Η Ιωάννα Σάλμη στο DNA of Arts!!!!

-          Σε βλέπουμε στο Ράδιο Σίτυ στη Θεσσαλονίκη με την επιθεώρηση « Δεν έχουν Τσίπρα πάνω τους». Μίλησέ μου για την παράσταση.

-          Είναι μια παράσταση που προσφέρει γέλιο, που το έχουμε πολύ ανάγκη στις μέρες μας. Σατιρίζει τα γεγονότα της επικαιρότητας με έναν πολύ όμορφο τρόπο και κατακρίνει αυτούς που μας έχουν φέρει σε αυτό το σημείο. Έχει μέσα τεράστιους ηθοποιούς, το Στάθη Ψάλτη, το Μάρκο Λεζέ, το Μιχάλη Μόσιο, τη Νατάσα Τσακαρισιάνου, την καταπληκτική, πανέμορφη Χριστίνα Ψάλτη και το Βασίλη Ζωνόρο. Τα κείμενα είναι των Ντίνου Σπυρόπουλου και Γιώργου Κωνσταντίνου, σε σκηνοθεσία του τελευταίου. Αξίζει να τη δείτε, γιατί πέρα από το γέλιο, περνάει και ωραία μηνύματα. 

-          Πες μου για τη δική σου συμμετοχή στην παράσταση…

-          Κάνω μια δημοσιογράφο που κάνει κάποιες ερωτήσεις στη Χριστίνα Ψάλτη, που υποδύεται την Ευγενία Μανωλίδου, προκαλώντας την να πει τις γνωστές καλές ατάκες της. Σε ένα άλλο νούμερο, βγαίνω σαν ταξιθέτρια που διώχνω μια τρελή που έχει μπει στο θέατρο και μιλάει για τον άντρα της- τη Νατάσα Τσακαρισιάνου-. Στο τρίτο βγαίνω σαν προϊσταμένη στο Νοσοκομείο Άγιος Πέτρος, που μπαίνεις και δεν ξαναβγαίνεις ποτέ ( γέλια), όπου παίζω με τον Στάθη Ψάλτη, το Μάρκο Λεζέ, το Μιχάλη Μόσιο και το Βασίλη Ζωνόρο. 

-          Όσοι έχουν ασχοληθεί, λένε οτι η επιθεώρηση, είναι δύσκολο είδος…

-          Είναι πολύ δύσκολο το να βγάλεις το γέλιο. Δε βγαίνει με κινήσεις, αλλά με το ύφος σου και τις ατάκες. Θέλει σοβαρότητα η επιθεώρηση για να βγάλει γέλιο. Πιστεύω ότι τα καταφέρνουμε μια χαρά, αν και είναι για μένα η πρώτη φορά που το κάνω και στην αρχή δυσκολεύτηκα…

-          Μια από τις δυσκολίες είναι φαντάζομαι και το γεγονός ότι αλλάζουν συνεχώς και τα κείμενα.

-          Ναι, γιατί προσαρμόζονται στην επικαιρότητα. Για παράδειγμα στο κομμάτι με τη Μανωλίδου, ξεκινήσαμε όταν ο Άδωνις ήταν υποψήφιος για την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, τώρα πρέπει να το αλλάξουμε και κάνουμε κάποιες άλλες ερωτήσεις. 

-          Πώς προέκυψε η υποκριτική στη ζωή σου;

-          Εγώ μικρότερη, ήθελα να γίνω τραγουδίστρια…Και πάντα στο σχολείο ήμουν στη χορωδία. Ήμουν όμως και σε ένα group και είχαμε κάνει κάποια σκετς, οπότε έτσι μου ξύπνησε το μικρόβιο…Ξαφνικά, ένα πρωί γυρίζω και λέω ότι πάω Δραματική Σχολή. Ξεκίνησα από τη Σχολή της Έλντας Πανοπούλου και κατέληξα στη Μαίρη Βογιατζή- Τράγκα. 

-          Ποιες ήταν οι προηγούμενες δουλειές σου στο θέατρο πριν από τη συγκεκριμένη;

-          Είχαμε ανεβάσει στο Θέατρο Βεάκη τη Χαρτοπαίχτρα με τη σχολή. Η πρώτη επαγγελματική μου δουλειά, ήταν παιδικό θέατρο με το Σπύρο τον Ιωάννου, « Ο Πινόκιο» που έπαιζα τον ομώνυμο ρόλο, πάλι σε περιοδεία και στο θέατρο Μπρόντγουει. Είναι πολύ δύσκολο και το παιδικό θέατρο.

