Ο Τέρης Χρυσός στο DNA of Arts!!!

2014-01-10 13:40

Συνέντευξη στον Αλέξανδρο Τσομπανόπουλο.

 

 

-          Πείτε μου δυο λόγια για την παράσταση που συμμετέχετε φέτος.

-          Είναι μια αξιόλογη παράσταση! Μέσα σε έναν οίκο ευγηρίας, οι απόμαχοι της τρίτης ηλικίας, εξιστορούν τη ζωή τους, τα γεγονότα και εγώ στο φινάλε, είμαι ο προσκεκλημένος του γηροκομείου όπου με καλούν για να τους ψυχαγωγήσω! Και όλοι μαζί, τραγουδάμε μαζί με τους τρόφιμους και μόνος μου περί τα 15 λεπτά τις επιτυχίες μου και άλλα τραγούδια! Η παράσταση αρέσει πάρα πολύ στον κόσμο γιατί είναι μια πραγματικότητα! Και νομίζω ότι και εγώ αισθάνομαι πολύ όμορφα, γιατί είχα χρόνια να δουλέψω σε θέατρο και πραγματικά αισθάνομαι μια ευεξία θα έλεγα! Τα τελευταία χρόνια, δεν εργάζομαι συχνά , δεν εμφανίζομαι, παρά μόνο κάποιες συναυλίες σποραδικές! Αυτά για το θέμα του θεάτρου!

-          Ετοιμάζετε κάτι άλλο αυτό το διάστημα;

-          Κοιτάξτε, ένα βιβλίο ετοιμάζεται, για την καριέρα μου αλλά και για την προγενέστερη κατάσταση. Όταν ήμουν μικρός, πέρασα πολύ, πάρα πολύ δύσκολα παιδικά χρόνια! Είμαι από την Κωνσταντινούπολη. Εκεί, πέρασα πολύ άσχημα χρόνια και στην Ελλάδα που ήρθαμε! Εγώ ήρθα 18 χρονών στην Ελλάδα. Και ελπίζω πολύ σύντομα, ότι κάποιος εκδοτικός οίκος θα ενδιαφερθεί να το εκδώσει. Επίσης, ένα cd ετοιμάζω, με τραγούδια που υπάρχουν από την ελληνική ραδιοφωνία, που έχω τραγουδήσει παλαιότερα και τα οποία δεν είχαν κυκλοφορήσει ποτέ! Αυτά προς το παρόν!

-          Γνωρίζετε πότε θα κυκλοφορήσει το cd;

-          Όχι! Αλλά νομίζω πως μέσα στο 2014 πρέπει να βγει.

-          Αυτό το διάστημα εμφανίζεστε μόνο στο θέατρο ή κάνετε και κάποιες συναυλίες;

-          Μόνο στο θέατρο! Αποφεύγω τα νυχτερινά κέντρα, γιατί έχω απηυδήσει με το θέμα του ξενυχτιού! Όλη μου τη ζωή ξενύχταγα και κοιμόμουν στις 6 και 7 το πρωί! Κάνω αυτή τη δουλειά 50 ολόκληρα χρόνια! Καταλαβαίνετε ότι είναι ψυχοφθόρο και δε θέλω πια! Δε μπορώ μάλλον! Και να θέλω δεν αντέχω! Νυστάζω πολύ! Όταν δε δουλεύω να φανταστείτε, κοιμάμαι σπίτι μου από τις 11 η ώρα το πολύ! Και ξυπνώ στις 6, όπως πήγαινα κάποτε για ύπνο! Έχουν αντιστραφεί οι όροι!

-          Από τα τόσα χρόνια της καριέρας σας, θα ξεχωρίζατε κάποιες συνεργασίες;

-          Πολλές! Κατ’ αρχάς, έχω δουλέψει πολλά χρόνια με την Κλειώ Δενάρδου, μια σπουδαία τραγουδίστρια, με την Άντζελα Ζήλια και με την επίσης μεγάλη και καταπληκτική συνάδελφό μου, τη Τζένη Βάνου! Συνεργασίες, όπως με το Γιώργο Μουζάκη, τον πολύ μεγάλο Έλληνα συνθέτη που δεν είναι πια μαζί μας και με πολλούς άλλους! Με τη Ρένα τη Βλαχοπούλου την αξεπέραστη θα έλεγα, που αντικαταστάτριά της ούτε στα επόμενα 50 χρόνια δε βλέπω να υπάρχει! Έχω πολύ ωραίες συνεργασίες! Και ήταν ξέρετε πιο αγνά εκείνα τα χρόνια! Δεν κυνηγάγαμε την επιτυχία! Αν ερχόταν, ερχόταν μόνη της η επιτυχία και καλώς ερχόταν. Σήμερα, υπάρχουν οι τραγουδιστές, μόνο για να κυνηγήσουν την επιτυχία! Πολλοί εξ αυτών, πουλάνε τα σπίτια τους, τα οικόπεδά τους, για να κάνουν ένα cd και με την ελπίδα ότι αυτό το cd θα κάνει επιτυχία! Αν δεν κάνει επιτυχία, χάνουν όλη αυτή την περιουσία! Αν την κάνουν την επιτυχία, που αυτό είναι 1‰ θα έλεγα, τότε εξασφαλίζουν το μέλλον 3 και 4 γενεών! Βέβαια, οι ίδιοι, μετά από 5 χρόνια, παύουν να υπάρχουν! Καριέρες όπως οι δικές μας των 50 χρόνων, δε θα υπάρχουν πια! Δε νομίζω να κρατήσει κανένας! Κι έτσι λοιπόν, θλίβομαι, γιατί βλέπω αυτή την εποχή που οι πάντες πληρώνουν τους πάντες. Πληρώνουν την εταιρία τη δισκογραφική για να βγάλουν δίσκο, πληρώνουν το συνθέτη, πληρώνουν το στιχουργό! Μετά πληρώνουν τη ραδιοφωνία, τους παραγωγούς για να μεταδίδουν το δίσκο τους! Δηλαδή μιλάμε ένας πακτωλός χρημάτων! Κάτι που δεν υπήρχε στην εποχή μου και χαίρομαι γι’ αυτό! Αλλά και να υπήρχε, εγώ δεν είχα λεφτά, ήμουν πάρα πολύ φτωχό παιδί! Ξεκίνησα από πολύ φτωχή οικογένεια! Και θλίβομαι που βλέπω αυτή την αλλαγή! Επίσης, ενώ υπάρχουν πολύ καλές φωνές σήμερα, καλοί τραγουδισταί, δεν υπάρχουν καλά τραγούδια!

