Συνέντευξη στη Λένα Ντάλη και τον Αλέξανδρο Τσομπανόπουλο.
Την Παρασκευή 29 Μαίου στο Eightball, στα Λαδάδικα, θα ζήσουμε μεγάλες στιγμές... Διαχρονικοί rock and blues ήχοι και φυσικά ήχοι των SOCRATES ! Δεν χρειάζονται συστάσεις για τους Socrates... οι πιο παλιοί τους ξέρουν και οι πιο νέοι τους μάθανε μιας και ήταν στην ενεργό δράση για αρκετά χρόνια μέχρι το 2010, όπου ενα σοβαρό πρόβλημα υγείας του Αντώνη Τουρκογιώργη τους κατέστησε ανενεργούς ! Συστάσεις βέβαια δεν χρειάζονται και για το ΓΙΑΝΝΗ ΣΠΑΘΑ... Εξαιρετικός συνθέτης και κιθαρίστας και φυσικά κύριο μέλος των Socrates ( μαζί φυσικά με τον Αντώνη Τουρκογιώργη ) Συστάσεις επίσης δεν χρειάζεται ούτε ο Άκης Τουρκογιώργης ( αδερφός του Αντώνη ) εξαιρετικός κιθαρίστας επίσης και... μαθητής του Σπάθα !! Οι δυό κιθαρίστες λοιπόν με αφορμή την προσεχή εμφάνισή τους στη πόλης μας, μας παραχώρησαν μια όμορφη κουβέντα το βράδυ της Τρίτης 19 Μαίου ! ΑΠΟΛΑΥΣΕ ΤΟΥΣ !! ( Εμείς πάντως το απολαύσαμε αρκετά... )
- Λένα: Γιάννη, σε ποια ηλικία ξεκίνησε η ενασχόλησή σου με τη μουσική ;
- Γιάννης: Στα έξι μου ( γέλια ). Εγώ ξεκίνησα το 1965 ...και αντέχω ακόμα…!
- Λένα: Και θα αντέχεις για πολλά ακόμα χρόνια Γιάννη!
- Γιάννης: Για να δούμε...Ξεκίνησα λοιπόν το 1965, είχα έρθει τρία χρόνια νωρίτερα από τους Παξούς και το περίεργο ήταν ότι κόλλησα με τον John Mayall, τον Eric Clapton, λες και τους ήξερα, ενώ δεν είχα καμιά ιδέα ! Τέλος πάντων από εκεί ξεκίνησαν όλα...Μετά έμαθα τους Beatles, τους Rolling Stones και σιγά σιγά γνωριστήκαμε και με τον Αντώνη ( Τουρκογιώργη ) και τον Ηλία ( Μπουκουβάλα ) και δέσαμε σε ένα συγκρότημα τρίο…!
- Λένα: Άρα η γνωριμία σου με τον Αντώνη πότε ήρθε ;
- Γιάννης: Εκεί από το ‘65 που ήμασταν παρέα με τον Αντώνη, γιατί είχα μείνει στην ίδια τάξη εκείνη την εποχή και ο Αντώνης ήταν ένα χρόνο πιο μικρός από μένα και ήμασταν παρέα στο ίδιο θρανίο !
- Λένα: Δηλαδή δεν ήσουν τόσο καλός μαθητής όσο ο Αντώνης...
- Γιάννης: Ήμουνα πολύ καλός, αλλά ένας Κρητικός, ο οποίος ήταν μαθηματικός μου είχε βάλει βαθμό γύρω στα 14-15. Έτσι, όταν πήγα να γράψω, επειδή θεωρούσα ότι είχα καλό βαθμό, είπα εντάξει θα τη σκαπουλάρω μωρέ, δεν πειράζει και έμεινα στις εξετάσεις. Το ίδιο και στη δεύτερη βόλτα το Σεπτέμβριο, όπου πάλι την πάτησα...Πήρα 0 δηλαδή και έμεινα μετεξεταστέος... Μετά ήρθε και ο Αντώνης στο ίδιο τμήμα και ήμασταν παρέα και αργότερα αρχίσαμε και κάναμε και πρόβες. Έτσι ξεκινήσαμε. Αλλά, μιας και μιλάμε για σχολείο να σου πω και μια ιστορία… Στη τρίτη Γυμνασίου, μας βάλανε ένα διαγώνισμα σαν έκθεση με τίτλο ''οικονομία'', πως να κάνουμε οικονομία, πως να φυλάμε τα λεφτά μας ! Εγώ λοιπόν έγραψα εκεί διάφορα πράγματα και στο τέλος έγραψα ότι ο άνθρωπος μπορεί να έχει όσα λεφτά θέλει και να αγοράσει