Η Ελένη Βιτάλη στο DNA of Arts!!!!
Συνέντευξη στον Αλέξανδρο Τσομπανόπουλο.
Κάθε συνάντησή μου μαζί της, είναι μια απερίγραπτη εμπειρία. Κατά την ταπεινή μου γνώμη που θεωρώ ότι συμμερίζεται η πλειοψηφία των Ελλήνων, είναι η μεγαλύτερη φωνή που έχουμε. Μας έχει χαρίσει ανεπανάληπτες στιγμές με τις ερμηνείες της και νιώθω συγκίνηση και χαρά για την μεγάλη τιμή που μου έκανε να έχουμε μια ενδιαφέρουσα συνομιλία, όπου γνώρισα έναν πολύ ενδιαφέροντα άνθρωπο. Απολαύστε τη μοναδική Ελένη Βιτάλη…!
- Ζούμε μια ιδιαίτερα δύσκολη εποχή ως χώρα. Μέσα σε αυτή την άσχημη κατάσταση, τι είναι αυτό που γλυκαίνει την ψυχή σας;
- Πολλά πράγματα! Και πάνω απ’ όλα, η καθημερινότητα. Το παρόν. Τα μάτια των ανθρώπων που βλέπω, οι κουβέντες που πιάνουμε με τους ανθρώπους. Άλλος μιλάει για τα παιδιά του που σπουδάζουν, άλλος έχει ανασφάλεια για το τι θα γίνει με την κατάσταση που επικρατεί γενικά στον κόσμο. Αυτό το πράγμα, η επικοινωνία, μας δίνει εμάς τους Έλληνες, μεγάλη ζωή, μεγάλη ενέργεια.
- Ποια είναι τα συναισθήματά σας, όταν τραγουδάτε και βλέπετε από κάτω τα μάτια του κόσμου;
- Πράγματι βλέπω τα μάτια του κόσμου. Γιατί πολλοί καλλιτέχνες, κι εγώ το έχω κάνει, αποφεύγουν να βλέπουν τα μάτια.
- Πολλοί κοιτούν ψηλά…
- Συμφωνώ μαζί σας, αλλά δε λέω αυτό. Το να κοιτάς τα μάτια του κόσμου, είναι πολύ σημαντικό. Σε συγκινεί. Και να σε δει ο άλλος ότι τον βλέπεις. Εγώ πάντα το έκανα αυτό, όταν δεν πέφτει το φως. Γι’ αυτό, μου αρέσουν, αν και δε μπορώ να τους πετύχω πάντα, οι ζεστοί χώροι, όπου είναι ο κόσμος πιο κοντά σου.
- Τι μπορεί να αποτελέσει για σας πηγή έμπνευσης;
- Πολλά πράγματα. Κι εσείς σαν άνθρωπος του λόγου, σίγουρα κάτι θα σκαρώνετε, όπως όλοι μας. Μπορεί να εμπνευστώ από ένα τρενάκι που περνάει. Ή αν είμαι σε ρομαντική διάθεση. Α, τι ωραία που ήταν τότε…! Δε μπορώ να γράψω όμως και να εμπνευστώ, όταν είμαι αρκετά στενοχωρημένη. Δεν το έχω κάνει ποτέ.
- Άρα, δε γράφετε όταν πονάτε…
- Όχι. Όταν είμαι καλά, μπορεί να γράψω ένα τραγούδι από το οποίο να φαίνεται ότι δεν είμαι. Ίσως επειδή είχα περάσει κάτι τέτοιο. Όταν γίνομαι καλά, ξελαμπικάρει κάτι μέσα στην ψυχούλα μου και βγαίνει τραγούδι. Συνήθως, ακούω το αντίθετο. Και αυτοί δίκιο έχουν. Εγώ δε μπορώ. Σαν να πέφτει ένα μαύρο πανί που λέμε.
