Η Πωλίνα στο DNA of Arts!!!!!!!
Συνέντευξη στον Αλέξανδρο Τσομπανόπουλο.
Μια ακόμα μαγική βραδιά με άρωμα 80’s ζήσαμε στις 30 Μαΐου στο 8ball με τον Κώστα Μπίγαλη και τη μοναδική Πωλίνα. Με αφορμή αυτή την εμφάνιση, η Πωλίνα μου έκανε την τιμή να μου παραχωρήσει μια συνέντευξη και μου έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσω μια φοβερή προσωπικότητα με χιούμορ και τρομερή ενέργεια. Την ευχαριστώ πάρα πολύ. Απολαύστε την!!
- Τι θα δούμε σήμερα στο 8ball;
- Το πρόγραμμα αυτό, είναι η 5η φορά που το κάνουμε. Είναι κομμάτια 80’s και ξεκίνησε πέρσι από μια συναυλία στο Gagarin με το Μπίγαλη. Ακολούθησαν κάποιες εμφανίσεις σε συναυλιακούς χώρους όπως είναι το Κύτταρο, ιστορικό μαγαζί της Αθήνας και έτσι αποφασίσαμε να ξανοιχτούμε. Στο 8ball, είναι 5η φορά και σήμερα θα είναι και χαλαρά γιατί επιτέλους έπιασε η ζέστη. Το καλοκαίρι θα κάνουμε περιοδεία. Πάλι με το Μπίγαλη.
- Θα έρθετε και Θεσσαλονίκη πάλι;
- Ε, όχι πια και καλοκαίρι. Ήδη και σήμερα είναι χαλαρά, δε θα σκοτωθούμε!( γέλια)
- Πώς εξηγείτε, αυτή τη στροφή του κόσμου στη μουσική των 80’s;
- Υπάρχουν 2 σκέλη. Το ένα είναι, ότι υπάρχει κόσμος, που είναι γύρω στα 25 και ανακαλύπτει τα τραγούδια αυτά, άρα έχει παίξει ρόλο η τεχνολογία και το άλλο είναι ότι κάποια στιγμή, τέλειωσε όλο αυτό το φασόν και γυρίσαμε σε μελωδίες και σε αυθεντικά, αληθινά τραγούδια που αγαπήθηκαν έτσι κι αλλιώς. Δηλαδή, κομμάτια που ήδη έχουν αναμνήσεις και τα έχουμε συνδέσει με αγαπημένες στιγμές. Αλλιώς δε μπορώ να το εξηγήσω, γιατί το να είναι ο μέσος όρος 25 ετών, είναι κάτι περίεργο. Μόνο μέσω της τεχνολογίας…
- Μουσικά, πού θα τοποθετούσατε τον εαυτό σας;
- Τι να σου πω βρε αγόρι μου; Έχω περάσει από τα pop, έχω πει rock κομμάτια…Μετά έμπλεξα με Σταμάτη Κραουνάκη και 6 χρόνια στη Σπείρα, μπήκα σε άλλα μονοπάτια. Δε θα σου χρησιμοποιήσω τη λέξη έντεχνο, γιατί θεωρώ έντεχνο καθετί το οποίο είναι ωραίο και ακουμπάει στην ψυχή του άλλου! Πάντως, τραγούδησα αυτή τη σειρά των θεατρικών μουσικών κομματιών του Σταμάτη και όλο του το ρεπερτόριο. Μετά μπήκαμε σε μια ιστορία μουσικοθεατρικών κομματιών με τη Σοφία τη Βογιατζάκη, που δεν ξέρω αν ήρθες πέρσι τον Απρίλιο στο Regency. Ένα άλλο σκηνικό που περιλάμβανε και τραγούδια του Σταμάτη. Δε θέλω να τοποθετηθώ στο τι αγαπάω. Σίγουρα μπορώ να σου πω ότι δεν είμαι μια λαϊκή τραγουδίστρια ή στο παραδοσιακό, δημοτικό τραγούδι.