διάφορα πράγματα, αλλά υπάρχουν όμως και άνθρωποι που στο τέλος μπορεί να θέλουν να φάνε τα λεφτά τους όλα σε άχρηστα πράγματα ! Έγραψα λοιπόν αυτό το κείμενο… Τη Δευτέρα με φωνάξανε στο πίνακα να διαβάσω την έκθεση μου και είπε η καθηγήτρια « Ακούστε τώρα το Σπάθα που θα διαβάσει μια έκθεση προς αποφυγήν !» Εγώ το διάβασα όλο το κείμενο, γελάγανε οι άλλοι… Αφού το διάβασα λοιπόν, γύρισα στη καθηγήτρια και της είπα: « Μας είπατε, ότι είναι έκθεση ιδεών, άρα ο καθένας πρέπει να γράψει αυτό που θέλει, αυτό που έχει στο δικό του μυαλό ! Εσείς γιατί δηλαδή με στριμώχνετε; Εγώ αυτή τη γνώμη έχω, ο καθένας κάνει ότι θέλει τα λεφτά του !». Τέλος πάντων, έγινε αυτό το πράγμα, έπεσε γέλιο μεν, αλλά εμένα δεν μου άρεσε αυτή η ιστορία... Εγώ έγραψα αυτό που είχα στο μυαλό μου, άλλωστε μιλάμε για τη δεκαετία του 70, που δεν έμενε φράγκο ! Υπήρχαν παιδιά που ερχόντουσαν στα live μας και ήταν φαν των Socrates και όταν πηγαίναμε κάπου και ήταν όλα τα παιδιά μαζεμένα, αγοράζαμε μακαρονάδες σε όλους ! Καμιά 20αριά άτομα.. πάνε τα λεφτά ! Τέλος πάντων , εκείνη την εποχή ήταν κάπως αλλιώς τα πράγματα...
- Λένα: Άκη περνάμε σε σένα… Πες μας για το δικό σου ξεκίνημα…
- Άκης: Η σοβαρή ενασχόληση ξεκίνησε στα γυμνασιακά χρόνια, μελετώντας το Σπάθα ! Και φυσικά όλους αυτούς που προανάφερε ο Γιάννης. Eric Clapton, Hendrix, όπως και ο Γιάννης είναι αναλυτής του Hendrix ! Και διάφορους άλλους τhς εποχής. Μελετώντας Guitar Heroes, Jeff Beck, Johnny Winder, και ότι μπορείς να φανταστείς... Το θέλαμε πολύ. Καθόμουν με τις ώρες τις πρώτες μέρες ! Γι’ αυτό όσο ανέβαινε το παίξιμό μου, κατέβαινε ο βαθμός μου στο σχολείο ! ( γέλια ).
- Λένα: Άρα εσύ, δεν ήσουν όντως καλός μαθητής μετά τη μουσική έτσι ;
- Άκης: Όχι, αλλά εκεί που ήμουν από τους άριστους μαθητές, άρχισα να κατεβαίνω σιγά σιγά… Ωραία, εντάξει το τελειώσαμε το σχολείο μια χαρά αλλά...η μουσική δεν μας βγήκε σε κακό !
- Λένα: Για πες μου, τι ρόλο έπαιξε το συγκρότημα των Socrates. Ποιές ήταν οι εμπειρίες σου από εκείνη την εποχή που ήσουν με τους Socrates;
- Άκης: Γι’ αυτά έχει να σου πει και ο Γιάννης ιστορίες...Έχουμε παίξει και μαζί και μάλιστα έχει γίνει κι ένα περίφημο περιστατικό, ένα βράδυ που έλειπε ο Γιάννης. Ένα Σάββατο βράδυ. Έχει μείνει αυτό στην ιστορία, ήμουνα πιτσιρικάς εγώ και τα ήξερα όλα απ’ έξω ! Με παίρνει λοιπόν τηλέφωνο πανικόβλητος ο Αντώνης και μου λέει ΣΩΣΕ ΜΑΣ ! Του λέω, τι να κάνω ; Μου λέει, έλα εδώ ΤΩΡΑ ! Ήτανε τίνγκα το μαγαζί, το Κύτταρο. Πάω, κοιτάω τα όργανα του Γιάννη στημένα εκεί. Ήταν ίδιος ο ήχος του,οπότε τα παίζω όλα καρφί, σε σημείο που είπανε όλοι μα τι έγινε εδώ... κόντυνε ο Σπάθας ; Ποιός είναι αυτός ; ( γέλια ).
- Λένα: Από εκείνη τη βραδιά δηλαδή, εξελίχθηκες σε επαγγελματίας μουσικός ...