- Το φετινό σας πρόγραμμα, λέγεται « Ανατολή και Δύση». Που βρισκόμαστε τελικά πιο κοντά σαν λαός, στην ανατολή ή στη δύση;
- Η Ελλάδα, ανήκει παντού, σε όλο τον κόσμο. Ο Μέγας Αλέξανδρος, έφτασε μέχρι την Ασία…Να σας πω κάτι; Εγώ, νιώθω από τον πλανήτη Γη! Αγαπάω την ανατολή πολύ, γιατί τα πρώτα μου ακούσματα, ήταν πιο πολύ τέτοια. Και ανατολή και ανατολική Ευρώπη. Αλλά τη δύση, τις άλλες μουσικές και τραγούδια, τις έμαθα μετά τα 20. Μπήκα πιο πολύ μέσα σε αυτά. Όταν γνώρισα τον άντρα μου, και τους φίλους του, που αγαπούσαν τους Beatles, τους Rolling Stones και άλλα παλιά συγκροτήματα. Επίσης, μπήκα στο τριπάκι να αγαπήσω και άλλα πράγματα που ήταν πιο Ελλάδα. Όπως το Μπιθικώτση. Ελλάδα με την έννοια, πώς είναι οι ξερολιθιές στη Μάνη…Αυτό που έχει η θάλασσά μας, ο ουρανός μας. Πηγαίνεις στην Αμερική, στην Καλιφόρνια, έχει καταπληκτικά μέρη, αλλά πας και σε μέρη που είναι πάρκα, όχι δάση πραγματικά. Βλέπεις την προσπάθεια του ανθρώπου να βάλει τη φύση στη ζωή του. Η ανάγκη του ανθρώπου για πράσινο. Εμείς ο, τι έχουμε από μόνοι μας, είναι και καλό και ωραίο. Αυτή η ευλογία! Έχουμε τον ήλιο! Μια μέρα κάνει συννεφιά και αρχίζουμε «Πωπωπω…!» Πέρα από τα τεχνικά προβλήματα, πώς θα βγω, δεν έχω ομπρέλα, κάνει ψύχρα, τι θα βάλω, είναι και ότι μελαγχολείς. Σε πιάνει στεναχώρια. Αν υπάρχει συνέχεια αυτή η θολούρα, διαμορφώνεται αλλιώς και ο χαρακτήρας του ανθρώπου. Βλέπεις, που λένε ότι οι Γερμανοί είναι ψυχροί άνθρωποι. Δεν το λέω τώρα για τη Μέρκελ και τα προβλήματα που μας έχουν δημιουργήσει. Μιλάω για τους λαούς. Είναι και ψυχρά τα μέρη. Πιο κρύα.
- Σας αρέσει πάντως να πειραματίζεστε σε διαφορετικά είδη μουσικής.
- Ναι. Εσείς το ξέρετε, γιατί ασχολείστε πολύ με τους καλλιτέχνες, είστε πιο ειδικός. Αλλά υπάρχουν και πάρα πολλοί άλλοι, το ξέρετε καλύτερα από μένα, γιατί είστε πολύ νέος, και είναι πολύ ωραίο να έχετε ενδιαφέροντα, να ξέρετε ποιος έχει γράψει κάθε τραγούδι…Εγώ αγαπάω όλα τα είδη. Ήμουν ανήσυχη φύση στη μουσική από μικρή. Και αυτό που κάνουμε εδώ τώρα με τον Haig, είναι ένα πάντρεμα. Δεν είναι επανάληψη αυτού που κάναμε.
