Η Χρύσα Ρώπα στο DNA of Arts!!!!
Συνέντευξη στον Αλέξανδρο Τσομπανόπουλο.
Αγαπημένη ηθοποιός, αγαπημένος άνθρωπος. Φέτος μέσα από τη συμμετοχή της στην μεγάλη θεατρική επιτυχία των Ρήγα-Αποστόλου « Οι Φόνισσες της Παπαδιαμάντη», μας χαρίζει μοναδικές στιγμές γέλιου, αλλά και συγκίνησης. Απολαύστε την κυρία Χρύσα Ρώπα.
- Περιγράψτε μου με λίγα λόγια τη Ρόζα Παπαδογιάννη, το ρόλο που υποδύεστε στο έργο.
- Συνήθως, έχω κάποια σχόλια, κάποια συναισθήματα, κάποιες ας το πούμε απόψεις, για έναν ρόλο, όταν παύω να τον παίζω.
- Τι σας έκανε να πείτε το ναι στην πρόταση του Αλέξανδρου Ρήγα;
- Ο Αλέξανδρος Ρήγας και ο Δημήτρης Αποστόλου.
- Έχετε πει ότι διαφωνείτε με τους τίτλους που βάζει στα έργα του ο κύριος Ρήγας.
- Όχι δε διαφωνώ, απλώς δε μου αρέσουν και το λέω. ( γέλια). Τελικά όμως, είναι πολύ επιτυχημένοι.
- Εσείς θα δίνατε κάποιον άλλο τίτλο στο συγκεκριμένο έργο;
- Όχι. Δεν είμαι τόσο ταλαντούχα στο να βρίσκω καλύτερους τίτλους. Απλώς όταν το ακούω μου φαίνεται πολύ περίεργο και μετά μου φαίνεται πολύ περίεργο που αρέσει πολύ στον κόσμο. Γιατί δε μου αρέσει ο τίτλός όταν τον πρωτοακούω. Μπαμπά μην ξαναπεθάνεις Παρασκευή, Το Δώρο, Οι Φόνισσες της Παπαδιαμάντη…Αυτός ήταν ίσως ο τίτλος που μου άρεσε περισσότερο. Αλλά τον φοβήθηκα πάλι. Παπαδιαμάντης, μπέρδεμα…Έχω μια άποψη και τους τη λέω. Σαφώς και αυτοί μου δίνουν το περιθώριο για να την πω. Ευτυχώς όμως, πάντα πέφτω έξω! ( γέλια).
- Πέραν του μειωμένου καταλογισμού, μέσω του οποίου επιχειρείται η απαλλαγή των ηρωίδων στο έργο, θεωρείται ότι υπάρχει κάποιο ελαφρυντικό στην πράξη μιας φόνισσας;
- Ναι, βέβαια. Γιατί όλοι οι φόνοι δε γίνονται συνειδητά. Το θεωρώ όμως πολύ βαρύ φορτίο. Πρέπει να έχεις ξεπεράσει τα όριά σου τα ανθρώπινα για να το τολμήσεις αυτό. Πολύ βαριά πράξη. Βεβαίως, πρέπει να σου πω ότι ο φόνος που γίνεται από άνθρωπο σε άνθρωπο κάτω από συνθήκες ειρήνης, είναι φόνος. Ο φόνος που γίνεται από άνθρωπο σε άνθρωπο σε καιρό πολέμου δε θεωρείται φόνος. Εκεί είμαι λίγο μπερδεμένη. Δε μπορώ να το καταλάβω. Στην περίπτωση αυτή κατά κάποιον τρόπο, εγκρίνεται. Πάμε να σκοτώσουμε αυτούς. Από πάντα αυτό. Δε θεωρείται φόνος το ότι πάμε να σκοτώσουμε τους αλλόθρησκους, τους αλλόπιστους. Πώς γίνεται οι μαζικοί φόνοι, να μην είναι φόνοι; Ας πούμε η Χιροσίμα δε θεωρείται φονική πράξη. Πώς επιτρέπεται αυτό και καταδικάζεται κάτι άλλο; Κατά μονάς κάποιος μπαίνει μέσα και τιμωρείται ενώ…
- Στην άλλη περίπτωση παραμένουν ατιμώρητοι οι ηθικοί αυτουργοί.
- Ναι. Αυτό με απασχόλησε πάρα πολύ από την πρώτη στιγμή που διάβασα το έργο. Και είναι κάτι που το μοιράστηκα με το γιό μου, ο οποίος μου άνοιξέ περισσότερο τους ορίζοντες πάνω σ’ αυτό.
- Ο κόσμος, ειδικά σε τέτοιες περιόδους κρίσης, έχει ανάγκη την κωμωδία.
- Νομίζω ότι σε όλες τις περιόδους την έχει ανάγκη ο κόσμος. Γενικά το γέλιο το έχει ο καθένας μας ανάγκη.
- Το γέλιο λειτουργεί λυτρωτικά και για σας που είστε επί σκηνής;
- Ναι, ναι.!
- Έχετε δηλώσει πως στην κωμωδία, σκηνοθέτης είναι το κοινό.
- Το 50% είναι το κοινό. Και εννοώ ότι εκεί δοκιμάζεται η δουλειά του σκηνοθέτη, του ηθοποιού και του συγγραφέα. Όταν ανοίξουν οι κουρτίνες και γεμίσει η αίθουσα.