- Άκης: Επαγγελματίας μουσικός... να σου πω την αλήθεια εγώ άλλα όνειρα είχα ! Αλλά τα έφερε η ζωή έτσι ! Δηλαδή, με άκουσε κάποια στιγμή ο Δήμος Μούτσης, ο γνωστός συνθέτης και του άρεσα πάρα πολύ και πήγα και έπαιξα στον πρώτο δίσκο του το ''ΕΝΕΧΥΡΟ'' , που είχε βγάλει τότε εν έτη 1983 και ξαφνικά εκεί που δεν είχα πάει ούτε ένα βήμα έξω από την Ελλάδα, βρέθηκα με το Δήμο Μούτση ξαφνικά στην Αμερική !! Οπότε καταλαβαίνεις ... σε εκείνη την ηλικία με γοητεύσανε όλα αυτά ας πούμε, ξαφνικά να παίζω σε δίσκους, να πάω Αμερική μικρούλης και τα λοιπά. Μετά ακολούθησε μια πορεία, θα σου πει και ο Γιάννης τα δικά του τα αντίστοιχα. Από που να αρχίσω! Από Θεοδωράκη και Χατζιδάκι, μέχρι Κώστα Μπίγαλη…
- Λένα: Αυτή θα ήταν η επόμενη ερώτηση μου ..
- Άκης: Σε προλαβαίνω στις ερωτήσεις ε ;
- Λένα: Ναι, ναι , με προλαβαίνεις !
- Άκης: Πρέπει να μιλάμε δεν ξέρω πόσες ώρες στο τηλέφωνο για να σου πω...
- Αλέξανδρος: Γιάννη, θα ήθελα να μου πεις, ποιές ήταν οι μουσικές σου επιρροές…
- Γιάννης: Από την αρχή, οι Rolling Stones και οι Beatles βεβαίως αλλά, δεν ήταν αυτό που ακριβώς ήθελα. Όταν όμως άκουσα τον Eric Clapton και τον John Mayall, κόλλησα με το blues. Είχα αρχίσει τότε και μελέταγα τον B.B.King, Θεός σχωρέστον και άλλους μουσικούς. Τον Shuggie Otis, έναν πιτσιρικά που έπαιζε πολύ καλά και μου άρεσε! Και γενικά με το blues ασχολιόμουνα και βεβαίως μετά, εμφανίστηκε ο Jimmy Hendrix και κολλήσαμε εκεί πάνω ! Από την άλλη όμως είχα στο μυαλό μου και στα αυτιά μου και την ελληνική μουσική, κυρίως τα μοιρολόγια από την Ήπειρο. Αυτό το είδος, δηλαδή το κλαρίνο, μου άρεσε, ενώ το άλλο, που ήταν στη Στερεά Ελλάδα, δεν μου καθότανε καλά. Μου θύμιζε οβελία ας το πούμε. Αυτό ήταν το ένα μέρος της Ελληνικής Μουσικής. Μετά, ήταν η Κρητική μουσική που τρελαίνομαι. Και μου άρεσε επίσης και η βυζαντινή μουσική ! Ήτανε πράγματα δηλαδή τα οποία για μένα είναι πολύ δυνατά ! Έχει και τεχνοτροπίες μέσα που μπορείς να τις δέσεις κυρίως με το blues αλλά και με το ροκ. Ο Hendrix, το είχε αυτό αν το προσέξεις. Βλέπεις, ότι οι μισές νότες του είναι ΛΑ, αλλά ένα άλλο ΛΑ , το κάνει να ακούγεται σαν άλλη νότα ! Δηλαδή, ψάχνεις να τη βρεις ! Ενώ είναι ΛΑ, κάπως αλλιώς ακούγεται ! Τέλος πάντων, αυτά τα πράγματα παλεύαμε κι εγώ κι ο Άκης να τα βρούμε για να μπορέσουμε να βρούμε την προσωπική μας έκφραση ! Γιατί είναι έκφραση αυτό, είναι μια έκφραση, την οποία την αισθάνεσαι και χαλάς πολύ χρόνο για να μπορέσεις να ακούσεις και να το ακούσει και ο κόσμος σωστά από κάτω ! Και νομίζω ότι βοηθηθήκαμε πάρα πολύ από το Jimmy Hendrix για τον οποίο θεωρώ πως είναι πολύ λίγοι αυτοί που τον έχουν ακουμπήσει ! Άλλωστε και το Mountains ήταν μια τέτοια δημιουργία !
