Η Ελευθερία Παρασκευά στο DNA of Arts!!!
Συνέντευξη στον Αλέξανδρο Τσομπανόπουλο.
Τη γνώρισα στην παράσταση « Η Πηνελόπη Δέλτα συναντά το Μάγκα» στο πλευρό της Μιμής Ντενίση. Εντυπωσιάστηκα από το ταλέντο αλλά και την προσωπικότητά της. Ηθοποιός αλλά και τραγουδίστρια με πολλή αγάπη για τη δουλειά της. Σίγουρα στο μέλλον θα συζητηθεί πολύ!
- Πώς πήρες την απόφαση να ασχοληθείς με την υποκριτική;
- Δεν την πήρα…Η μητέρα μου δεν ήθελε να γίνω ηθοποιός. Αν και από το δημοτικό, ο καθηγητής μουσικής μου έλεγε ότι έχω μεγάλη κλίση. Ειδικά στις μουσικές κλπ. Εγώ ήθελα να πάω στο μουσικό γυμνάσιο- λύκειο, αλλά δε με άφησε η μητέρα μου πάλι…
- Κλασσικές αντιρρήσεις των γονέων…
- Ναι! Ακριβώς! Οπότε είχα φάει πάρα πολύ ξύλο να σου πω την αλήθεια. Δηλαδή μέχρι το πρώτο έτος έτρωγα ξύλο! ( γέλια). Με ποια έννοια ξύλο…μην ακουστεί τώρα βία αυτό. Ότι δεν κατάλαβες που πήγες κλπ. Αλλά με το που με είδε στο τέλος του πρώτου έτους που κάναμε μια παράσταση στη σχολή, με άφησε ήσυχη και ίσα ίσα από τότε με στηρίζει σε κάθε μου βήμα η μητέρα μου! Και είναι πολύ σημαντικό αυτό και την ευχαριστώ πάρα πολύ! Έχει σταθεί δίπλα μου κολώνα!
- Στο εξωτερικό πήγες για μουσικές σπουδές;
- Στο εξωτερικό πήγα για να γίνω ψυχολόγος. Αλλά εκεί πέρα, στο ιδιωτικό αυτό πανεπιστήμιο, σου δίνουν στην αρχή ένα τεστ στο οποίο δείχνουν την κλίση σου. Οπότε περνάς εκεί που δείχνει το τεστ αυτό. Εγώ πέρασα musical performer και μετά marketing και μετά ψυχολόγος! Οπότε είπα ότι θα πάω στον κλάδο της μουσικής πάλι και του θεάτρου! Και ξεκίνησα για ένα πεντάμηνο εκεί και γύρισα για οικονομικούς λόγους! Αν και είχα ξεκινήσει μια πάρα πολύ καλή δουλειά στο εξωτερικό, έπρεπε αναγκαστικά να γυρίσω πίσω! Δεν είχα άλλη επιλογή! Και μπορώ να σου πω ότι αν γινόταν θα έμενα για πάντα εκεί. Μετά ήρθα εδώ και συνέχισα τις σπουδές μου. Είχα πάει σε όλες τις δραματικές σχολές της Αθήνας με το που τελείωσα το λύκειο, για να δω πώς είναι από κοντά και αν μου κάνει ή όχι!
- Πώς επέλεξες τη σχολή της κυρίας Ντενίση;
- Κατά ένα μαγικό τρόπο, με το που πάτησα το πόδι μου στη σχολή, ένιωσα λες και ήμουν σπίτι μου! Και λέω: « Όπα, εδώ είμαστε, εδώ κάτι συμβαίνει». Εξάλλου, είχα την τιμή, στα πλαίσια της σχολής, να συνεργαστώ και με την κυρία Ντενίση την ίδια, αλλά και να μάθω από καθηγητές πραγματικά πολύ σπουδαίους, πράγματα που θα με βοηθάνε για μια ζωή, στα οποία πάνω θα δουλεύω! Θα πατάω πάνω σε αυτές τις βάσεις! Ήμουν πολύ τυχερή! Είχα πολύ καλούς καθηγητές! Γιατί πλέον έχει σχέση με τους καθηγητές που δουλεύεις και όχι σε ποια σχολή θα πας! Έτσι όπως έχουν γίνει τα πράγματα! Γενικά, θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό!