- Πειραματιστήκατε όμως και στο χώρο του λαϊκού, σε ένα δίσκο σας.
- Κοίταξε, δε θα το έλεγες και λαϊκό, μια σαχλαμάρα! Οπότε τι να σου πω; Δε μπαίνω σε ταμπέλες. Σίγουρα δεν είμαι λαϊκή. Και αυτό όχι γιατί δεν το αγαπάω, αλλά γιατί θέλει βιώματα και να έχεις ξεκινήσει από ένα τέτοιο είδος τραγουδιού για να καταλήξεις και να πεις ότι είσαι λαϊκός τραγουδιστής. Πρέπει να έχεις ακούσματα τέτοια, που εγώ δεν είχα ποτέ.
- Ποια ήταν τα δικά σας ακούσματα;
- Ο πατέρας μου, άκουγε πάρα πολύ όπερα και κλασσική μουσική παρόλο που είναι Μικρασιάτης. Και γενικότερα εμένα τα ακούσματά μου ήταν οι ροκιές. Μιούζικαλ πάρα πολύ…Και η τραγουδίστρια που με έκανε να πω, μήπως μπορώ να τραγουδήσω και άκουγα για πρώτη φορά το ηχόχρωμά μου, ήταν η Karen Carpenter από τους Carpenters. Αυτά τα τραγούδια.
- Έχετε στο ενεργητικό σας και διεθνείς διακρίσεις, βραβεία στο Τόκιο και στην Αυστρία. Ποια ήταν η εμπειρία σας;
- Η εμπειρία, είχε να κάνει περισσότερο με το πώς γίνονται οι διοργανώσεις και το πώς αντιμετωπίζουν τους καλλιτέχνες έξω και λιγότερο με το αν εγώ κέρδισα κάτι. Επειδή αγαπάω και τα ταξίδια, και χωρίς διακρίσεις, θα ήθελα να ταξιδεύω και να έχω τέτοιες εμπειρίες.
- Θεωρείτε ότι στο εξωτερικό αντιμετωπίζονται καλύτερα οι καλλιτέχνες απ’ ό, τι εδώ;
- Ναι! Ίσως γιατί αυτό που εξυπηρετώ εγώ, έχει τη βάση του έξω πιο πολύ. Εδώ είναι λίγο πιο mixed, πιο ανατολή ας πούμε.
- Πώς βλέπετε τη Eurovision; Θεωρείτε ότι έχει απαξιωθεί πλέον, σε σχέση με την εποχή που εσείς συμμετείχατε;
- Το αν έχει απαξιωθεί ή όχι, δε με απασχολεί καθόλου. Απλώς, γιατί να μην υπάρχει; Όταν δε μπορείς να οργανώσεις κάτι τόσο καλά εδώ, όταν δεν έχεις φτάσει στο επίπεδο να οργανώσεις μια αίθουσα και έναν διαγωνισμό, τόσο καλά όσο έξω…Ευτυχώς βέβαια, πρώτη φορά τα καταφέραμε. Αλλά επειδή τη Eurovision, τη βρίζουν χρόνια πριν, καλό θα είναι να μην παίρνεις θέση. Διότι αυτό που το λένε αυτοί πανηγυράκι, για να το χαρακτηρίζεις έτσι, πρέπει να μπορείς να φτάσεις στο επίπεδο να το κάνεις κι εσύ. Όταν δε μπορείς να το κάνεις, δε μπορείς να το κατακρίνεις. Κι ύστερα, είναι μια χαρά, μια γιορτή της Ευρώπης. Δε με ενδιαφέρει τι παιχνίδια παίζονται από πίσω. Ανάλογα τι περιμένεις από κάτι τέτοιο. Όταν περιμένεις κάτι βαρύγδουπο και μεγάλο, τότε σίγουρα αυτό δεν είναι η Eurovision. Αλλά αν περιμένεις μια γιορτή, μια συνάντηση ανθρώπων που πάνε να διασκεδάσουν, να χορέψουν, να τραγουδήσουν, να διαγωνιστούν, γιατί όχι; Δεν απαξιώνω τίποτα για το οποίο, δεν είμαι εγώ καλύτερη. Αλλά και καλύτερη να είμαι, πάλι δεν απαξιώνω την προσπάθεια ή κάτι που αρέσει σε άλλους.