- Λένα: Αυτό που ήθελα να σε ρωτήσω, μιας και είπες για το Mountains, είναι μια προσωπική μου απορία. Κάθε φορά που σε ακούω να παίζεις αυτό το θρυλικό κομμάτι, είναι σαν να το ακούω για πρώτη φορά στη ζωή μου. Τι ακριβώς έχεις στο μυαλό σου εκείνη την στιγμή και σου βγαίνουν αυτές οι νότες;
- Γιάννης: Κοίταξε να δεις, το πρώτο μέρος είναι στάνταρ ας πούμε κατά κάποιο τρόπο. Απλώς, βάζω και 2-3 νότες παραπάνω, ανάλογα και με τα κέφια μου δηλαδή. Αλλά μετά στο δεύτερο μέρος, υπάρχουν κάποια στάνταρ βέβαια, αλλά κάθε φορά πηγαίνω από άλλου. Υπάρχουν κάποιες φράσεις τις οποίες τις παίζω αλλά δεν είναι πάντα ίδιες, είναι ανάλογα με τη στιγμή ! Υπάρχουν φορές που είναι πάρα πολύ καλό και μου αρέσει και μένα, αλλά υπάρχουν και φορές που δεν έχω και πολύ καλή επαφή. Ευτυχώς είναι λίγες αυτές οι φορές ! Πάντως οι νότες περιλαμβάνουν λίγο από Ινδία λίγο από Κρητικά...
- Λένα: Αυτό είναι που λέμε ethnic…
- Αλέξανδρος: Άκη, ποιές ήταν οι δικές σου επιρροές;
- Άκης: Ήταν σχεδόν ίδιες με του Γιάννη, αλλά ήταν και άλλοι μεγάλοι τις εποχής, όπως o Leslie West, από το συγκρότημα των Mountain. Μου άρεζε πολύ ο Johnny Winder στο λευκό blues κι άλλοι πολλοί ! Αργότερα βέβαια είχα και μια επιρροή από τον Mark Knopfler. Παράλληλα, ασχολήθηκα και με τη κλασική κιθάρα και για ένα φεγγάρι πήγαινα πολύ καλά, αλλά με κέρδισε το blues !
- Λένα: Άκη, μεγάλωσες σε μια γειτονιά που έχει βγάλει αρκετούς αξιόλογους μουσικούς. Είναι γενικά μουσικομάνα ο Πειραιάς έτσι ;
- Άκης: Ο Πειραιάς ναι ναι, έχει βγάλει πολύ κόσμο. Είναι αλήθεια !
- Λένα: Οι γονείς σου, είχαν τις αντιρρήσεις τους για το επάγγελμα που επέλεξες να κάνεις ;
- Άκης: Αντιρρήσεις είχανε βέβαια. Και στον Αντώνη είχαν ! Αλλά μετά, όταν είδαν ότι ήταν σοβαρό αυτό που κάναμε, δηλαδή κάνανε οι Socrates τον πρώτο δίσκο, έγινε χαμός, γέμιζαν το Σπόρτινγκ, μετά αλλάξανε γνώμη. Έρχονταν και τους βλέπανε οι πατεράδες, πλέον άρχισαν να περηφανεύονται για αυτούς ! Μετά γίνανε και κολλητοί ο πατέρας μου με το Κυρ Νίκο τον πατέρα του Γιάννη, ο οποίος σημειωτέων ήταν και τρομερός οργανοπαίχτης ! Στήνανε γλέντι στο σπίτι μου μετά κανονικά. Ερχόταν και ο Κυρ Νίκος και ήταν η καλύτερη του πατέρα μου !! Πάρτι γινόταν...
- Λένα: Μια ακόμα ερώτηση για σένα. Έχεις γράψει και κάποια βιβλία εκτός από μουσικός έτσι ; Για τη τεχνική της κιθάρας ...
- Άκης: Ναι, έχω γράψει δυο. Είναι '' Η ΗΛΕΚΤΡΙΚΗ ΚΙΘΑΡΑ ΚΑΙ Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΤΙΣ'' 1 ΚΑΙ 2 από τις εκδόσεις FAGGOTO. Το ένα μάλιστα είναι και best seller το πρώτο. Και φυσικά είναι και το βιβλίο-cd, η τελευταία δουλειά που κάναμε με τους BLUE AIRWAYS ...
- Λένα: Φτάσαμε στο καίριο σημείο. Ώρα να μας γνωρίσεις τους blue airways...
- Άκης: Να σας γνωρίσω τους Blue Airways… Άκου λοιπόν ποιοί και ποιοί είναι ... Ο Μάκης ο Γιούλης, ο drummer επί δέκα χρόνια των Socrates, o τελευταίος drummer των Socrates. Ο Σπύρος Μάζης στο μπάσο, ο οποίος λόγω διαφόρων υποχρεώσεων δεν μπορεί να είναι μαζί μας αυτό τον καιρό κι έτσι έχουμε το Λεωνίδα Φιλίντα στο μπάσο τώρα. Αυτή είναι η παρούσα μορφή του γκρουπ τρίο. Βέβαια στο δίσκο έχει παίξει κιθάρες ο Πάνος ο Κολοβός που έχει κάνει και φωνητικά και φυσικά ο φίλος μου ο Δημήτρης Μπέλλος, ο οποίος μας έκανε το mastering και μας συμβούλεψε στο studio. Ήταν πολύτιμη η βοήθεια του Δημήτρη ! Και η δουλειά αυτή έγινε στο studio του φίλου μου του Χρήστου του Διαμαντόπουλου, ο οποίος παλιά είχε κάνει παραγωγή και στο ''Kalliostro'', τον πρώτο μου δίσκο που ήταν instrumental ! Αυτοί είναι λοιπόν οι BLUE AIRWAYS με τη σημερινή τους μορφή. Εγώ, ο Μάκης και ο Λεωνίδας Φιλίντας, αλλά βέβαια, στα live που γίνονται με το Γιάννη, επειδή παίζουμε πολύ Socrates, έχουμε και την τραγουδίστρια των Socrates, που ήταν επίσης πολλά χρόνια μαζί τους, τη Μαρκέλλα την Παναγιώτου .