- Υπάρχει κάτι που σας φοβίζει;
- Μπορεί να υπάρχει κάτι που με φοβίζει, αλλά δεν το έχω τώρα μέσα στο μυαλό μου για να σου το πω. Δεν είναι δηλαδή, σαν ένας μπαμπούλας από πάνω μου που τον κουβαλάω. Ίσως η απώλεια αγαπημένων προσώπων.
- Πώς ήταν η εμπειρία σας στο εξωτερικό, όπου έχετε κάνει και θεατρικές σπουδές;
- Εξαιρετική!
- Οι θεατρικές σπουδές στην Ελλάδα, υστερούν κατά πολύ των αντίστοιχων του εξωτερικού;
- Καμία σχέση. Δε θέλω να κάνω συγκρίσεις, αλλά γενικώς η παιδεία στην Ελλάδα, δεν έχει σχέση με την παιδεία στην Ευρώπη. Ούτε στην Αμερική.
- Πρόσφατα περάσατε ένα μεγάλο διάστημα στο Παρίσι. Βιώσατε εκεί κάποια υποτίμηση των Ελλήνων συνεπεία της κρίσης που περνάμε;
- Ζω χρόνια στο Παρίσι. Απλώς αυτή τη φορά ήταν 12 μήνες. Δεν ένιωσα κάτι τέτοιο όχι. Δεν αντιμετώπισα κανένα ρατσισμό.
- Ποια αξία θεωρείτε ότι λείπει στην εποχή μας;
- Η μπέσα. Είναι κάτι πάρα πολύ ελληνικό, που δε μεταφράζεται. Κάτι πάρα πολύ σπάνιο δυστυχώς στις μέρες μας και κάτι πάρα πολύ σπάνιο στη ζωή.
- Είστε αισιόδοξος άνθρωπος;
- Ναι πολύ!
- Ελπίζετε σε κάτι καλύτερο;
- Το αισιόδοξη το εννοώ, ότι μπορεί να καεί η Τροία, αλλά συνεχίζεται η ζωή. Δε στολίζω το μέλλον με φαντασιώσεις, αυτό εννοώ αισιοδοξία. Και μου έχει καεί πολλές φορές η Τροία και συνεχίζω…
- Ονειρεύεστε;
- Πολύ, πάρα πολύ. Νομίζω ότι δε ζω, ονειρεύομαι…
- Με αφορμή το ρόλο σας, όπου η αριστερή Ρόζα, έχει γιο χρυσαυγίτη, πώς εξηγείτε αυτή την άνοδο του νεοναζισμού στη χώρα μας;
- Είναι συνέπειες της έλλειψης παιδείας. Είμαστε πια ένας λαός με τη βούλα του ανιστόρητου. Γεννάμε παιδιά στα οποία δε μαθαίνουμε γράμματα, δε γνωρίζουν και πολλά για τον τόπο μας, για την ιστορία μας. Ήταν φυσικό να φτάσουμε σ’ αυτή την κατάσταση.
- Πάσχουμε από μνήμη ως λαός τελικά;
- Όχι την έχουμε ξεπουλήσει! Δεν πάσχουμε, την έχουμε, απλώς την έχουμε ξεπουλήσει. Δεν τη χάσαμε, μας έδωσαν κάτι και τη δώσαμε. Πουλήσαμε την ψυχή μας!
- Η πολιτική θα σας ενδιέφερε;
- Ποτέ!
- Τα επόμενα σχέδια σας ποια είναι; Το καλοκαίρι θα είστε στην περιοδεία του έργου;
- Ναι. Και χαίρομαι πάρα πολύ. Αγαπώ πάρα πολύ την Ελλάδα. Είναι κάτι που το έχω κάνει πάρα πολλές φορές και μ’ αρέσει που πάλι θα κάνω σεργιάνι στην Ελλάδα. Στα θέατρα αυτά τα γνωστά που έχω παίξει και ξαναπαίξει και έχω τόσες αναμνήσεις. Πολύ μ’ αρέσει αυτό.
- Η παράσταση θα έχει συνέχεια και του χρόνου;
- Δεν ξέρω για την παράσταση. Εγώ πάντως την επόμενη χρονιά, θα κάνω έναν υπέροχο ρόλο που μου έγραψαν οι Ρήγας- Αποστόλου στην « Ψαρόσουπα». Σε ένα άλλο έργο δηλαδή. Θεωρώ πάρα πολύ τυχερό τον εαυτό μου, που θα συμμετέχω σε αυτή την παράσταση.
- Η αγάπη κάνει το γύρισμα να αξίζει;
- Ναι. Μόνο η αγάπη! Το καταλαβαίνεις εκεί που τροφοδοτείς αλλά και εκεί που σε τροφοδοτούν με αγάπη. Επειδή είμαι σε μια ηλικία που έχουν φύγει κάποιοι άνθρωποι από τη ζωή μου, πραγματικά είναι η ωραιότερη στιγμή που το λέω αυτό στο έργο. Με αγγίζει τρομερά. Η αγάπη κάνει να αξίζει το γύρισμα…Αλλιώς, δεν έχει νόημα η ζωή!