- Έχετε ασχοληθεί και με το θέατρο…
- Όχι με σπουδές, καθαρά ενστικτωδώς. Με πέταξε στα βαθιά νερά ο Σταμάτης.
- Θα σας ενδιέφερε μια αμιγώς θεατρική δουλειά;
- Κοίταξε, το ξεκίνησα τώρα με μουσικοθεατρική και ελπίζουμε φέτος να την επαναλάβουμε την παράσταση. Μας έχει γίνει μια πρόταση από το ίδρυμα Κακογιάννη. Αν όλα πάνε καλά, θα την επαναλάβουμε με καλύτερες προοπτικές. Με καλύτερη οργάνωση παραγωγής. Μέχρι τέλος Ιουνίου θα το ξέρουμε.
- Είδαμε και τη συμμετοχή σας στις Φόνισσες…
- Και σήμερα πάλι στο δρόμο με σταμάτησαν για τις Φόνισσες. Νομίζω ότι δεν έχω κάνει τίποτα. Μια σαχλαμάρα έχω βγει και έχω πει. Τόση εντύπωση έχει κάνει αυτή η σαχλαμάρα;
- Ήταν μια ωραία και ενδιαφέρουσα εμφάνιση…
- Είχε ενδιαφέρον; Ε μπράβο λοιπόν! ( γέλια) Τι να πω; Αφού με παίρνουν και με πάνε και περιοδεία…( γέλια). Εκεί με τρώνε στη μάπα. Λέω στη Σοφία, δε θα γλυτώσεις από μένα. Δική σου ιδέα δεν ήταν; Κάθε βράδυ θα με τρως στη μάπα. Δε με ξεχνάς με τίποτα! ( γέλια).
- Μιλήστε μου λίγο για το παρασκήνιο που δημιούργησαν τα τραγούδια σας. Ισχύει ότι χάρη στο « Πάμε για τρέλες στις Σεϋχέλλες», έγινε απευθείας αεροπορική γραμμή από την Αθήνα;
- Είδατε και το Χαριτοδιπλωμένο που το είπε πρόσφατα; Τι να σου πω παιδί μου; Είναι ένα τρελό πράγμα. Αυτό ήταν μια σαχλαμάρα που τη λέγαμε μέσα στη Sony. Γελάγαμε με τον Γιώργο τον Πολυχρονίου, βρέθηκε ο Χαριτοδιπλωμένος και είπε «μπορούμε αυτό να το φτιάξουμε, μη γελάς». Ήταν μια περίοδος φαίνεται, που όλοι είχαμε την τάση να σηκωθούμε να φύγουμε. Αυτό το ανέμελο, κόλλησε και ξεκίνησε έτσι. Και έφτιαξαν αερογραμμές. Εγώ πήγα μέσω Κένυας και τώρα ταξιδεύεις 6 ώρες και πας κάτω. Και εγώ και ο δικτάτορας έχουμε παντού φωτογραφίες. Και πρέπει να ξαναπάω, πρέπει να βρω άκρη. Πρέπει να βρω το Προξενείο το εκεί το ελληνικό και να τους κάνουμε πρόταση, να κάνουμε μια συναυλία κάτω. Μια που το ρώτησες, ψάξε να το βρεις! Δε θα έχει πλάκα;
- Ναι θα ήταν πολύ ωραίο!
- Αλλά δεν ξέρω που να απευθυνθώ. Τα έχω χάσει. Μας έκαναν κάτι προτάσεις παλιότερα, αλλά δεν πήγαμε.