- Λένα: Οι Socrates, δημιουργήθηκαν σε μια δύσκολη εποχή, αρχές του ‘70 που κυριαρχούσε η Χούντα στην Ελλάδα... Σκεφτήκατε ποτέ να κάνετε αντίσταση με τη μουσική σας κατά κάποιο τρόπο ;
- Γιάννης: Αυτό που έχω διαπιστώσει είναι το εξής: Εγώ το ’72, που ήταν η Χούντα, ήμουν 23 χρόνων και 22 ο Αντώνης, ήμασταν πιτσιρικάδες και βέβαια δεν γουστάραμε καθόλου την όλη ιστορία αυτή. Με τίποτα !
- Λένα: Όπως όλοι οι νέοι της εποχής υποθέτω…
- Γιάννης: Κοίταξε να δεις, εμείς πολιτικούς μπορεί να μη γουστάρουμε. Κανέναν μα κανέναν, αλλά από την άλλη όμως, μας άρεσε η μουσική τόσο πολύ που το κεφάλι μας ήταν εκεί… Πώς να στο πω; Όταν μου κάνουν αυτή την ερώτηση πάντα λέω οτι εγώ είμαι μουσικός. Μου αρέσει η μουσική, μου αρέσουν οι νότες, μου αρέσουν οι άνθρωποι που ακούνε, που μπορεί να μην τους αρέσει ίσως και η δική μας μουσική, αλλά εντάξει δεν τρέχει και τίποτα... Αλλά νέος πιτσιρικάς ας πούμε δεν μπορούσα να δω τι ήταν αυτό το πράγμα ... Βέβαια, καταλάβαινα πολύ καλά τι γινόταν ! Εγώ για να πάω σπίτι μου έπρεπε να περάσω από ένα μπλόκο... Επί ένα ενάμιση μήνα υπήρχε μπλόκο λίγο πιο μακριά από το σπίτι μου και έπρεπε να δίνω αναφορά κάθε βράδυ ! Μέχρι που τους είπα ότι μπορώ να σας δώσω την ταυτότητα μου για να περνάω εύκολα να τελειώνω με αυτή την ιστορία !
- Λένα: Είναι αλήθεια ότι σας σταματούσανε παρ’ ότι σας ήξεραν ακόμα και με τα μικρά σας ονόματα ;
- Γιάννης: Όταν είσαι μουσικός και ταυτόχρονα είσαι και πολίτης, είναι ένα άλλο πράμα. Το ότι εγώ δεν γούσταρα με τίποτα και ούτε θα γουστάρω, ούτε τα παιδιά μου θα θέλανε να υπάρχει αυτή η κυβέρνηση εννοείται ! Υπήρχε ένας φόβος γενικά, μήπως μας κόψουν τα μαλλιά, μήπως μας δείρουνε… Στον κόσμο γενικά υπήρχε μεγάλο πρόβλημα ! Εντάξει, δεν μπορώ να λέω τα ίδια , αυτά τα ξέρει ο κόσμος όλος ! Είμαι μουσικός ρε συ Λένα, δεν μπορώ να ασχοληθώ με αυτό το πράγμα και ποτέ δεν θα ασχοληθώ ! Ασχολούμαι όταν βλέπω το κόσμο να μην έχει να φάει ! Να σου πω ας πούμε, για ένα βράδυ που παίζαμε με τον Αντώνη και ήταν γεμάτος ο χώρος και μπήκαν μέσα αστυνομικοί για να μας κόψουνε, να μας σταματήσουν.
- Λένα: Στη Θεσσαλονίκη νομίζω έγινε αυτό, στο Παλαί ντε Σπόρ...
