκη το Ουζερί Τσιτσάνης, έχω το θεατρικό μου που ανέβηκε τώρα εδώ στη Θεσσαλονίκη, ετοιμάζω και άλλα πράγματα, οπότε ο χρόνος είναι πολύ περιορισμένος. Πρέπει να πάμε και λίγο παραπέρα. Αποφάσισα να αφήσω την Ποντικοπαγίδα, συμφωνημένα, σε μια στιγμή στην οποία είναι στο pick της. Είναι sold out 2,5 χρόνια τώρα. Αναλαμβάνει καινούρια φρουρά και θα πάει κι εκείνη εξίσου καλά. Είναι ένα τεράστιο έργο. Η ζωή συνεχίζεται. Κάθε φορά ένα έργο φέρνει το άλλο, η οικογένεια μεγαλώνει, γνωρίζεις άλλους ανθρώπους, προχωράς παρακάτω. Εγώ τουλάχιστον προσπαθώ, η επόμενή μου χρονιά να είναι ακόμα πιο δημιουργική.
- Εκτός από την ταινία που μας αναφέρατε, τι άλλο ετοιμάζετε;
- Τα γυρίσματα της ταινίας τελειώνουν στις 10 Ιουνίου. Το « Άνω Κάτω» κλείνει αυλαία στις 30 Μαΐου, τουλάχιστον προσωρινά. Δεν ξέρω αν θα συνεχιστεί και του χρόνου με νέο cast.
- Δε θα ακολουθήσει περιοδεία;
- Δεν τη σκέφτομαι την περιοδεία…Γιατί είναι πολύ περιορισμένος ο χρόνος. Και λόγω ταινίας και λόγω των συζητήσεων που κάνω για τηλεόραση. Ετοιμάζω και μια ακόμα ταινία σε σενάριο και σκηνοθεσία δικά μου, οπότε έχω αρκετά πράγματα που θα με απασχολήσουν την επόμενη χρονιά.
- Ποια είναι κατά τη γνώμη σας η συνταγή της επιτυχίας για μια θεατρική παράσταση;
- Δεν υπάρχει. Οι παραστάσεις δυστυχώς, είναι ένα τζόκερ, ένα λόττο. Βέβαια, μπορείς και εσύ να το ελέγξεις αυτό. Ένα καλό σκηνικό, καλοί φωτισμοί, ένας καλός σκηνοθέτης, καλά εργαλεία, καλοί ηθοποιοί και καλό κείμενο, συνθέτουν όλες τις προϋποθέσεις μιας καλής παράστασης. Και σίγουρα η διάθεση του κόσμου. Το τι μπορεί να δεχθεί και τι όχι.
- Τι αξίες λείπουν από την κοινωνία μας και είναι «Άνω Κάτω»;
- Πολλές! Και πρώτα απ’ όλα οι πολιτικές αξίες. Γιατί ξέρεις ότι τα πάντα ξεκινούν από πάνω. Από αυτούς που μας πηγαίνουν, που οδηγούν αυτό το τρένο. Και μετά, αυτό που έχει συνηθίσει ο Έλληνας. Την ευκολία του, τον τρόπο που ζούσε τόσα χρόνια. Κι εμείς μέσα έτσι; Όλοι!
- Επομένως, έχουμε και εμείς ως λαός μερίδιο ευθύνης…
- Όλοι έχουμε μερίδιο ευθύνης. Ποτέ δε φταίει μόνο ένας. Σίγουρα, θα μπορούσαν τα πράγματα να είναι καλύτερα. Ξέρεις, η κρίση έκανε και ένα καλό. Έφερε τον κόσμο λίγο πιο κοντά τουλάχιστον σε μερικά πράγματα. Νομίζω ότι βγαίνουμε από αυτό το κομμάτι πλέον. Ξεκαθαρίζει το τοπίο και θα καταλάβουμε ποιοι ακριβώς είμαστε. Γιατί πραγματικά, ο Έλληνας, είναι κάτι το ξεχωριστό. Και αν μου πεις, είσαι εθνικιστής ή τίποτα άλλο, θα σου πω όχι. Αλλά χρόνια τώρα, αιώνες τώρα, έχουμε δημιουργήσει και πάντα από τις στάχτες μας βγάζαμε κάτι καλό. Δημιουργήσαμε πολιτισμό, ιστορία, τα πάντα.
- Είστε αισιόδοξος επομένως…
- Δε μπορείς να κάνεις διαφορετικά. Κι εγώ και ο καθένας, πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι. Μην πιάσουμε τώρα πολιτική κουβέντα γιατί θα σε πάω αλλού…