- Μιλάτε για το πρόγραμμα στο Κύτταρο;
- Ναι. Μπορεί να συμπίπτουν ορισμένα κομμάτια, γιατί είναι τραγούδια του, τραγούδια μου, αλλά λίγα πράγματα. Είναι η αγάπη που έχουμε για ένα πράγμα συγκεκριμένο, που είναι η μουσική. Και η μουσική δεν έχει ούτε όνομα. Το όνομά της είναι μουσική! Μπορείς να ακούσεις ένα τραγούδι και μέσα σε τρία λεπτά, να έχει στοιχεία κλασσικά, στοιχεία rock…Να είναι τόσο εμπνευσμένος ο συνθέτης. Να έχει τόσο υψηλά standards, που να μη σου φαίνεται ότι είναι μαγκαζίνο ή σούπερ μάρκετ ή κάτι τραβεστί ας πούμε. Αυτό είναι ταλέντο, να αρπάζεις απ’ όλα. Εγώ όταν πήγα οδικώς πρώτη φορά μέχρι το Βέλγιο, από Πάτρα Ιταλία και μετά οδικώς, έγραψα τη Βιρτζίνια Γουλφ. Ένα τραγούδι λίγο jazz. Που εγώ δεν είχα ιδιαίτερα τέτοια πλησιάσματα με το πιάνο και την κιθάρα. Δεν μου έβγαιναν τέτοια πράγματα. Και μου βγήκε « Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ» ( τραγουδάει). Είχα δει και την ταινία, όπου όλα στηριζόντουσαν σε ένα ψέμα και δεν υπήρχε κανένα παιδί, άρα κάποιο ψέμα τους έδενε, οι αυταπάτες. Δεν ξέρω τι άλλαξε, πέρασα από ωραία μέρη, είδα τη Βενετία…Επηρεάστηκα. Λίγο οι μουσικές που άκουσα. Έτσι βγήκαν τα τραγούδια που υπάρχουν στη Βιρτζίνια Γουλφ.
- Είναι κατά τη γνώμη μου πολύ ιδιαίτερος δίσκος.
- Σας ευχαριστώ πάρα πολύ! Αλλά δεν το λέω γι’ αυτό. Το λέω με την έννοια ότι επηρεάζεσαι. Είναι καλό να ακούς. Μερικοί βέβαια, γράφουν πάρα πολλά είδη και δεν ακούν πολύ μουσική. Είναι καλό όμως να ακούς, για εμάς που γράφουμε.
- Υπάρχει κάτι που σας φοβίζει;
- Πάρα πολλά πράγματα και τίποτα. Κλείνεις τα μάτια σου και λες, φοβάμαι το θάνατο, φοβάμαι μη γλιστρήσω, φοβάμαι μη μείνω στο ασανσέρ. ( γέλια). Φοβάμαι μην πάω πολύ βαθιά στη θάλασσα. Στην ουσία όμως τι φοβάσαι; Εκτός από τα λογικά πράγματα που δεν τα φοβάσαι, αλλά τα προσέχεις. Δεν πάω βαθιά να μη βγει κανένα ψάρι. Λογικό είναι. Όταν βέβαια είμαστε πιτσιρίκια, κάνουμε και τρέλες. Όταν όμως δεις τι πραγματικά φοβάσαι μέσα σου, αυτό είναι ένα τίποτα. Ό, τι φοβάσαι, δεν υπάρχει! Στο μυαλό σου είναι.
- Μιας και αναφερθήκαμε στην τρέλα, έχετε γράψει, ότι η τρέλα δεν είναι λευτεριά, αλλά είναι μαχαιριά.