-          Πώς είναι τα παιδιά σαν κοινό;

-          Πάρα πολύ σκληρό, αλλά πιστεύω ότι είναι ο, τι καλύτερο για έναν ηθοποιό να ξεκινήσει από το παιδικό θέατρο. Εκτός ότι το πιστεύουν και νομίζουν ότι είναι αληθινή ιστορία, μου έχει τύχει παιδί να πεταχτεί, να ανέβει στη σκηνή και να μου πει τι πρέπει να πω εγώ μετά…Αλλά θα ξαναδούλευα παιδικό. Είναι υπέροχα τα παιδιά. Εκτός από αυτά, έχω κάνει κάποιες συμμετοχές στην τηλεόραση, στη Μοντέρνα Οικογένεια, έχω παίξει σε ταινία με το Θανάση Τσαλταμπάση στο « Πέμπτη & 12». Και τώρα με αυτή τη δουλειά, ουσιαστικά ξεκινώ την επαγγελματική μου καριέρα. 

-          Η τηλεόραση και ο κινηματογράφος σε ενδιαφέρουν;

-          Πάρα πολύ! Όχι τόσο η τηλεόραση, όσο ο κινηματογράφος. Όταν ξεκίνησα δραματική σχολή, είχα πάθος με τον κινηματογράφο. Από μικρή, έβλεπα τα πάντα και τρελαινόμουν για ταινίες, χωρίς ποτέ να σκεφτώ να παίξω εγώ. Στη δραματική σχολή όμως κατάλαβα την τρέλα μου για το θέατρο. Σε τίποτα βέβαια δε θα έλεγα όχι. Όσο για την τηλεόραση, να σου πω την αλήθεια δε βλέπω πολύ. Δε θα έλεγα όχι, αλλά δε θα ήταν αυτό που θα το κυνηγούσα πολύ! 

-          Πώς είναι οι συνθήκες της περιοδείας;

-          Είναι λίγο δύσκολο και αρκετά κουραστικό. Οι δρόμοι είναι επικίνδυνοι και πηγαίνουμε συνέχεια από το ένα μέρος στο άλλο. Αλλά είμαστε μια καταπληκτική παρέα και περνάμε υπέροχα. Το απολαμβάνεις, βλέπεις και ωραία μέρη…

-          Προλαβαίνετε;

-          Λίγο προλαβαίνουμε! ( γέλια). Έστω και αυτό το λίγο που είδα όταν πήγα Καστοριά, ήταν υπέροχο. Γνώρισα μέρη που πίστευα ότι μόνη μου δε θα πήγαινα. 

-          Θεωρείς ότι το κοινό διαφέρει από πόλη σε πόλη;

-          Ναι! Θα μιλήσω για το κοινό της Θεσσαλονίκης. Είναι υπέροχο, πάρα πολύ ζεστό και ξέρει καλά από θέατρο. Γελάει εκεί που πρέπει. Καταλαβαίνουν τι λέμε. Είναι όμως και πιο σκληρό. Και στα άλλα μέρη που παίζουμε, είναι υπέροχος ο κόσμος, αλλά γελάνε περισσότερο γιατί το έχουν ανάγκη. Δεν έχουν και επιλογές, μπορεί στην πόλη τους να πάει μια παράσταση το χρόνο. Καταλαβαίνεις ότι έρχονται γιατί θέλουν να γελάσουν. Ενώ εδώ υπάρχει πιο αυστηρή κριτική. 

-          Η Μάρθα Καραγιάννη μου είχε πει σε μια συνέντευξη, ότι κριτήριο για την επιτυχία μιας παράστασης στην Αθήνα, ειδικά παλαιότερα, ήταν το να πάει καλά στη Θεσσαλονίκη.

-          Ναι, συμφωνώ. Έχω ακούσει να το λένε και στο δικό μας θίασο. Και η κυρία Τσακαρισιάνου, μου είπε ότι παλιά μια παράσταση ερχόταν πρώτα Θεσσαλονίκη και αν πετύχαινε, παιζόταν και στην Αθήνα. 

-          Έχεις ασχοληθεί και με το χορό…

-          Ναι! Έχω κάνει πολλά είδη χορού. Τώρα κάνω κάτι τελείως διαφορετικό. Κάνω pole dancing καθαρά για γυμναστική. Σου δίνει μια εσωτερική δύναμη. Το έχω λατρέψει, όπως και το θέατρο. Κάποια στιγμή, θα ήθελα να βρω το χρόνο, ώστε να μπορώ να το διδάξω. 