- Γιάννης: Όχι, αυτό ήτανε άλλο πάλι σκηνικό... Ευτυχώς ήταν η Δήμητρα Γαλάνη, γιατί έπεσε ένα ξύλο… Ο Αντώνης, μαζί με το συχωρεμένο τον Παζούζου στο Παλαί ντε Σπόρ, πήραν τον Αντώνη και τον βάλανε μέσα. Και πήγε η Γαλάνη και τον βγάλανε τον Αντώνη χάρη σ’ αυτή ! Εντάξει πολλά τέτοια γινόντουσαν, αλλά εμείς ήμασταν δεμένοι στη μουσική !Στην πορεία, έφυγε η Χούντα, ήρθε η δημοκρατία κι ήμασταν όλοι ευτυχισμένοι... Αλλά εμείς παίζαμε πάλι ροκ. Κάποιοι όμως μουσικοί της δικής μας γενιάς, δεν παίζανε πλέον ροκ. Παίζανε αυτό που λέμε '''έντεχνα'' ! Βεβαίως πολλοί έχουν γράψει πάρα πολύ ωραία τραγούδια, εκείνο όμως που δεν μου άρεσε, είναι ότι πολλοί μας λέγανε ότι εσείς παίζετε ροκ και επειδή ταυτόχρονα με το ροκ ήταν και η Χούντα, μας άρεσε και η Χούντα !! Υπάρχουν παιδιά και μουσικοί που είναι της δικής μου ηλικίας και μου κάνουνε την ερώτηση ''Γιάννη τι λες πολιτικά;''... Αυτό δεν το γουστάρω ! Εγώ είμαι μουσικός ! Όλη μου τη ζωή την έζησα ως μουσικός... Μου αρέσει η μουσική τι να σου πω ; Ότι δεν γούσταρα ; Φυσικά και δεν γούσταρα, είναι αυτό να το ρωτάς ; Είναι δυνατόν να γουστάρω τη Χούντα ; Επειδή όμως γινόταν αλλαγή μουσικής, επειδή ήταν το Woodstock τότε, από το ‘68-‘69 και μετά, εμείς φταίμε δηλαδή, που γεννηθήκαμε πάνω σ’ αυτά τα χρόνια τις χούντας ; Από την άλλη, όταν τελείωσε η χούντα, βγήκαν άλλα παιδιά, όπως ο Παπάζογλου και πολλοί άλλοι, καλά παιδιά με πολύ όμορφα τραγούδια. Κι εγώ έπαιζα και Ελληνική μουσική και με Χατζηδάκι και με Θεοδωράκη έχω παίξει, ποτέ κανείς δεν μου είπε τίποτα γ’ αυτό το πράγμα... Κοίτα, λέω αρκετά πράγματα γ’ αυτό, γιατί υπήρξε κάποιος, ο Μαρκόπουλος νομίζω, που είχε πει ότι είμαστε τις CIA εμείς !! Γινόμαστε γελοίοι κατάλαβες ; Γιατί το λένε με έναν τρόπο... Τι έγινε εκείνη την εποχή που ήταν η Χούντα… Ε τι θες να έγινε ; Έγλυφα το χουντικό ας πούμε , για να μπορέσω να κάνω τέχνη ; Είναι τρελό, τελείως τρελό !! Άστο, να μην το συζητήσουμε παρά κάτω αυτό… Έχω φάει το βρωμόξυλο της ζωής μου ! Γ’ αυτό δεν γουστάρω να το λέω αυτό ! Πέφτουμε σε μια παγίδα και λέμε κάποια πράγματα, τα οποία δεν έχουν καμιά σχέση με τη μουσική. Να σου πω κάτι; Ο Χατζιδάκις, είχε έναν που έγραφε την ποίηση και τους στίχους που λεγόταν Γκάτσος... Ο άνθρωπος αυτός, που τον θεωρώ top, μίλαγε ΜΟΝΟ για τον άνθρωπο και όχι για τα κόμματα, διότι τα κόμματα μετά από κάποια χρόνια εξαφανίζονται ! Και διαπιστώνεις οτι μπορεί να ήταν καλά μπορεί να ήτανε και κακά ! Εμένα λοιπόν με ενδιαφέρει ο άνθρωπος ! Τέλος πάντων εμένα μου αρέσει πάρα πολύ ο Γκάτσος. Ότι λέει είναι τέλειο !
- Αλέξανδρος: Γιάννη, για να αλλάξουμε θέμα, πότε ήταν η πρώτη εξόρμησή σας στο εξωτερικό με τους Socrates και τι αναμνήσεις έχεις ;
- Γιάννης: Το ‘72 ! Αναμνήσεις ; Ότι μας βάλανε φυλακή !! ( γέλια ). Πήγαμε εκεί ,αλλά δεν είχαμε άδεια εργασίας. Πήγαμε λοιπόν και παίξαμε στο Club Paradiso το όποιο υπάρχει ακόμα ! Παίξαμε support κι αφού δεν είχαμε άδεια εργασίας μας πήρανε και μας τακτοποιήσανε σε κάτι ωραία διαμερίσματα... Mετά από λίγο καιρό μας στείλανε πίσω στην Αθήνα ! Και ο πιλότος ευτυχώς, μας έδωσε τα διαβατήρια κι έτσι ήμασταν μια χαρά ! Ήταν να φύγουμε, να πάμε στη Ιταλία που ήταν ο Γιάνο Λαμπίτσι, ο οποίος έπαιζε με τα ΜΠΟΥΡΜΠΟΥΛΙΑ και μας έλεγε ελάτε εδώ σας περιμένω, θα πηδήξετε από το τρένο... Κάναμε ιστορίες ολόκληρες ! Δεν καταλαβαίναμε Χριστό τότε όπως καταλαβαίνεις ...
