Η Μαρία Αλιφέρη στο DNA of Arts - Η Ελλάδα έχει πολύ φως για να μπορέσουν να τη σκοτεινιάσουν!
Συνέντευξη στον Αλέξανδρο Τσομπανόπουλο.
Στο τελευταίο μου ταξίδι στην Αθήνα, είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω μια μεγάλη θεατρική επιτυχία. Βρώμικα Κόλπα με τη μοναδική Μαρία Αλιφέρη. Με την αφορμή αυτή είχαμε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση στην οποία μιλήσαμε για όλα...Απολαύστε τη!
- Πώς θα περιγράφατε την Καμίλ Ντάργκους την ηρωίδα που υποδύεστε στην παράσταση;
- Είναι ένα ον επιβίωσης, ξέρει να επιβιώνει σε οποιεσδήποτε συνθήκες. Έχει γίνει κυνική, προσεκτική, είναι μια κεραία διαρκής για να πιάνει τα πάντα και να προστατεύεται. Ένα πανέξυπνο και κυνικό πλάσμα. Σκληρός ρόλος. Μεγάλη πρόκληση για τον ηθοποιό. Ισορροπεί όπως είδες και συ πάνω σε ένα τεντωμένο σκοινί. Αυτά που έχει να αντιμετωπίσει και στην τωρινή ζωή της, είναι πάρα πολλά. Είναι πολλοί σκελετοί στη ντουλάπα, αλλά από την άλλη έχει την ικανότητα να στρέφει τα πάντα υπέρ της. Καθόλου εύκολα, αλλά τελικά τα καταφέρνει.
- Θα ήθελα να σας πάω κάποια χρόνια πίσω και να μου πείτε τις αναμνήσεις σας από την πρώτη σας σκηνική εμπειρία.
- Αααα! ( γέλια). Ήμουν ακόμα μαθήτρια στο Εθνικό. Τότε μάλιστα για να παίξουμε στο θέατρο, χρειαζόμαστε προσωρινή άδεια. Δίναμε εξετάσεις ως ειδικά ταλέντα και μας παρείχαν μια προσωρινή άδεια ως να πάρουμε το δίπλωμα από τη σχολή. Τελειώνοντας λοιπόν το πρώτο έτος της σχολής και ενώ είχα κάνει ήδη τηλεόραση, μου γίνεται πρόταση να παίξω στο θέατρο. Είχε ξεκινήσει το « Στησιχόρου 73» στην τηλεόραση και με ζητάνε στο θέατρο. Και έτσι ενώ σπουδάζω στο Εθνικό, δίνω εξετάσεις όπως σου είπα για την προσωρινή άδεια. Η πρώτη μου εμπειρία στη σκηνή, ήταν το ότι με το που βγήκα με χειροκρότησαν, γιατί με ήξεραν από την τηλεόραση που ήδη κάποιους μήνες έκανα. Οπότε βάζω το κεφάλι κάτω, χωρίς να ξέρω τι να κάνω. Μην έχοντας εμπειρία και βγαίνοντας για πρώτη φορά στη σκηνή, δε μπορούσα να καταλάβω γιατί με χειροκροτούσαν. Έβαλα το κεφάλι κάτω και ντρεπόμουν. Μου φαινόταν παράξενο και σκεφτόμουν πώς γίνεται αυτό, αφού ακόμα δεν έπαιξα για να δουν αν είμαι καλή ή κακή. Ήταν η πρώτη μου ατελής εμπειρία…
- Είχατε την τύχη να συνεργαστείτε με πολύ σπουδαίους ανθρώπους και ηθοποιούς και σκηνοθέτες.
- Εξαιρετικούς! Χαίρομαι που έχω το ένα πόδι στην προηγούμενη γενιά που είχε τεράστια ταλέντα και εξαιρετικούς ανθρώπους. Πρόλαβα να συνεργαστώ με τους ανθρώπους της προηγούμενης γενιάς, που ήταν περισσότερο ενστικτώδικοι ηθοποιοί, αλλά κορυφαίοι.
- Έχετε κρατήσει κάποιες συμβουλές από αυτούς τους ανθρώπους;
- Πάρα πολλές! Πρώτα από όλα, ο ίδιος ο τρόπος που δούλευαν, ήταν ένα διαρκές μάθημα για μένα. Η συνέπεια, η πειθαρχία, η υπευθυνότητα, η αλληλεγγύη, η εργατικότητα, το ήθος…Όλα αυτά, τα έφεραν οι ίδιοι. Δεν ήταν ανάγκη να με συμβουλεύσουν. Παίζοντας κοντά τους, ήταν ένα ζωντανό μάθημα. Εξαιρετικοί επαγγελματίες και με ήθος!