- Μερικοί άνθρωποι, κι εγώ το είχα κάποια στιγμή στη ζωή μου και εσείς μπορεί λόγω νεότητας, μπορεί να πουν: « Άντε ρε τρελέ!» με την έννοια της ωραίας τρέλας όμως, του μόρτη. Του ανθρώπου δηλαδή, που αγαπάει τη ζωή και κάποια στιγμή θα κάνει και κάτι απρόβλεπτο. Αυτό μπορεί να μας αρέσει μέσα μας και να λέμε εγώ είμαι τρελός. Μπορεί να σε καβαλήσει όμως η τρέλα και να κάνεις πράγματα που ξεφεύγουν. Η τρέλα όταν έχει πλάκα, το χιούμορ, μπορεί και να ξεφύγει και να γίνει παρερμήνευση. Όταν παραγίνει αυτό και χάσουμε το μέτρο, τότε η τρέλα είναι μαχαιριά, γιατί απομονώνεσαι. Λες ότι για όλα φταίνε οι άλλοι, ενώ εγώ είμαι καλά και δε φταίω. Είδες τι μου έκανε αυτός, τι μου έκανε ο άλλος; Όχι φταις κι εσύ! Δε μπορεί να σου φταίνε όλο οι άλλοι και να αρμενίζουν στραβά. Καμιά φορά συμβαίνει να σου τύχουν αναποδιές, αλλά δε σου φταίνε πάντα οι άλλοι. Άνθρωποι που έψαξαν πάρα πολύ το μυαλό τους, το κούρασαν, ταλαιπωρήθηκαν. Και ο Μανώλης ο Ρασούλης ταλαιπωρήθηκε ψυχολογικά. Ο Σαββόπουλος το διαχειρίζεται διαφορετικά. Αλλά, οι άνθρωποι που έχουν ευαίσθητη ψυχή και γράφουν πράγματα, δεν τη βγάζουν πάντα καθαρή. Έτσι είναι. Ο Άκης Πάνου; Τραγική φυσιογνωμία. Ένας τόσο μεγάλος καλλιτέχνης. Ψυχραιμία. Μεγάλο πράγμα να είμαστε ψύχραιμοι. Το λέω εγώ που δεν είμαι. Ίσως γι’ αυτό το εκτιμώ περισσότερο. Όταν δεν έχεις κάτι το εκτιμάς. Εγώ τη χάνω εύκολα την ψυχραιμία μου.
- Είστε παρορμητικός τύπος;
- Μάλλον αυτό. Παρόρμηση δεν είναι; Το να βιάζεσαι να βγάλεις συμπεράσματα.
- Τι εννοείτε όταν λέτε ότι τα τραγούδια είναι αδικαιολόγητα;
- Το έχω πει αυτό ε; Δεν ξέρω αν ήταν συγκεκριμένη ερώτηση, αλλά ταιριάζει. Με είχαν ρωτήσει για την Αρκούδα, που ξέρω ότι σας αρέσει και σας ευχαριστώ. Τότε που το γράφαμε στο studio, με είχε ρωτήσει κάποιος συνεργάτης τι εννοώ. Μιλάς για το κεφάλαιο; Αρκούδα είναι το κατεστημένο; Ο καπιταλισμός; Τι είναι η αρκούδα που μας τρώει; Και κάποια στιγμή, ένιωσα πραγματικά ότι τα τραγούδια είναι αδικαιολόγητα. Δεν υπάρχει δικαιολογία. Όχι με την έννοια αν έχουν δίκιο ή άδικο. Πάντα τα τραγούδια είναι και τα δύο. Ακούς ένα τραγούδι και λες δεν έχει δίκιο τώρα σε αυτά που λέει. Εγώ δε θα ένιωθα έτσι ποτέ. Ο άλλος λέει: « Πωπω το έχω νιώσει κι εγώ αυτό!» Μερικές φορές έρχονται στο καμαρίνι και μου λένε για ένα τραγούδι, ενώ εγώ νόμιζα ότι θα μου πούνε για άλλο. Για κάποιο που δεν το είπα τόσο καλά. Δεν τα κατάφερα να είμαι ο εαυτός μου. Και μου λένε για εκείνο που εγώ το είχα απαξιώσει λιγάκι. Και είναι ωραίο αυτό. Αυτός είναι και ο έρωτας που κάνεις με τους ανθρώπους. Το εκνευριστικό για μένα είναι η βλακεία. Η βλακεία που ένα παιδάκι μετά τα 15 του δε θα την κάνει. Κακώς, δυστυχώς με εξοργίζει και μετά για να συνέλθω, θέλω ώρα. Θα μου πείτε τι είναι βλακεία; Και μόνο που θα τη δεις μπροστά σου θα την καταλάβεις. Δε μπορεί, σήμερα κάτι θα σας έτυχε…
- Ναι, πραγματικά! ( γέλια)
- Φαίνεται η βλακεία!