- Λένα: Για πες μου τώρα, για τις συνεργασίες που έχεις κάνει ως επαγγελματίας πια μουσικός…
- Γιάννης: Εεε, είναι πολλές. Είναι ο Θεοδωράκης του οποίου, έχω κάνει και δύο ενορχηστρώσεις... Το ''Ασίκικο πουλάκι'' με το Βασίλη Λέκκα και τις ''Σερανάτες'' με τη Μαρία Φαραντούρη ! Με το Χατζιδάκι, έχω παίξει με τον Άκη ( Τουρκογιώργη ) παρέα τη '' Σκοτεινή μητέρα'' με τη Φαραντούρη επίσης ! Έχω κάνει και πάρα πολλές συναυλίες με το Μίκη Θεοδωράκη , με το Μάνο Λοΐζο. Έχω παίξει στο στούντιο με την Ελένη Καραΐνδρου. Είναι και πάρα πολλοί ακόμα, που δεν τους θυμάμαι. Σαν session, έπαιξα και με πολλούς τραγουδιστές... Μαρία Φαραντούρη, Γιώργο Νταλάρα, Χαρούλα Αλεξίου, με το Βαγγέλη Παπαθανασίου, με το Βασίλη το Λέκκα φυσικά, που έχουμε κάνει και δίσκους παρέα... Και ο κατάλογος δεν τελειώνει !!
- Άκης: Πρέπει να σου πω κάτι για το Σπάθα σημαντικό που το ξέχασε. Η πρώτη δουλειά των Χάρη και Πάνου Κατσιμίχα τα ''ΖΕΣΤΑ ΠΟΤΑ'', οφείλεται κατά πολύ στο Γιάννη !
- Γιάννης: Ναι, αυτό που λέει ο Άκης το ξέχασα. Τα παιδιά, ο Χάρης και ο Πάνος, που η Columbia δεν ήθελε τα τραγούδια τους και ο συχωρεμένος ο Ρασούλης επέμενε πάρα πολύ για να μπορέσει να βάλει 5 φράγκα η Columbia για να το κάνει ! Εγώ λοιπόν με το Νίκο τον Αντύπα ( πρώην drummer των Socrates ) αποφασίσαμε να κάνουμε το δίσκο 2 άτομα ! Για να μην υπάρχουν έξοδα !
- Λένα: Ο οποίος, είναι καταπληκτικός δίσκος... Μεγάλη ιστορία στο ελληνικό ροκ...
- Γιάννης: Φυσικά ! Αφού λοιπόν αποφασίσαμε να το κάνουμε , ο Αντύπας έπαιζε drums-κρουστά, έπαιζε μπάσο με τα keybords ! Εγώ έπαιζα όλα τα άλλα... Και κάποια στιγμή, ήρθε και ο Ρασούλης και εκείνη την ώρα ήταν το τραγούδι ''ΦΑΝΗΣ'' και κάποιος είπε, ο Πάνος νομίζω, να κάνουμε ένα σόλο... Λέει, πάρε την κιθάρα να κάνεις ένα σόλο… Και του λέω, κοίταξε να δεις, ο Φάνης μπορεί να είναι και ένα λαϊκό παιδί, μπορεί να είναι ένα ροκ παιδί, μπορεί να είναι κάτι άλλο ας πούμε... Η δική μου γνώμη, ήταν ότι το σόλο έπρεπε να γίνει ή με μπουζούκι ή με μπαγλαμά !! Αφήνω λοιπόν το μπουζούκι και λέω με μπαγλαμά θα γίνει ! Και πάω μέσα και εκείνη την ώρα μπήκε ο Ρασούλης και είπε θα το παίξουμε με σαξόφωνο ! Εγώ όμως είχα ήδη πάει στο μικρόφωνο και βαράω ένα ταξίμι με τη μία και το ηχογραφούν και βγαίνει τέλειο !! Και το ευχαριστηθήκαμε όλοι πάρα πολύ ! Αυτή λοιπόν ήταν μια καταπληκτική παραγωγή,παρ’ ότι πήραμε λίγα λεφτά γ’ αυτό αλλά δεν μας ενδιέφερε τόσο γιατί ήμασταν πολύ φίλοι με τα παιδιά ! Ήταν ένας πολύ ωραίος δίσκος με πολύ όμορφα τραγούδια ! Απίστευτος Δίσκος !