- Τι συμβουλές έχεις κρατήσει από την κυρία Ντενίση;
- Απ’ την κυρία Ντενίση, έχω κρατήσει τη συμβουλή, ό,τι κάνω να το κάνω ταπεινά! Καλά, έτσι είμαι και σαν άνθρωπος βέβαια! Να δουλεύω πάρα πολύ! Σαν σκυλί που λέμε! Να είμαι πάντα συνεπής και να είμαι σωστός επαγγελματίας. Και αυτό πρόκειται να κάνω σίγουρα! Μέχρι το τέλος! Γιατί πιστεύω ότι όσο πιο πολύ ανεβαίνεις σ’ αυτό που κάνεις, και αν το αγαπάς πραγματικά, πρέπει να το κάνεις όσο πιο ήπια και χαμηλών τόνων γίνεται! Και νομίζω ότι ο κόσμος θα καταλάβει τι κάνεις! Δεν υπάρχει λόγος να κραυγάζεις!
- Η πρώτη σου θεατρική δουλειά ήταν το « Η Πηνελόπη Δέλτα συναντάει το Μάγκα»;
- Ναι, ήταν η πρώτη μου, και μάλιστα ήμουν στο τρίτο έτος όπως ξέρεις. Επίσης θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερή, γιατί άλλοι δεν έχουν την ίδια τύχη. Είτε να δουλέψουν με τα άτομα που δούλεψα και τον πρώτο και το δεύτερο χρόνο, αλλά και γενικά πριν βγουν από τη σχολή να δουλέψουν στο θέατρο.
- Προφανώς, διέκριναν κάποιο ταλέντο!
- Αυτό δε μπορώ να το ξέρω, δε μπορώ να το πω εγώ, αλλά για κάποιο λόγο μας διάλεξε όλους. Ίσως επειδή κάναμε για το ρόλο, ίσως επειδή ήθελε τα συγκεκριμένα άτομα…Δε μπορώ να το ξέρω αυτό! Αλλά μπορώ να σου πω ότι ήταν πολύ μεγάλο σχολείο για μένα! Ήταν απίστευτη εμπειρία, με βοήθησε πολύ να ξεμπλοκάρω! Στο πρώτο χειροκρότημα, που ήμουν στη Θεσσαλονίκη, γιατί την αγαπάω τη Θεσσαλονίκη πάρα πολύ θέλω να το ξέρεις αυτό, ένιωσα ότι θα πέσω, ότι άνοιξε η γη κάτω από τα πόδια μου. Και είπα: « Αυτό θέλω να κάνω. Τέλος!». Από το πρώτο χειροκρότημα το κατάλαβα! Εκεί το κατάλαβα τελείως! Το αγαπάω τέλος! Πολύ σημαντικό αυτό! Αλλά όπως όλα τα ωραία ταξίδια, γιατί για μένα ταξίδι ήταν, τέλειωσε! Θα δούμε τώρα πάλι! Τρέξιμο, κυνήγι! Έτσι είναι αυτά!
- Την τηλεόραση πώς τη βλέπεις;
- Δεν παρακολουθώ τηλεόραση!
- Όλο αυτό που συμβαίνει με τα τούρκικα σήριαλ, το γεγονός ότι δεν υπάρχουν πλέον ελληνικές παραγωγές;
- Η τηλεόραση πρέπει να δείξει κάτι! Και από τη στιγμή που δεν υπάρχει budget να γίνει κάτι ελληνικό, είναι υποχρέωσή της και δουλειά της να δείξει ένα άλλο θέμα! Τώρα είναι και αυτή σε δύσκολη θέση όπως όλοι! Φυσικά δε συμφωνώ με τα τούρκικα! Όχι ότι είναι τούρκικα, δεν έχω κάτι με τους Τούρκους. Δεν είμαι ρατσίστρια! Απλά θα προτιμούσα να βλέπω στην τηλεόραση ελληνικά πράγματα, έστω και με χαμηλό budget. Μια προσπάθεια!