-          Πού πιστεύετε ότι οφείλεται αυτό; Στο ότι έχει στερέψει η δημιουργία;

-          Έχει στερέψει η δημιουργία προφανώς! Δηλαδή τα τραγούδια που βγαίνουν, κρατάνε 3 μήνες και πεθαίνουν μετά! Ενώ τραγούδια που έχει πει η δική μου γενιά κρατάνε 40 και 50 χρόνια! Να φανταστείτε το « Τάκα Τάκα» που είναι ένα τραγούδι εύθυμο, δεν το έχει γράψει Έλληνας, είναι του Πωλ Μοριάν, είναι 42 χρόνια και μου το ζητάνε συνέχεια! Είναι δυνατόν; Μου φαίνεται απίθανο! Το « Όνειρα», ένα πάρα πολύ όμορφο τραγούδι του Joe Dassin. Και άλλα πολλά ελληνικά τραγούδια. Το « Σου σφυρίζω»…

-          Φαντάζομαι τα λέτε στην παράσταση αυτά!

-          Όλα αυτά τα τραγουδάω βέβαια! Και λέω πώς είναι δυνατόν; Γιατί τότε γινόταν αυτό το πράγμα και τώρα δε γίνεται; Αυτό που είπατε, έχει στερέψει η δημιουργία! Υπάρχουν καλοί συνθέτες. Εγώ ξεχωρίζω το Θεοφάνους, ο οποίος είναι ένας εξαιρετικός συνθέτης, με μεγάλη ποικιλία και μεγάλη γκάμα θα έλεγα δημιουργίας ειδών τραγουδιού. Και 2-3 είναι που έχουν ξεχωρίσει, όλοι οι άλλοι χάνονται! Δεν ξέρω τι συμβαίνει! Γιατί; Δε μπορώ να το καταλάβω!

-          Ένα σχόλιο για την πολιτική κατάσταση της χώρας σήμερα;

-          Με πολλή επιείκεια, θλιβερή! Με έχει καταντήσει να μισώ την πολιτική και να αποφασίσω να μην ξαναψηφίσω ποτέ στη ζωή μου! Έχω και το δικαίωμα λόγω ηλικίας. Είναι θλιβερή πραγματικά! Εννοώ όλα τα κόμματα. Δεν ξεχωρίζω πια κανέναν! Όλοι είναι για την καρέκλα! Μόλις πάρουν την καρέκλα, ξεχνάνε και τις υποσχέσεις τους, ξεχνάνε και το λαό και τα πάντα! Και έτσι δε βλέπω μέλλον στην Ελλάδα!

-          Δεν είστε αισιόδοξος δηλαδή.

-          Όχι καθόλου! Τουλάχιστον, η δική μου γενιά, οι άνθρωποι της δικής μου γενιάς, δε θα προλάβουμε να δούμε καλές μέρες! Οι νέοι θα προλάβουν μετά από 10-20 χρόνια! Αλλά η δική μου γενιά δεν το βλέπω να προλαβαίνει! Θα είναι θλιβερή η κατάσταση τουλάχιστον την επόμενη δεκαετία!

-          Τελειώνοντας θα ήθελα να μου δώσετε μια συμβουλή για τα νέα παιδιά!

-          Να σέβονται τους παλαιότερους, να μελετάν πάρα πάρα πολύ και να μην έχουν έπαρση! Πολλοί είναι καβαλημένοι εκ των νέων τραγουδιστών και αυτό κάνει πάρα πολύ κακό! Εγώ είχα πάρει το πρώτο βραβείο πριν από πάρα πολλά χρόνια στο Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης και ήταν σαν να μην είχε συμβεί τίποτα! Λοιπόν, μια συμβουλή! Να μην έχετε έπαρση! Να είστε low profile  που λένε οι Αμερικάνοι και θα πάνε όλα καλά! Γιατί υπάρχουν ταλέντα, αλλά είναι καβαλημένοι οι περισσότεροι! Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου ο Θεός της Ελλάδας να βοηθήσει την Ελλάδα και τους Έλληνες να έχουν ένα καλύτερο αύριο! Με μεγάλη αγάπη Τέρης Χρυσός!