- Τα εφόδια που πήρατε από τις σπουδές σας στη Νομική, σας βοήθησαν στην πορεία σας;
- Κοίταξε, η Νομική, είναι μια πλατιά επιστήμη που σε βοηθάει γενικότερα. Ακονίζει το μυαλό. Δεν έχει σχέση με το συναίσθημα που είναι η δουλειά μας, αλλά στην τελευταία, υπάρχουν και τα πρακτικά θέματα. Οπωσδήποτε λοιπόν και στη δουλειά μου και στη ζωή μου, η Νομική είναι ένα όπλο.
- Δεν την ασκήσατε για το λόγο ότι δεν έχει σχέση με το συναίσθημα;
- Η Νομική είναι λογική και νόμοι. Το θέατρο, είναι καρδιά. Είναι άλλη ιστορία. Αλλά για να προστατευτεί η καρδιά, χρειάζεται το μυαλό. Το μυαλό το ακονίζει η Νομική, την καρδιά και την ψυχή την ακονίζει η τέχνη. Έτσι και τα δύο μαζι, είναι ένα καλό πακέτο. ( γέλια)
- Σε πολύ νεαρή ηλικία, είχατε δώσει και 3 τραγούδια σας στον Κώστα Χατζή. Πώς και δε συνεχίσατε να ασχολείστε με το στίχο;
- Δεν είναι τρία, είναι πολλά περισσότερα.
- Ο Τσαγκάρης ο Μηνάς, Ο Σακάτης, Άργησες να’ ρθεις…
- Αν δεν ήταν το θαύμα. Για το Γιώργο το Γεωργιάδη, είχα γράψει πολλά. Είχα γράψει για την ειρήνη σε διάφορα αφιερώματα, με κοινωνικά θέματα….Τώρα γράφω αλλά δε δίνω. ( γέλια)
- Με προλάβατε…
- Γράφω πάντα αγάπη μου. Ίσως κάποια στιγμή να δώσω. Είναι ο άλλος μου δρόμος έκφρασης.
- Τι μπορεί να σας εμπνεύσει για να γράψετε ένα στίχο;
- Χιλιάδες διαφορετικά πράγματα. Από ένα παιδί στο φανάρι, μέχρι μια πολύ ωραία βραδιά με αγαπημένους φίλους που έχουμε κουβεντιάσει και χαρεί. Χίλια διαφορετικά ερεθίσματα μπορεί να πάρει η ψυχή, όταν είναι ανοιχτή. Από το τίποτα μπορεί να πάρει. Από έναν ήλιο που μια μέρα βγαίνει πολύ φωτεινός, μπορεί να ανοίξει η ψυχή σου και να θέλεις να γράψεις. Και επειδή έχω πάντα ανοιχτές κεραίες στη ζωή, για μένα όλα τα πράγματα έχουν σημασία.
- Υπήρξαν στιγμές που η δουλειά σας σας απογοήτευσε; Και πώς διαχειρίζεστε αυτές τις δυσκολίες;
- Ασφαλώς υπάρχουν. Και αν θέλεις να σου πω, η δουλειά μας είναι πάρα πολύ δύσκολη. Κάνουν λάθος όσοι βλέπουν στη δουλειά αυτή, μόνο την εξωτερικότητά της. Για να καταφέρεις να ανέβεις σε μια σκηνή και να είσαι καλή, έχει πάρα πολλή δουλειά. όση δε φαντάζεται κανείς βλέποντας το περιτύλιγμα. Για έναν υπεύθυνο ηθοποιό βέβαια. Για μένα κάθε μου δουλειά είναι σαν ξεκίνημα, είμαι σαν μαθήτρια. Δε στηρίζομαι στα δεδομένα μου. Είναι κοπιαστική δουλειά, ψυχικοπνευματική και σωματική, αλλά είναι εσωτερική κατανάλωση πολύ! Αυτό όμως δε φαίνεται και επικρατεί μια επιπολαιότητα, ότι είναι εύκολη και ροζ κορδέλες. Καθόλου έτσι δεν είναι για έναν υπεύθυνο ηθοποιό! Πίστεψέ με!