- Για να έχουν δουλειά και οι Έλληνες ηθοποιοί…
- Κυρίως αυτό τώρα είναι όλοι σε δύσκολη θέση και δε θέλω να πιάσω το θέμα γιατί είναι πολύ λυπηρό! Είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα! Σίγουρα! Και ειδικά για τους ανερχόμενους! Είναι ένα κυνήγι, στο οποίο τρως σφαλιάρες, απογοητεύσεις! Βέβαια, δεν το βάζω κάτω!
- Έχεις σκεφτεί ποτέ να τα παρατήσεις;
- Έχω απογοητευτεί πολλές φορές! Έχω σκεφτεί πολλές φορές να τα παρατήσω χωρίς πλάκα! Αλλά είναι τόσο μεγάλη η αγάπη μου γι’ αυτό που λέω: « Όχι ρε φίλε, τι έγινε; Γιατί;». Δηλαδή, είναι αυτό που λέμε απογοητεύομαι πάρα πολύ, αλλά στο τέλος ξανασηκώνομαι! Μπορεί να φτάνω μέχρι πάτο, αλλά την ώρα που είμαι στον πάτο σκέφτομαι ότι δεν υπάρχει πιο κάτω παρά μόνο πιο πάνω! Οπότε είμαι άνθρωπος που δύσκολα το βάζει κάτω! Και μπορώ να σου πω ότι είμαι πολεμιστής άνθρωπος!
- Και αισιόδοξος άνθρωπος;
- Ισορροπημένα! Πιο πολύ απαισιόδοξη με τον εαυτό μου και αισιόδοξη για τον κόσμο, που είναι κακό! Δηλαδή, πολλές φορές, έχω ένα θέμα και τα βάζω πολύ με τον εαυτό μου! « Γιατί δεν έγινε αυτό; Γιατί δε σε πήραν σ’ αυτή τη δουλειά; Εσύ φταις!».
- Κατηγορείς τον εαυτό σου;
- Κατηγορώ πάρα πολλές φορές τον εαυτό μου και δεν κάνει καλό αυτό! Όλοι μου λένε ότι πρέπει να το κόψω κάποια στιγμή και έχω αρχίσει να το βελτιώνω είναι η αλήθεια! Λέω ok, έκανα ό, τι μπορούσα, δεν πάει χαμένο, μαθαίνω απ’ αυτό, μαθαίνω από τα λάθη μου! Γιατί έχω και ένα θέμα με το άγχος όπως ξέρεις! Και επειδή είναι ακόμα αρχή, δυσκολεύομαι στο να εκτεθώ ακόμα εύκολα! Αλλά το δουλεύω πάρα πολύ και το έχω βελτιώσει σε πολύ καλό επίπεδο!
- Πες μου για την ενασχόλησή σου με τη μουσική.
- Η μουσική για μένα ήταν ένα πράγμα με το οποίο θυμάμαι πάντα τον εαυτό μου. Θα πω τα κλασσικά που λεν όλοι! ( γέλια). Αλλά όντως το έκανα. Αν το σκεφτείς και το κάνεις εικόνα είναι πολύ γελοίο, είναι για ταινία! Ήμουν 3 χρονών…Πρώτα τραγούδησα και μετά μίλησα! Τραγούδαγα δικά μου τραγούδια, όχι μόνο γνωστά, έβγαζα δικά μου! Θυμάμαι μια φορά, ήμουν 4 χρόνων, μου έλεγε η μαμά μου, και είχαμε μεγάλο τραπέζι σπίτι. Είχε έρθει όλη η οικογένεια να φάμε για Πάσχα. Και επειδή όλοι οι άλλοι ήταν μεγαλύτεροι, δε μου έδινε κανένας σημασία.