- Με το « Όλοι τα παίρνουν» τι έγινε;
- Το « Όλοι τα παίρνουν», είναι η 5ετής φοβερή συνεργασία με τον Γιάννη τον Καραλή που έγραψε και το « Φοβερό». Είναι όλα γραμμένα πριν 20 χρόνια και ταιριάζουν πάντοτε. Ο Δημήτρης ο Κικλής, είναι συνεργάτης τα τελευταία 2,5 χρόνια και με ρωτάει συνέχεια: « Δεν είναι αυτά τα τραγούδια σαν να γράφτηκαν σήμερα;» Γιατί πάντοτε ο Έλληνας ψηφίζει λάθος, πάντοτε υπάρχει το λαμόγιο που θα τα πάρει…Οπότε…είναι επίκαιρα.
- Πώς εξηγείτε το γεγονός ότι ο Έλληνας ψηφίζει λάθος;
- Νομίζω ότι είναι στην ιδιοσυγκρασία μας. Γιατί ο Έλληνας είναι και λίγο την παρτούκλα του. Και όταν το πρόβλημα του χτυπήσει την πόρτα, τότε ενεργοποιείται. Όταν είναι στου διπλανού, απλώς κάθεται και το χαζεύει.
- Η πολιτική σας έχει χτυπήσει την πόρτα;
- Πολλές φορές.
- Και η απάντηση;
- Η απάντηση είναι ότι να βοηθήσω φίλους μου ναι. Και μάλιστα φέτος στη Νέα Σμύρνη, βοήθησα το Νίκο το Στέφο, επειδή τον πίστευα. Άσχετο αν ήρθε τέταρτο κόμμα. Δε με ενδιέφερε αυτό. Εκείνο που με ενδιαφέρει, είναι να μην κομματικοποιηθώ. Αυτά που πιστεύω, τα πιστεύω. Δεν αλλάζουν.
- Ονειρεύεστε κάτι καλλιτεχνικά;
- Ονειρεύομαι μια πολύ όμορφη θεατρική παράσταση, όπως είπατε εσείς πριν. Αλλά δε θέλω να είμαι αχάριστη. Αυτό που ζούμε τώρα, πραγματικά δε θα το πίστευα ποτέ. Και επειδή γίνεται και με μεγάλη επιτυχία και περνάμε ωραία και θα το χαρούμε πραγματικά αυτό το καλοκαίρι. Ελπίζω να πάνε όλα καλά γιατί είναι ένας τρόπος να μη νιώθουμε συνέχεια αυτή την πίεση της κρίσης και να μην κάνουμε μίζερες σκέψεις. Γι’ αυτό, θα ήθελα να ευχαριστήσω όλο τον κόσμο που μας αγαπάει και μας έχει στηρίξει μέχρι τώρα. Κι εμένα και τον Κώστα.
- Ετοιμάζετε κάποιο καινούριο κομμάτι;
- Θα σε ενημερώσω…( γέλια)
- Πάντως από εδώ και στο εξής οι δουλείες θα κυκλοφορούν μέσω διαδικτύου έτσι;
- Ναι. Τώρα πια δεν υπάρχει δισκογραφία.
- Ετοιμάζετε κάτι άλλο το οποίο είναι ανακοινώσιμο για την επόμενη χρονιά;
- Αν γίνει η θεατρική παράσταση που σου είπα, που περιμένουμε να δούμε…Ξέρεις τι κάνω; Δεν κάνω πια σχέδια. Ζω το σήμερα. Γιατί έχουν περάσει πολλά χρόνια και το σήμερα το περνάμε ντούκου. Ό, τι είναι θα το μάθεις.
- Κλείνοντας, θα ήθελα να δώσετε μια ευχή για τους αναγνώστες μας.
- Να είναι πάντα ο εαυτός τους. Να μην τσιμπάνε με τη φοβέρα αυτή που σέρνεται στα κανάλια, να πατάνε στα πόδια τους, να έχουν πίστη στον εαυτό τους και να μη στενοχωριούνται για τίποτα. Η ζωή είναι πολύ μικρή για να τους τη χαρίσουμε!