- Άκης: Αυτό δεν είναι συνέντευξη , εγκυκλοπαίδεια γράψαμε !!
- Λένα: Καλά, έχουμε και δεύτερη συνέντευξη, που εκεί θα γράψουμε εγκυκλοπαίδεια !! ( Γέλια )
- Αλέξανδρος: Άκη, έχουμε να περιμένουμε κάποια νέα δουλειά από σένα το επόμενο διάστημα ;
- Άκης: Σίγουρα θα υπάρξει κάτι νέο, αλλά δεν ξέρω ποσό σύντομα θα είναι ! Ήδη υπάρχουν αρκετές ιδέες, τις οποίες τις βάζω κάτω και σιγά σιγά με τα παιδιά τις επεξεργαζόμαστε ! Άλλα εντάξει, με το πάσο μας που λέμε...
- Λένα: Μετά τις 2 πολύ επιτυχημένες εμφανίσεις σας στο Κύτταρο, σειρά έχει τώρα η Θεσσαλονίκη... Με ποιά αφορμή πήρατε αυτή την απόφαση με το Γιάννη και τι θα μας παρουσιάσετε στο Eightball στις 29/5 ;
- Άκης: Κοίτα, είναι η αγαπημένη μας πόλη ! Εγώ προσωπικά έχω ζήσει μεγάλο διάστημα της ζωής μου στη Σαλονίκη... Έχω πάει άπειρες φορές, άμα τα βάλω σε μια σειρά, έχω περάσει τουλάχιστον 2 χρόνια από τη ζωή μου επάνω, μη σου πω και πάρα πάνω !! Την αγαπάω πάρα πολύ την πόλη, γιατί είμαι και Πειραιώτης κι όσο να πεις μοιάζουν οι 2 πόλεις...
- Λένα: Δηλαδή, την ξέρεις καλύτερα από μένα ;
- Άκης: Την ξέρω βέβαια, απ’ έξω κι ανακατωτά ! Θυμάμαι και οι Socrates όταν ανεβαίνανε δεκαετία του ‘70 γινόταν χαμός επάνω ...
- Λένα: Μωρέ εγώ θυμάμαι και πιο κοντά, που ανέβαιναν και γέμιζαν τους χώρους που παίζανε !!
- Άκης: Όπως καταλαβαίνεις, είναι η αγαπημένη μας πόλη ! Και όπως είναι αναμενόμενο, έπρεπε κάποια στιγμή να παίξουμε και στη Θεσσαλονίκη.. πώς θα γίνει !
- Γιάννης: Κατ’ αρχάς εσείς μας ψήσατε ! Κι εσένα προσωπικά σε πιστέψαμε και σε εμπιστευτήκαμε…
- Λένα: Είσαι σίγουρος που με εμπιστεύεσαι ; ( γέλια )
- Γιάννης: Φυσικά ! ( γέλια ) Και βέβαια για όλους τους φίλους ! Άλλωστε, όλα αυτά τα χρόνια που υπάρχω ως μουσικός, έχω πάρα πολλούς φίλους στη Θεσσαλονίκη... Αρκετούς μουσικούς που αγαπώ πολύ... Τον Ηλία το Ζάικο ( Blues Wire ), το Νίκο το Ντουνούση που έχουμε παίξει πολλές φορές μαζί και το έχουμε ευχαριστηθεί πολύ με τα παιδιά ! Είναι σπουδαίοι μουσικοί , απίστευτοι κιθαρίστες ! Κι άλλοι πολλοί... Άνθρωποι που ήμασταν μια παρέα όλοι !! Για όλους αυτούς τους λόγους λοιπόν, αποφασίσαμε να κάνουμε αυτό το live ! Η μουσική ενώνει...
- Αλέξανδρος: Γιάννη, εσύ ετοιμάζεις κάποια καινούρια δουλειά ;
- Γιάννης: Αν μου έρθει κάτι ίσως... Αυτή τη στιγμή δεν έχω στο μυαλό μου ! Αν και πάντα υπάρχει κάτι στο πίσω μέρος το κεφαλιού μου ότι κάτι πάει να γίνει...
- Λένα: Να γίνει Γιάννη, γιατί το περιμένουμε όλοι !!
- Γιάννης: Ξέρω γω βρε Λένα μου .. θα το δω στη πορεία.. ξέρεις είναι να ανάψει η Σπίθα και μετά σε παίρνει από κάτω και πάς ωραία !!
- Λένα: Θα στην ανάψω εγώ !!
- Γιάννης: Αυτό περιμένω... άναψε την !!