Η ΑΡΙΕΛ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗ ΣΤΟ DNA OF ARTS!!!
Συνέντευξη με την Άριελ Κωνσταντινίδη στον Αλέξανδρο Τσομπανόπουλο.
Μια από τις πιο ταλαντούχες ηθοποιούς μας, που συνδυάζει με μοναδικό τρόπο υποκριτική, χορό και τραγούδι αλλά και ένας φοβερά ευγενικός και γλυκός άνθρωπος, η Άριελ Κωνσταντινίδη, πρωταγωνιστεί στην υπέροχη παράσταση « Μέρες Ραδιοφώνου» στο θέατρο Αριστοτέλειον. Με την αφορμή αυτή, είχαμε μια πολύ όμορφη συζήτηση!
- Ξεκινώντας θα ήθελα να μου μιλήσετε για την παράσταση στην οποία πρωταγωνιστείτε φέτος.
- Η παράσταση λέγεται « Μέρες Ραδιοφώνου» και είναι μια αναδρομή, από το 1940 μέχρι το 1990 με το ιδιωτικό πια ραδιόφωνο. Σε αυτές τις δεκαετίες λοιπόν κάνουμε αναφορά. Πώς τα γεγονότα περιγράφονταν στο ραδιόφωνο, οι διαφημίσεις, το κλίμα της εποχής, η αθωότητα που υπήρχε. Είναι μια παράσταση γεμάτη από τραγούδια, τα οποία ήταν γνωστά και από τον ελληνικό κινηματογράφο και ο θεατής τα ξέρει και τραγουδάει μαζί μας! Είναι πλούσια σε μουσική και χορό! Είμαι ενθουσιασμένη που συμμετέχω σε αυτή την παράσταση και είμαι και στη Θεσσαλονίκη τώρα!
- Ποιά είναι η σχέση σας με τη Θεσσαλονίκη;
- Αγάπης! Ερχόμουν από παιδί με τους γονείς μου. Σαββατοκύριακα για τουρισμό, ή για αγώνες ΆΡΗ- ΠΑΟΚ. Αργότερα, μου δόθηκε πάρα πολλές φορές η ευκαιρία, να έρθω εδώ με παραγωγές. Ερχόμασταν ως περιοδεία, ή αποκλειστικά για να παίξουμε στη Θεσσαλονίκη! Η τελευταία φορά που ήρθα, νομίζω ήταν με τις « Επικίνδυνες σχέσεις» το 1998.
- Η καταγωγή σας είναι από την Αθήνα;
- Από την Αθήνα ναι. Από τότε έως τώρα όμως, έχω έρθει αρκετές φορές στη Θεσσαλονίκη. Για ένα ταξίδι αναψυχής! Και έχω και φίλους εδώ!
- Είπατε στη συνέντευξη τύπου, ότι θεωρείτε το μιούζικαλ τον φυσικό σας χώρο!
- Ναι! Φυσικό χώρο μου νιώθω το θέατρο, αλλά παίζοντας σε μιούζικαλ είναι ό, τι πιο φυσικό για μένα, γιατί έτσι μπορώ να εκφραστώ με όλα τα μέσα που διαθέτω! Με το χορό δηλαδή, με το τραγούδι και την υποκριτική. Αυτή ήταν η μεγάλη μου αγάπη από παιδί και τα πρώτα μου θεατρικά βήματα τα έκανα σε μιούζικαλ! Οπότε χαίρομαι πάρα πολύ που βρίσκομαι σε μια μουσική παράσταση!
- Το « Annie» ήταν το πρώτο σας μιούζικαλ;
- Το « Annie»! Μετά συμμετείχα στο « Εβίτα» και μετά ήρθαν άλλες παραστάσεις. Ήμουν και στη σχολή…Τραγωδίες, πρόζα…και η « Μελωδία της Ευτυχίας», η Μαριεντίνη που μάλιστα ήμασταν μαζί με τον Παναγιώτη τον Πετράκη το 1997. Ήταν όμως μια δεκαετία που τα μιούζικαλ δεν ήταν στο φόρτε τους! Δύσκολα ανέβαζαν οι παραγωγοί μιούζικαλ, γιατί είναι πολυδάπανες παραστάσεις. Τώρα πάλι έχει αρχίσει ο κόσμος και τα αναζητάει και δόξα τω Θεώ υπάρχουν παραγωγοί που δίνουν χρήματα γι’ αυτές τις παραστάσεις!