-          Θα σε ενδιέφερε να κάνεις μιούζικαλ; Γιατί γνωρίζω ότι αγαπάς και το τραγούδι…

-          Ναι, πάρα πολύ. Και στο παιδικό που έκανα, τον Πινόκιο, τραγούδαγα και χόρευα. Ήταν μιούζικαλ...

-          Θα ήθελα το σχόλιό σου για την κατάσταση που περνά η χώρα μας.

-          Χάλια μαύρα! Δυστυχώς, είναι πάρα πολύ δύσκολα τα πράγματα. Το βλέπω γύρω μου, από φίλους, συγγενείς και ανθρώπους που συζητάω. Μακάρι να φτιάξουν τα πράγματα, γιατί ο κόσμος πεινάει. Ακόμα και στο θέατρο το σκέφτεται να έρθει. Και φίλοι μου ακόμα που δε βρίσκουν δουλειά, μου λένε ότι θέλουν να έρθουν και δεν μπορούν. Εύχομαι να διορθωθούν κάποια στιγμή τα πράγματα, να ξαναβρεί ο κόσμος το χαμόγελό του, την ψυχική ηρεμία που όλοι έχουμε ανάγκη. 

-          Είσαι αισιόδοξη;

-          Πάρα πολύ! Ποτέ δε βάζω τον εαυτό μου στο κακό. Πάντα πήγαινα με το καλό. Ακόμα και τώρα που περνάμε όλα αυτά τα άσχημα, ποτέ δε σκέφτηκα, ωχ τι έχουμε πάθει, τι θα γίνει αύριο κλπ. Πάντα πιστεύω ότι θα φτιάξουν όλα. 

-          Έχει κάποια θετικά η κρίση κατά τη γνώμη σου;

-          Πιστεύω ότι υπάρχουν κάποια θετικά. Έχουν ενωθεί οι οικογένειες, ο κόσμος μένει στον τόπο του, δε φεύγει. Για παράδειγμα, στα Μέγαρα που μένω εγώ, ο κόσμος πήγαινε αλλού για ψώνια, για ποτό. Τώρα μένουν στον τόπο τους. 

-          Στο χώρο της τέχνης, το κοινό έχει γίνει πιο επιλεκτικό;

-          Ναι βέβαια. Αν και φέτος ανέβηκαν πάρα πολλές παραστάσεις. Ένα καλό είναι ότι έχει μειωθεί πολύ το εισιτήριο στο θέατρο για να μπορεί ο κόσμος να πάει. Υπάρχουν οι προσφορές 1+1 κλπ. Είναι η πιο όμορφη διασκέδαση. Και ένας τραγουδιστής προσφέρει διασκέδαση, αλλά το θέατρο σε ταξιδεύει. Ανάλογα φυσικά με αυτό που θα επιλέξεις να δεις. Βλέπεις κάποιους ανθρώπους να παίρνουν μια άλλη μορφή και αυτό είναι υπέροχο. 

-          Νωρίτερα που συζητούσαμε, μου είπες ότι σου αρέσει σαν είδος το δράμα.

-          Ναι πολύ! Θα ήθελα στο θέατρο να παίξω τη Σαλώμη. Επίσης από τα αγαπημένα μου έργα που είχα δει ως φοιτήτρια, ήταν το « Μάνα Κουράγιο». Έχω παίξει τη Στέλλα Βιολάντη που είναι υπέροχο έργο. Αλλά όνειρό μου είναι η Σαλώμη. Και στη δραματική επέλεγα πάντα δραματικά, αλλά μου έδιναν κωμικά…Μας μάθαιναν το δύσκολο. Γιατί η κωμωδία είναι πιο δύσκολο είδος από το δράμα. 

-          Όνειρα κάνεις;

-          Ναι κάθε μέρα, όλη μέρα! Αλλά όνειρα που θα μπορέσω να τα πραγματοποιήσω. Και γενικά βάζω στόχους στη ζωή μου. Ο επόμενός μου στόχος, είναι κάποια στιγμή να κάνω μια οικογένεια.

-          Και παράλληλα το θέατρο…

-          Εννοείται! Δε θα το αφήσω ποτέ! Είναι ο μισός μου εαυτός.

-          Ποια θα είναι τα επόμενά σου βήματα;

-          Δεν έχω συζητήσει κάτι. Προς το παρόν συνεχίζουμε με την παράσταση στην Αθήνα, στο Θέατρο Χατζηχρήστου μέχρι το καλοκαίρι και μετά ίσως συνεχίσουμε περιοδεία. Ελπίζω και εύχομαι μετά από αυτή τη δουλειά να μου έρθουν και άλλες…