Η Μέλα Γεροφώτη και η Νόνικα Μαλκουτζή στο DNA of Arts!!!!

2014-04-14 13:10

Συνέντευξη στον Αλέξανδρο Τσομπανόπουλο.

Δύο υπέροχα κορίτσια με πολλά όνειρα και διάθεση, μας παρουσιάζουν τη φετινή χρονιά ένα πολύ ιδιαίτερο πρόγραμμα στο French Keys. Λόλα και Σιμόν...Τα λόγια είναι περιττά! Απλά πρέπει να τις απολαύσετε...

 

-         Πείτε μου για το πρόγραμμα που παρουσιάζετε φέτος.

-         Πρόκειται για μία παράσταση με θέμα το καμπαρέ. Ουσιαστικά, είναι μια μουσική βραδιά με πλοκή. Την ονομάσαμε Λόλα και Σιμόν. Με διαλόγους που γράψαμε οι ίδιες, καθώς και με τα κατάλληλα τραγούδια, τα οποία μπήκαν στη σωστή σειρά, φτιάξαμε μια ιστορία. Δύο κορίτσια και 20 χρόνια από τις ζωές τους μέσα σε μια νύχτα. Όλα αυτά εξελίσσονται πίσω από τους 4 τοίχους του French Keys , ενός άκρως καλλιτεχνικού χώρου, με συμπρωταγωνιστές 3 εξαίρετους μουσικούς, τον Σπύρο Ρασσιά στο πιάνο, τον Γιώργο Σμυρνή στο κοντραμπάσο και τον Ευθύμη Τσακίρη στα πνευστά, κι έναν πολύ ξεχωριστό guest τον Αλέξανδρο Τζοβάνη, σ’ έναν ρόλο έκπληξη.

-         Θα συνεχίσετε τις παραστάσεις για αρκετό διάστημα;

-          Εξαρτάται. Η αλήθεια είναι πως πηγαίνουν καλά κι έτσι πήραν παράταση για όλο τον Απρίλιο. Η σαιζόν τελειώνει ούτως ή άλλως, αλλά μπορεί να δώσουμε μια μικρή παράταση και σ’ αυτή.

 

-         Εκτός από αυτή την παράσταση, σας βλέπουμε και κάπου αλλού;

-         Μ:Ναι, θα κάνω μια μικρή συμμετοχή σε κάποια live της Εύης Σιαμαντά, που θα γίνουν επίσης στο French Keys, και από κει και πέρα κάνω κυρίως σχέδια για την νέα καλλιτεχνική περίοδο. Τις υπόλοιπες μέρες διδάσκω τραγούδι στο Ωδείο Μελωδία στην Καλαμαριά.
Ν: Ναι. Πέρα απ’ το Λόλα και Σιμόν, είμαι μέλος του συγκροτήματος ΑΤΜΑ με τους οποίους εμφανιζόμαστε στο SAVOY, ένα παραλιακό μαγαζί της πόλης. Επιπλέον  με τον αγαπημένο φίλο Γιώργο Φωκά, μπορείτε να μας βρείτε στο Émigré 2 φορές το μήνα. Πέρα από τα live, διδάσκω μουσική και θεατρικό τραγούδι στο παιδικό τμήμα της Δραματικής Σχολής του Ανδρέα Βουτσινά. Τέλος, προετοιμάζομαι για την συμμετοχή μου στην Alexander Rock Opera, μια νέα συμπαραγωγή με το Κρατικό Θέατρο , η οποία θα κάνει το γύρο του κόσμου.

-         Είχατε κάποια πρότυπα, όταν ξεκινούσατε την ενασχόληση με το τραγούδι και τη μουσική γενικότερα;

-         Μ: Εγώ, είχα πρότυπα τη μαμά μου και τη γιαγιά μου. Προέρχομαι από οικογένεια που όλοι τραγουδούσαν. Έτσι από πάρα πολύ μικρή, είχα διάφορα ακούσματα. Μετέπειτα, άρχισε να μου αρέσει η ευρωπαϊκή μουσική. Οι ερμηνείες των Edith Piaf,  Luz Casal,  Dulce Pontes,  Mina,  Dalida αποτέλεσαν κάποιες από τις τραγουδιστικές επιρροές μου. Ν: Εμένα η βασική μου επιρροή ήταν τα μιούζικαλ του ελληνικού κινηματογράφου. Με θυμάμαι 5 χρονών, ντυμένη με τα ρούχα της μαμάς μου, να τραγουδάω και να χορεύω στη σκηνή του σαλονιού μας με γνώριμο ακροατήριο! (χαχα) 

-         Πώς βλέπετε τη νυχτερινή Θεσσαλονίκη εν μέσω κρίσης;

-         Ν: Με λιγότερες εκπτώσεις. Μ: Η κρίση έχει κάνει κάποιο ξεκαθάρισμα. Υπήρχαν πολλά δρώμενα που μπορούσες να παρακολουθήσεις, ενώ τώρα υπάρχουν λιγότερα, αλλά πιο ποιοτικά. Κι εμείς, θέλουμε να πιστεύουμε ότι ανήκουμε σε αυτά.