- Πού νομίζετε ότι οφείλεται η στροφή αυτή του κόσμου στα μιούζικαλ;
- Γιατί ο κόσμος θέλει χαρά, θέλει ψυχαγωγία! Η μουσική σε χτυπάει αμέσως! Είναι ένα συναίσθημα! Είναι στην καρδιά σου! Πριν το λόγο είναι η νότα! Νομίζω γι’ αυτό!
- Υπάρχουν κατά τη γνώμη σας οι κατάλληλες προδιαγραφές στην Ελλάδα για να ανέβουν τέτοιες παραστάσεις;
- Βεβαίως! Είμαστε ένας λαός μουσικός. Όπως και πολύ παλιότερα στη Λυρική οι οπερέτες! Έχουν μεγάλη απήχηση!
- Πέραν των σπουδών σας στην υποκριτική, έχετε κάνει σπουδές και στο χορό και το τραγούδι;
- Ναι! Χορό και μουσική έκανα από πολύ μικρή. Τη φωνητική δεν την άφησα ποτέ. Απλώς δε με ενδιέφερε να είμαι στη Λυρική ας πούμε, ούτε να κάνω σπουδές λυρικού τραγουδιού. Έχω κάνει 2 LP, 2 δίσκους δηλαδή, σε στίχους Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ και Γιώργου Στεφανάκη η μουσική. Και τώρα με το Στάμο Σέμση ετοιμάζουμε μια συνεργασία. Είμαι ηθοποιός που τραγουδάω και χορεύω. Δεν είμαι ούτε τραγουδίστρια, ούτε χορεύτρια! Είμαι και τα 3 μαζί! Για μένα είναι τρόπος έκφρασης.
- Η εμπειρία σας στη Eurovision πώς ήταν;
- Όταν ήμουν μικρή; Λοιπόν…Θυμάμαι, ότι δεν είχα ακριβώς άγχος. Γιατί το πόσο μεγάλο γεγονός ήταν δεν το πολυκαταλάβαινα! Απλώς δεν είχα τόση χαρά, γιατί δεν υπήρχαν άλλα παιδιά να παίξω ( γέλια). Ήταν όλοι μεγάλοι, επαγγελματίες. Το είχαν πάρει πολύ σοβαρά όλο αυτό και βάραινε η ατμόσφαιρα. Δεν υπήρχε χαρά! Μου άρεσε πάρα πολύ το ότι τραγουδούσα και μπροστά μου ήταν η τόσο μεγάλη ορχήστρα της ΕΡΤ. Αυτό θυμάμαι. Αλλά ήμουν ένα παιδάκι με τόσους ενήλικες, με τόση ένταση γύρω τους και έλεγα « Πωπω σ’ αυτά δε θέλω να ξανάρθω ποτέ!»
- Θεωρείτε ότι στερηθήκατε πράγματα εξαιτίας του γεγονότος ότι ξεκινήσατε τόσο μικρή;
- Ναι! Στερήθηκα την ελευθερία που έχει ένα παιδί! Ακόμα και στο παιχνίδι του! Γιατί για μένα το θέατρο ήταν παιχνίδι, όμως έπαιζα με κανόνες που είχανε φτιάξει ενήλικες! Και όλοι επαγγελματίες γύρω μου. Αυτό που για μένα ξεκινούσε ως χαρά, μετά έπρεπε να γίνεται κάθε μέρα! Και κανένα παιδί δε θέλει το ίδιο παιχνίδι στις συγκεκριμένες ώρες! Γι’ αυτό ένιωθα πολλές φορές λυπημένη και στενοχωρημένη! Γιατί αυτό που μου άρεσε, με πλήγωνε! Επίσης μου στέρησε την ελευθερία στο σχολείο, στο να βγαίνω να παίξω με τα άλλα παιδάκια κάτω από το σπίτι! Πάντα υπήρχε μια προστασία, μια φροντίδα από μεγάλους. Η φήμη ήταν πιο μπροστά από μένα ως άνθρωπο! Πριν με γνωρίσει κάποιος « Α! εσύ που παίζεις στο θέατρο!»