- Πιστεύετε ότι θα αλλάξει κάτι στην κατάσταση ή η αρκούδα είναι αρκούδα;
- Μιλάτε τώρα για την κατάσταση που περνάμε; Δεν ξέρω αν θα αλλάξει κάτι θεαματικά όσο είμαι εγώ στα δρώμενα. Γιατί εγώ μπαίνω στα 60. αλλά νομίζω ότι η φάση που περνάμε είναι πόλεμος! Πόλεμος που εγώ που μπαίνω στα 60, το ζω πρώτη φορά! Ελπίζω τώρα για τη δική σας γενιά και για τη γενιά του εγγονού μου που είναι 9 χρόνων να είναι καλύτερα τα πράγματα. Πάντως ελπίζω πως θα αλλάξει κάτι προς το καλύτερο, ψηφίζοντας τον Τσίπρα. Το λέω και δημόσια. Και στην τηλεόραση να έβγαινα, θα έλεγα παιδιά, εγώ θα ψηφίσω Τσίπρα. Γιατί; Όχι ότι ο Τσίπρας είναι άγιος. Να δούμε τι θα κάνει εντέλει.
- Να δοκιμαστεί και κάποιος άλλος στην εξουσία;
- Ε ναι! Προκειμένου να ξαναβγεί αυτό το πράγμα, αυτό το κοροϊδιλίκι. Δε θα πω κοροϊδιλίκι γιατί δεν είναι εύκολο να χαρακτηρίζουμε. Να τελειώσει αυτό το πράγμα, που δεν ξέρουμε πού είναι η αρχή, πού η μέση και πού το τέλος. Φωνάζει ο κόσμος και έχει δίκιο. Από την άλλη, δεν είμαι και μέσα στα μυαλά τους, για να ξέρω τι εκβιασμούς τους κάνουν. Όχι εκβιασμούς μόνο. Μια αλυσίδα είναι η πολιτική. Ξέρω κι εγώ; Να σταματήσει αυτό το πράγμα το συντομότερο δυνατό, χωρίς να μαλλιοτραβηχτούμε μεταξύ μας. Δεν είμαστε βάρβαρος λαός οι Έλληνες. Αν δεν ήμασταν έτσι, θα είχαμε μαλλιοτραβηχτεί ως τώρα. Θα είχε γίνει Γαλλική Επανάσταση. Το κεφαλάκι της Μαρίας Αντουανέτας με πατάτες στο φούρνο. Θα καθόντουσαν κάτω από τα σπίτια τους και θα έλεγαν έλα εδώ ρε! Ευτυχώς που δεν είμαστε έτσι! Αν φτάσουμε στην αυτοδικία καήκαμε! Με πειράξατε; Ας κάνω πίσω και να ζητήσω και συγγνώμη να ηρεμήσεις να τα βρούμε. Αν σφαχτούμε, δε λύνονται τα προβλήματα. Έχει φτάσει στο κόκκινο η κατάσταση, έχω χάσει κι εγώ τη μπάλα.
- Υπάρχει κάτι ανακοινώσιμο για το επόμενο διάστημα;
- Έχω να κάνω μια συναυλία στο Ισραήλ τώρα και το καλοκαίρι πρώτα ο Θεός, θα κάνουμε συναυλίες σε όλη την Ελλάδα. Για το χειμώνα θα είστε από τους πρώτους που θα το μάθετε αν επικοινωνήσουμε. Γιατί είμαστε θα το έλεγα γνωστοί και θα ήθελα να γίνουμε και φίλοι!
- Σας ευχαριστώ πολύ!
- Εγώ σας ευχαριστώ και σας ευχαριστώ που με συμπαθείτε.!