-         Συνεπώς, εντοπίζετε θετικά στοιχεία στην κρίση.

-         Ν: Στην τέχνη, μόνο θετικά. Μ: Συμφωνώ.. αλλά μόνο για την τέχνη!

-         Επιβιώνουν δουλειές που αξίζουν πραγματικά;

-         Ναι. Πλέον και οι λιγότερο εμπορικές.

-         Δισκογραφία υπάρχει;

-         Ν: Όχι! Μ: Όχι. Δεν υπάρχει καν ως σχέδιο αυτή τη στιγμή. Αλλά δεν αποκλείουμε κάτι για το μέλλον.

-         Υπάρχει κάτι δικό σας στα σκαριά;

-         Ν: Κάτι σκαρώνουμε με τους ΑΤΜΑ για το άμεσο μέλλον. Μ: Όχι, Δεν είχα την τύχη ακόμα, να συνεργαστώ με κάποιο συνθέτη-τραγουδοποιό.

-         Ποια είναι η γνώμη σας για το internet;

-         Πιστεύουμε οτι το internet είναι δίκοπο μαχαίρι. Έχει τα θετικά του, όπως είναι η εύκολη προβολή, προώθηση και διαφήμιση της δουλειάς σου και του εαυτού σου, και φυσικά η γρήγορη και άμεση πρόσβαση σε πληροφορίες απ’ όλο τον κόσμο. Ακούμε στις ιστορίες των δασκάλων μας, πως για να πάρουν μια πληροφορία στο παρελθόν έπρεπε να κάνουν ολόκληρα ταξίδια. Από την άλλη αυτή η ελευθερία και η εύκολη πρόσβαση στο διαδίκτυο μπορεί να αποβεί καταστροφική ιδιαίτερα για τις μικρές ηλικίες. 

-         Είστε υπέρ των talent shows που το τελευταίο διάστημα έχουν κατακλύσει την τηλεόραση;

-         Ν: Όχι δεν είμαι υπέρ, αλλά δεν τα κατακρίνω σε καμία περίπτωση.

-         Μ: Τη φοβόμουν αυτή την ερώτηση! Συχνά με ρωτούν γιατί δεν πήγα στο The Voice. Έχει να κάνει με τα προσωπικά θέλω και τους στόχους. Επίσης δεν τα κατακρίνω, αλλά σ’ αυτή τη φάση της ζωής μου, νομίζω, ότι το μόνο που θα μπορούσαν να μου προσφέρουν, είναι μια αναγνωρισιμότητα, την οποία, δεν ξέρω αν έχω ακόμα την κατάλληλη ωριμότητα για να τη χειριστώ σωστά, ώστε να μην μου κάνει κακό ή να με αποπροσανατολίσει.

-         Εννοείς την ξαφνική επιτυχία;

-         Μ: Όχι. Τα talent shows δεν σου εξασφαλίζουν καμία επιτυχία, μόνο μία εφήμερη αναγνωρισιμότητα. Η επιτυχία αν έρθει είναι κάτι που θα φανεί μέσα στο χρόνο. Αυτή η απότομη προβολή είναι εντελώς άχρηστη αν δεν ξέρεις πώς να την χρησιμοποιήσεις. Στο κάτω κάτω, αν αποφασίσεις να ασχοληθείς με την τέχνη, οφείλεις να έχεις κάποιο στόχο. Ο λόγος που τραγουδάμε, κάνουμε θέατρο, χορεύουμε , ζωγραφίζουμε, γράφουμε, είναι για να περάσουμε στον κόσμο ένα μήνυμα , να προκαλέσουμε μια αλλαγή. Δεν το κάνουμε απλά για να είμαστε γνωστές, να χαιρόμαστε, να μας βλέπουν και να λένε « Α, η Μέλα και η Νόνικα που τραγουδάνε..». Οπότε, αν δεν έχεις φτάσει στο σημείο, να ξέρεις πώς να το χρησιμοποιήσεις όλο αυτό, γιατί να το αναζητήσεις;

-         Δίνονται σήμερα ευκαιρίες στα νέα παιδιά;

-         Μ: Όχι πολύ εύκολα. Πρέπει να τις κυνηγήσεις. Δε θα σου ανοίξει κανένας την πόρτα να σου πει « Έλα παιδί μου, να μου δείξεις το ταλέντο σου και την αξία σου». Παρ’ όλα αυτά , καλό θα ήταν να μην κάνει κανείς εκπτώσεις. Από κει και πέρα πιστεύω ότι η τύχη παίζει τον δικό της ρόλο σε αυτό το παιχνίδι.

        Ν: Όσο εύκολα δίνεται η ευκαιρία σε ένα κατσίκι να επιλέξει ανάμεσα στη ζωή ή τη σούβλα κάθε Πάσχα, με ελάχιστες εξαιρέσεις.