- Σας αντιμετώπιζαν διαφορετικά;
- Διαφορετικά ναι! Κυρίως οι γονείς των συμμαθητών μου, που ήθελαν τα παιδιά τους να είναι φίλοι μου, σώνει και καλά. Αυτά με πειράζανε! Και με απομονώσανε, με κάνανε πολύ πιο εσωστρεφή!
- Όνειρα κάνετε;
- Συνέχεια! Συνέχεια! Δόξα τω Θεώ!
- Υπάρχει κάποιος ρόλος που θα θέλατε να ερμηνεύσετε;
- Είναι πάρα πολλοί! Δε μπορώ αυτό να το περιορίσω στον εαυτό μου! Όπως και αυτή τη δουλειά, επειδή είχα δει παρόμοιες παραστάσεις και του Μάκη τα τελευταία 2-3 χρόνια, ήταν κάτι που θα ήθελα πάρα πολύ να κάνω! Και ήρθε η πρόταση από το πουθενά και λέω « Να, όταν κάποιος θέλει κάτι πάρα πολύ…». Όχι όμως σώνει και ντε, αλλά το θέλει ολόψυχα, το εύχεται και μετά το ξεχνάει! Γιατί το είχα ξεχάσει πόσο το είχα επιθυμήσει! Είναι ένα από τα όνειρά μου που έγινε πραγματικότητα! Δεν ήθελα να μπω και να περιοριστώ και να ζοριστώ σε ένα ρόλο τώρα δραματικό. Ήταν μέσα στα σχέδιά μου μια παράσταση φάρσας και θα γίνει πιστεύω μέχρι το Πάσχα. Απλώς, αυτό μου δίνει πολύ περισσότερη χαρά, μια και έχει μουσική και χορό! Και πολύ ωραία συνεργασία με όλους!
- Θα ήθελα το σχόλιό σας για την τραγική περίοδο που διανύουμε ως χώρα!
- Είναι άσχημη η κατάσταση αυτή! Με στενοχωρεί! Βλέπω γύρω μου απαισιοδοξία, άγχος και στρες και ανθρώπους λυπημένους και θυμωμένους. Όμως είμαι σίγουρη, ότι μόνο για καλό γίνεται! Θα γίνει ένα ξεκαθάρισμα που θα είναι πολύ σημαντικό για τους Έλληνες!
- Έχει κατά τη γνώμη σας και θετικές εκφάνσεις αυτή η κρίση;
- Όλες οι κρίσεις έχουν θετικές εκφάνσεις δόξα τω Θεώ! Δηλαδή ξεκινάμε και από τα προσωπικά μας. Όταν συμβαίνει κάτι τραγικό, είναι για να υπάρξει χώρος να έρθει κάτι καλύτερο. Είναι για να βρούμε αυτό που πραγματικά θέλουμε και ανταποκρίνεται στις δυνατότητές μας. Εμείς ως λαός, είμαστε και αισιόδοξος και μαχόμαστε για πράγματα που μας αρέσουν. Η ασφάλεια μας περιορίζει τις δυνατότητες. Είμαστε οι πιο τυχεροί άνθρωποι στον κόσμο, σ’ αυτόν τον ευλογημένο χώρο που ζούμε! Την Ελλάδα εννοώ! Δεν είναι δυνατόν να περιοριζόμαστε από την ασφάλεια! Δεν είναι ακριβώς τεμπελιά. Πώς να το πω; Είναι σαν να μην θέλουμε να αναγνωρίσουμε τις δυνατότητές μας. Να μη θέλουμε να σταθούμε στα πόδια μας χωρίς κανένα ενήλικα προστάτη! Δεν είμαστε παιδιά! Έχουμε μεγαλώσει και μπορούμε να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας. Και εννοώ ως κράτος! Δεν υπάρχει καμιά Γερμανία, καμιά Αμερική που μας κάνει ό, τι θέλει! Είμαστε το πιο ευλογημένο κράτος στον κόσμο!
- Είστε αισιόδοξος άνθρωπος!
- Ναι! Ναι!
