Η ΖΩΗ ΛΑΣΚΑΡΗ ΣΤΟ DNA of ARTS!!!!!!!!!
Τεράστια τιμή για τη σελίδα μας η συνέντευξη που μας παραχώρησε η κυρία Ζωή Λάσκαρη! Τη φετινή χρονιά η μεγάλη ηθοποιός μας εμφανίζεται στην παράσταση " Ωραία Χρόνια" του Χαρολντ Πίντερ σε σκηνοθεσία Adolf Shapiro με συμπρωταγωνιστές της τη Βέρα Κρούσκα και τον Στέφανο Κυριακίδη. Την ευχαριστώ και πάλι για το χρόνο της και τα ωραία πράγματα που μας είπε!
1) Μιλήστε μου για την παράσταση στην οποία πρωταγωνιστείτε φέτος.
Είναι ένα έργο με κεντρικό του θέμα τη μνήμη. Την προσωπική μνήμη. Πώς είναι αυτό που θυμόμαστε; Ό, τι θυμόμαστε το θυμόμαστε πια μέσω του συναισθήματος. Δεν αποτελεί γεγονός. Και ακριβώς γιαυτό "Τα ωραία χρόνια" είναι ένα έργο που μιλάει με τις σιωπές του. Αυτές που επικρατούν όταν συνειδητοποιούμε πως αυτό που κάποτε ήταν γεγονός αποτελεί πια μέρος της μνήμης μας.
2) Είναι η δεύτερη δουλειά σας που σκηνοθετεί ο διεθνούς φήμης σκηνοθέτης Άντολφ Σαπίρο. Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία;
Προέκυψε όταν παρακολούθησα πριν χρόνια τον "Βυσσινόκηπο" του. Έμεινα εκστασιασμένη. Ήθελα να τον ανταμώσω αμέσως. Και έτσι έγινε. Του είπα πως θέλω να παίξω την "Ρόουζ". Μου υποσχέθηκε πως θα το διαβάσει και θα μου απαντήσει. Πέρασαν είκοσι βασανιστικές μέρες μέχρι να έρθει η απάντηση εκείνη. Και ευχαριστώ το Θεό που ήταν θετική.
3) Φέτος συμπληρώνονται 10 χρόνια από την ίδρυση της θεατρικής σας σκηνής. Τι σας ώθησε να προβείτε σε αυτή την ενέργεια. Αν σας ζητούσα να κάνετε έναν απολογισμό αυτής της 10ετίας τι θα λέγατε;
Ήθελα να παίξω έργα που εξέφραζαν εμένα σε έναν χώρο που εκφράζει εμένα. Ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα δεκαετία, με τις όμορφες και τις άσχημες στιγμές της. Το σημαντικότερο είναι πως μέσα από αυτό τον χώρο που είναι πια το δεύτερο σπίτι μου, για να μην πω το πρώτο, μπόρεσα να δημιουργήσω με τον τρόπο που πάντα ονειρευόμουν.
4) Πώς βλέπετε σήμερα τον ελληνικό κινηματογράφο; Θα σας ενδιέφερε να ξαναπαίξετε;
Γίνονται πολύ ενδιαφέροντα πράγματα από ταλαντούχα παιδιά. Ο κινηματογράφος βέβαια έχει αλλάξει. Και πώς να μην έχει αφού έχουν αλλάξει οι εποχές. Ο κινηματογράφος έχει τελειώσει οριστικά για μένα. Πέρσι η Ακαδημία Κινηματογράφου με βράβευσε με το βραβείο της συνολικής προσφοράς μου στον ελληνικό κινηματογράφο. Ήταν μια πολύ μεγάλη τιμή για μένα. Νομίζω πως με αυτό τελείωσε οριστικά η σχέση μου με τον κινηματογράφο.
5) Έχετε μετανιώσει για κάτι στη ζωή σας;
Είναι δυνατόν να μην έχω μετανιώσει; Είμαι όπως όλοι οι άνθρωποι, έχω κάνει λάθη, μεγάλα ή μικρά. Βέβαια με βοήθησαν πολύ να συνειδητοποιήσω ποια είμαι, να γίνω καλύτερος άνθρωπος. Από μια άποψη λοιπόν, καλώς έγιναν.
6) Πώς βλέπετε την κατάσταση της χώρας μας σήμερα; Είστε αισιόδοξη για το μέλλον;
Είμαι εκ φύσεως αισιόδοξη. Αισθάνομαι πως πολλά πράγματα έχουν αρχίσει να αλλάζουν, προς το καλύτερο. Το τίμημα φυσικά είναι βαρύ. Αναρωτιέμαι όμως: ποιος άλλος τρόπος υπάρχει για να ξεφύγουμε από την κατάσταση αυτή; Είναι μια πραγματικά ιστορική εποχή αυτή που ζούμε γιατί καλούμαστε να αποδείξουμε -στους εαυτούς μας- την ιστορική σχέση μας ως πολίτες με το Κράτος. Νοιώθω πως δεν έχει απομείνει πολύς δρόμος για να αλλάξουμε ως πολίτες και άρα να αλλάξουμε εκ βαθέων το Κράτος αυτό.
7) Το θέατρο έχει επηρεαστεί από την κρίση αναμφίβολα. Θεωρείτε ότι αυτό θα έχει και θετικές συνέπειες όπως ότι θα επιβιώνουν πλέον δουλειές που αξίζουν πραγματικά;
Πέραν των προσωπικών μου απόψεων για το τι αξίζει ή δεν αξίζει πραγματικά εγώ αυτό που θέλω είναι να δουλεύουν όλα τα θέατρα και να έχουν δουλειά οι ηθοποιοί. Αν εσείς ονομάζετε θετική συνέπεια να επιβιώνουν οι δουλειές που αξίζουν πραγματικά, αυτό είναι μια προσωπική σας άποψη. Ο καθένας έχει δικαίωμα να εκτίθεται, παίζοντας αυτό που εκείνος θεωρεί πως τον εκφράζει ή αυτό που εκείνος θεωρεί θέατρο. Ας γίνεται αυτό. Πρέπει να γίνεται. Από κει και πέρα, ποια είναι καλή παράσταση και ποια όχι, αυτό είναι μια άλλη ιστορία και μια πολύ μεγάλη συζήτηση.
8) Σταρ σήμερα υπάρχουν;
Πολλοί. Είναι δίπλα μας, στην καθημερινότητα μας. "Λάμπουν" ο καθένας στο δικό του εργασιακό χώρο.
9) Πείτε μου λίγα λόγια για τη σχέση σας με τη Θεσσαλονίκη.
Είναι η πατρίδα μου, το ομορφότερο κομμάτι της ζωής μου, οι μνήμες μου που λέγαμε προηγουμένως. Στην Θεσσαλονίκη, σε αυτή την μαγική πόλη, οφείλω αυτό που είμαι σήμερα.
10) Τι θα έλεγε η Ζωή Λάσκαρη σε ένα νέο παιδί που θα ζητούσε μια συμβουλή της;
Δεν δίνω συμβουλές. Ίσως μόνο να του σιγοτραγουδούσα εκείνο το στίχο της Αλίκης μου. Τράβα μπρος κ' όσα έρθουν κ' όσα πάνε.