- Οπότε είπες να κάνεις εντύπωση!
- Οπότε είπα να κάνω εντύπωση, γιατί είχα και πολύ θράσος μικρή έτσι; Και ανέβηκα πάνω στο γουρουνόπουλο και άρχισα πάνω στο τραπέζι και τραγούδαγα δικά μου τραγούδια και είχα πάρει για μικρόφωνο το αλάτι! Οπότε είχαν πεθάνει όλοι στα γέλια και από τότε κάθε Πάσχα, που μαζευόμασταν όλοι μαζί τους τραγούδαγα! (γέλια)
- Show woman από μικρή δηλαδή!
- Ακριβώς! Είναι πραγματικά πολύ αστείο άμα το σκεφτείς. Η μουσική για μένα είναι τα πάντα! Είναι μέχρι και ο θόρυβος που θα κάνεις εδώ και θα ακουστεί με το κινητό, με το φλιτζάνι. Χωρίς μουσική δε ζεις! Γι’ αυτό ακούω όλα τα είδη μουσικής έτσι; Ανάλογα με τη διάθεσή μου! Και δε βάζω παρωπίδες σ’ αυτό το θέμα. Η μουσική είναι για όλους!
- Ποιο είδος τραγουδάς όμως;
- Κοίτα, στο εξωτερικό ξεκίνησα με μπαλάντες ξένες. Εδώ πέρα ίσως συνεχίζω πιο έντεχνα, εντεχνολαϊκά. Αλλά η αλήθεια είναι ότι πρόπερσι για ένα χρόνο έκανα μια μπάντα που τραγούδαγα house. Με κάλυπτε η μουσική, αλλά πιο συναισθηματική μουσική θεωρώ την έντεχνη. Έντεχνο – λαϊκό που σου λέω ή τη μπαλάντα γενικά. Πιστεύω ότι εκεί τελικά κλίνω γιατί λειτουργώ πολύ με το συναίσθημα. Και γι’ αυτό το λόγο, προσπαθώ να τα συνδυάζω αυτά τα δύο θέατρο και μουσική.
- Ετοιμάζεις κάποιο τραγούδι;
- Θέλω να βρω έναν καλό καθηγητή, ο οποίος να είναι πάνω απ’ όλα άνθρωπος για να με καθοδηγήσει σωστά πρώτα απ’ όλα. Και σκέφτομαι να κάνω κάποια πρώτα βήματα, όχι στο άμεσο μέλλον. Τώρα δεν ξέρω ακόμα να σου πω. Αλλά ότι θέλω να ασχοληθώ, θέλω. Γιατί είναι ένα πράγμα σου λέω που το ήθελα από μικρή και τώρα το θέλω ακόμα πιο πολύ! Αυτό είναι το πιο σημαντικό! Θα δούμε τώρα και γι’ αυτό κυνήγι! Έτσι πόλεμος!
- Με την πολιτική έχεις καμία σχέση;
- Δεν ανακατεύομαι με την πολιτική και μπορώ να σου πω ότι πλέον μου περνάει αδιάφορη. Γιατί, ok ναι μεν εμείς τους επιλέξαμε….