- Υπάρχει κάτι στη ζωή σας που σας φοβίζει;
- Το έχω ξαναπεί. Ο εαυτός μου και ο Θεός! (γέλια). Όλα τα άλλα είναι κοινά για όλους και μπορούμε να τα παλέψουμε. Ο εαυτός μου, να μην κάνω καμιά χοντρή πατάτα που λέμε. Ψάχνω πάντα τη δική μου ευθύνη στα πράγματα. Να έχω μια εγρήγορση. Και ο Θεός, αυτό που δεν το υπολογίζεις, δεν το φαντάζεσαι. Οι φόβοι μας είναι κάτι πολύ ανώτερο και ο ίδιος μας ο εαυτός. Όλα τα άλλα που φορτώνουμε στους άλλους, είναι λίγο για να ξεφύγουμε από τις ευθύνες μας. Δεν παίζω το Ράμπο, απλώς μπορώ να διαχειρίζομαι τους φόβους μου. Όλοι οι άνθρωποι φοβόμαστε πάρα πολλά πράγματα. Αλλά κανένας φόβος δε μπορεί να με παραλύσει.
- Με αφορμή τον τίτλο της παράστασης σας, θα ήθελα να σας ρωτήσω, κατά πόσο θεωρείτε ότι στο πολιτικό σκηνικό παίζονται Βρώμικα κόλπα εις βάρος μας…
- Ασφαλώς και παίζονται. ΑΣΦΑΛΩΣ!!! Θεωρώ ότι δεν έχουμε πατριώτες πολιτικούς. Δε νομίζω ότι πονάνε αυτό το λαό που έχει τόσα χαρίσματα. Αντίθετα τροφοδοτούνε τα ελαττώματά του και τις σκοτεινές του πλευρές. Δε νομίζω ότι εδώ και πολλά χρόνια, οι πολιτικοί μας πονέσανε τον ελληνικό λαό και αυτή την πατρίδα που λέγεται Ελλάδα. Γι’ αυτό και είμαστε εδώ που είμαστε τώρα.
- Πιστεύετε ότι υπάρχει περίπτωση να αλλάξει η κατάσταση;
- Ασφαλώς και το πιστεύω, αλλά πρέπει να ξεκαθαρίσει η σαβούρα που μαζεύτηκε εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Για’ αυτό περνάμε ο, τι περνάμε.
- Επομένως είστε αισιόδοξη…
- Ναι βεβαίως. Πιστεύω πολύ και στην Ελλάδα και στο λαό της, στο DNA μας. Απλώς μας έχουν κακομεταχειριστεί οι πολιτικοί μας. Το πιστεύω ακράδαντα. Και γι’ αυτό και ήρθε η ώρα να πάρουμε προσωπικά την ευθύνη ο καθένας. Αυτό που σου είπα και πριν. Πρέπει να βρούμε τα λάθη μας και να μην περιμένουμε να μας το επισημάνει κάποιος πολιτικός ή κάποιος αρχηγός. Πρέπει να σκύψουμε μέσα μας, να γίνουμε αρχηγοί του εαυτού μας, για να μπορέσουμε να διαλέξουμε και το σωστό αρχηγό. Έχει μαζευτεί πολύς κόπρος του Αυγεία που έλεγαν και οι μύθοι του Ηρακλή και πρέπει να καθαρίσει η Ελλάδα. Η Ελλάδα έχει πολύ φως για να μπορέσουν να τη σκοτεινιάσουν! Απλώς θα περάσουμε δύσκολα από ότι φαίνεται.
- Η παράστασή σας θα έχει συνέχεια;
- Θα παίξω αγάπη μου κανένα μήνα ακόμα γιατί ο καιρός βοηθάει και σκοπεύουμε και για Θεσσαλονίκη. Είμαστε σε κουβέντες και μακάρι να ολοκληρωθούν. Θέλω να έρθω Θεσσαλονίκη πολύ!
- Μιλάτε για τώρα πριν το καλοκαίρι;
- Ναι ναι!
- Για το καλοκαίρι και τη νέα σαιζόν έχετε κάτι κατά νου;
- Συζητάω για το χειμώνα. Σκέφτομαι, οργανώνομαι, γράφεται κάτι που αγαπώ πολύ αλλά είναι πολύ πρόωρο να στο πω. Είναι όνειρο ζωής.
- Σας ευχαριστώ πολύ!
- Εγώ ευχαριστώ αγάπη μου!