- Θα σας ενδιέφερε το ενδεχόμενο να κάνετε κάποια επαγγελματικά βήματα στο εξωτερικό;
- Είχα κερδίσει μια υποτροφία όταν ήμουν στη σχολή για τη Νέα Υόρκη στο ITI. Τελικώς δεν πήγα. Νομίζω πως τώρα θα μπορούσα να ανταπεξέλθω, να φύγω, να είμαι μόνη μου. Γιατί τότε θεωρούσα τον εαυτό μου μικρή για να πάω σε ένα ξένο κράτος είτε για σπουδές, είτε για να κοιτάξω το μέλλον μου. Δεν ξέρω αν θα το έκανα. Μπορεί. Πάντως τώρα θα ήμουν πολύ πιο έτοιμη να ανταπεξέλθω στις προκλήσεις που θα ερχόντουσαν από το εξωτερικό! Δε θα το επιδιώξω, αλλά αν προκύψει…
- Δε θα αρνηθείτε…
- Φυσικά και όχι!
- Ποια είναι τα επόμενά σας σχέδια;
- Δεν έχω ιδέα! Δεν ξέρω τι θα προκύψει, πόσο θα κρατήσει αυτή η παράσταση…
- Θα συνεχίσετε και Αθήνα και περιοδεία;
- Το πιθανότερο είναι αυτό! Έχουμε και προσκλήσεις από το εξωτερικό. Αυτό θα το αποφασίσουμε τις επόμενες μέρες. Γενικότερα δε θέλω να κάνω τέτοια σχέδια. Ό, τι έρχεται στην πορεία! Αυτό που θέλω είναι να ζω το τώρα! Το παρόν. Και να ονειρεύομαι για το μέλλον!
- Η παράσταση που μου είπατε ότι ετοιμάζετε;
- Ναι! Είναι μια φάρσα. Δεν την ετοιμάζω εγώ, απλώς ξέρω ότι θα γίνει. Εάν οι ημερομηνίες βολέψουν, γιατί ήταν να γίνει πριν τις γιορτές, μετά πήγε μετά τις γιορτές, τώρα πάει για το Πάσχα…Αυτή τη στιγμή προτεραιότητά μου είναι η παράσταση που κάνω τώρα! Εάν η φάρσα προκύψει και είναι ημερομηνίες που μπορώ και δεν είμαι απασχολημένη στις « Μέρες Ραδιοφώνου» το κάνω. Γιατί μου κάνει κέφι!
- Η δισκογραφική δουλειά ξέρετε πότε θα κυκλοφορήσει;
- Η δισκογραφική δουλειά, όχι, δεν ξέρω πότε θα βγει. Προς το παρόν κάνουμε εγγραφές, ηχογραφήσεις δηλαδή, με το Στάμο το Σέμση, αλλά πότε θα ολοκληρωθεί δεν το ξέρω! Επίσης έχω ένα site που λέγεται « Τα παραμύθια της μαμάς» και είμαι πολύ περήφανη γι’ αυτό! Είναι ένα δημιούργημά μου πέρσι το καλοκαίρι. Επειδή εγώ κάνω μεταγλωττίσεις και κάνω τις ηρωίδες του Disney βασικά, οπότε τα παιδιά είναι εξοικειωμένα με τη φωνή μου, θέλησα να κάνω ένα site όπου θα μπορεί κάποιος να βρει αφηγήσεις παραμυθιών. Ο στόχος μου είναι για παιδάκια προσχολικής ηλικίας. Παραμύθια που θα τα ηρεμήσει, θα τα γαληνέψει! Δε θα τα βάλει σε σκέψεις περίπλοκες ή σε αγωνία για τους κακούς κάθε παραμυθιού. ( γέλια). Έχει και μουσική αυτό. Νανουρίσματα είναι. Έγινε με πολλή αγάπη και πηγαίνει εξαιρετικά καλά!
- Θα σκεφτόσασταν να κάνετε παιδικό θέατρο;
- Έκανα όταν ήμουν μικρή! Αυτή τη στιγμή όχι δεν είναι στα σχέδιά μου. Είναι πάρα πολύ σπουδαίο το παιδικό θέατρο! Ενδεχομένως αργότερα!