- Δηλαδή έχουμε μερίδιο ευθύνης;
- Εννοείται πως έχουμε μερίδιο ευθύνης, αλλά όχι τόσο πολύ εμείς η νέα γενιά πιστεύω. Δεν τα ρίχνω στην παλιά γενιά βέβαια, αλλά γενικά ισορροπώ το λάθος και σε εμάς και στην παλιά γενιά, γιατί όσο να’ ναι, αυτοί μας φέρνουν στην κοινωνία, εμείς θα την πάρουμε τώρα στα χέρια μας. Το θέμα είναι ότι μου περνάνε πολύ αδιάφοροι αυτοί οι άνθρωποι. Γιατί παρόλο που τους ψηφίσαμε όπως σου είπα και τους εμπιστευτήκαμε, αυτοί το εκμεταλλεύτηκαν! Όσο να’ ναι το μεγαλύτερο μερίδιο των ευθυνών, είναι των ανθρώπων αυτών που λέγανε θα θα θα κι εμείς το πιστέψαμε. Εντάξει τώρα θα μου πεις ευκολόπιστοι! Κατά τ’ άλλα όμως, δεν τους αψηφώ και τελείως, γιατί είναι η μόνη μας ελπίδα αυτή τη στιγμή. Η μόνη μας ελπίδα σε συνεργασία με εμάς πάλι έτσι; Πρέπει να συνεργαστούμε κατά κάποιον τρόπο και να πάρουμε στα σοβαρά και αυτοί και εμείς ότι είμαστε σε έναν πάρα πολύ δύσκολο αγώνα. Σε μια πάρα πολύ δύσκολη εποχή στην οποία θα πρέπει να το παλέψουμε με νύχια και με δόντια αλλά και με καλοπέραση, αφού είμαστε Έλληνες. Και να μην το βάζουμε κάτω για να φύγουμε από αυτόν τον άθλιο καιρό που ζούμε! Το εύχομαι! Μια ευχή που δίνω τώρα είναι το 2014 να είναι καλύτερο! Και το 2015 ακόμα καλύτερο!
- Θεωρείς ότι η κρίση έχει κάποια θετικά;
- Ναι! Από την άποψη ότι υπάρχουν πολύ περισσότερες ευκαιρίες σε ανθρώπους οι οποίοι θα μπορούσαν να δείξουν περισσότερα πράγματα απ’ ό, τι σε άλλη εποχή που δεν υπάρχει κρίση! Αλλά, κανονικά πιστεύω ότι η κρίση θα έπρεπε να μας φέρνει πιο κοντά και να μας κάνει πιο πολύ να θέλουμε να βοηθήσουμε το διπλανό μας παρά να μας κάνει παρτάκηδες όπως έχουμε γίνει. Είναι πάρα πολύ άσχημο αυτό και πραγματικά σου λέω, με στενοχωρεί ιδιαίτερα! Πλέον κατηγορώ τους ανθρώπους και λέω ότι δεν πρέπει να είναι έτσι. Πιστεύω ότι πρέπει να είμαστε ανοιχτόκαρδοι, να έχουμε χιούμορ, γιατί πιστεύω ότι όποιος δεν έχει χιούμορ είναι έγκλημα, να είμαστε διακριτικοί, ευγενικοί άνθρωποι μεταξύ μας και να υπάρχει μια αλληλεγγύη! Γιατί αν δεν υπάρχει αλληλεγγύη τώρα, πότε θα υπάρξει; Όταν δε θα έχουμε ανάγκη; Είναι πολύ σοβαρά τα πράγματα!
- Έχεις κάποια σχέδια για το άμεσο μέλλον;
- Γενικά, είμαι λίγο χαμένη! Θέλω πάρα πολύ να κυνηγήσω το επάγγελμά μου! Έχω τόσες πολλές ιδέες μέσα στο κεφάλι μου, γιατί είμαι τώρα φρέσκια στο επάγγελμα και χρειάζομαι κάποιον που να έχει εμπειρία, για να μπορούμε μαζί να συνεργαστούμε! Τώρα είμαι ανοιχτή σε όλες τις προτάσεις και θα ψάξω να βρω τον κατάλληλο άνθρωπο να συνεργαστώ. Πάντως συγκεκριμένο σχέδιο δεν έχω , αν και γράφω κάτι μπορώ να σου πω. Δεν το λέω αυτό! Είσαι ο μόνος που το λέω! Γράφω ένα σενάριο για μια ταινία μικρού μήκους, που πρώτα ο Θεός, να είμαστε όλοι καλά, ελπίζω να την κάνω!