-         Ο καλλιτέχνης, έχει ημερομηνία λήξης;

-         Μ: Θεωρώ, χωρίς να έχω ακόμα την ωριμότητα να σου απαντήσω με σιγουριά, ότι όσο ένας καλλιτέχνης εξελίσσεται, δε μένει στάσιμος σε ασφαλή πεδία,  και προσπαθεί να εξερευνήσει τις δυνατότητές του και τον εαυτό του, τότε δεν γίνεται να έχει ημερομηνία λήξης. Τώρα, αν τον εγκαταλείψουν οι δυνατότητές του, αυτό είναι ένα άλλο θέμα. Αλλά ένας καλλιτέχνης, ποτέ δεν έχει ημερομηνία λήξης, αν είναι καλλιτέχνης με όλη την έννοια της λέξης.

         Ν: Όσο του Φοίνικα μοιάζει, όχι.

-         Επομένως, δε συμφωνείτε με την περίφημη δήλωση του Βαλάντη περί αποχώρησης από το χώρο των παλιών τραγουδιστών, διότι πιάνουν το χώρο των νέων παιδιών.

-         Αν και δεν γνωρίζαμε τη δήλωση, ποιες είμαστε εμείς που θα κρίνουμε αυτό το καλλιτεχνικό βεληνεκές. Κάποιοι από αυτούς τους ανθρώπους, αποτελούν έμπνευση και  δίνουν κίνητρο για νέα δημιουργία. 

-         Με την πολιτική, ασχολείστε;

-         Μ: Όχι όσο θα έπρεπε. Τα τελευταία χρόνια αντιλήφθηκα ότι ίσως οφείλω να ασχολούμαι λίγο παραπάνω, γιατί ζω σε αυτό τον κόσμο και δεν είμαι μόνη μου.  Αυτή τη στιγμή, προσπαθώ να αποκτήσω μια προσωπική γνώμη, να διαβάζω,  να ενημερώνομαι, να κρίνω, χωρίς όμως να μπορώ να σου πω σίγουρα ότι έχω ξεκάθαρη άποψη, για το τι συμβαίνει στον πολιτικό χώρο.

-         Ν: Σε μια μονόπολη του Ιονέσκο θα ήμουν το πιόνι που θα διάλεγε να παραμείνει άνθρωπος κι ας μην έφτανε μέχρι το τέλος.

-         Είστε αισιόδοξες;

-         Μ: Είμαι πάντα αισιόδοξη. Ακόμα κι όταν δεν είμαι. Είναι στιγμές που πραγματικά καταστάσεις και συναισθήματα με καταρρακώνουν, αλλά στο πίσω μέρος του μυαλού μου περιμένω την στιγμή που όλα θα πάνε καλά.

-         Ν: Γιατί στο τέλος θα πάνε όλα καλά. Κι αν δεν πάνε, δεν είναι το τέλος. Είμαι μόνο αισιόδοξη.

-         Όνειρα κάνετε;

-         Μ:Α! Ολημερίς και ολονυχτίς. Νομίζω ότι ζω σε ένα όνειρο, σε έναν δικό μου κόσμο γενικότερα στη ζωή μου. Το βασικό μου χαρακτηριστικό, είναι ότι κάνω όνειρα που από τους περισσότερους ανθρώπους θεωρούνται απίθανα,  έως αδύνατα! Αλλά αυτό είναι τρόπος ζωής. Κάποιες φορές επιλογή, άλλες πάλι μονόδρομος. Συχνά νιώθω πως μόνο έτσι μπορώ να επιβιώσω. Το μεγαλύτερο όνειρό μου από μικρή ήταν να αλλάξω τον κόσμο. Όταν μεγάλωσα ανακάλυψα ότι μου πέφτει λίγο μεγάλος. Πλέον ονειρεύομαι να αλλάξω τον κόσμο, αλλάζοντας πρώτα εμένα. Ακόμα πιστεύω ότι θα το κάνω. Κατά βάθος πιστεύω ότι όλα τα όνειρα πραγματοποιούνται με κάποιο τρόπο.

-         Ν: Ναι. Ας τα ονομάσουμε όμως όνειρα του παρόντος. Φροντίζω το «ειδικό» τώρα, για να υπάρξει ένα «γενικό-μαζικό» αύριο.

-         Τα επόμενά σας σχέδια ποια είναι;

-          Ν: Σκεφτόμαστε, να ασχοληθούμε πολύ με την παράσταση, γιατί είναι δικό μας δημιούργημα, δικό μας παιδί. Μ: Έτσι κι αλλιώς την εξελίσσουμε συνεχώς. Κάθε φορά, προσθέτουμε ή αφαιρούμε κάτι.  Έχουμε συνεχώς νέες ιδέες. Από την καινούρια σαιζόν ίσως να την ταξιδέψουμε λίγο.