Η Κάτια Νικολαϊδου στο DNA of Arts!!!
2015-05-21 14:22
Συνέντευξη στον Αλέξανδρο Τσομπανόπουλο.
Ποντικοπαγίδα...Μια παράσταση από την οποία κανείς δε μπορεί να ξεφύγει...Μετά τη μεγάλη επιτυχία σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη βρίσκεται σε περιοδεία σε όλη την Ελλάδα. Στη στάση που έκανε στην Κατερίνη, βρήκα την ευκαιρία να συνομιλήσω με μια από τις πλέον ταλαντούχες ηθοποιούς μας, την Κάτια Νικολαιδου. Είχαμε μια ενδιαφέρουσα κουβέντα για το θέατρο και όχι μόνο. Απολαύστε την!
- Υποδύεσαι για δεύτερη χρονιά στην Ποντικοπαγίδα, τη δεσποινίδα Κεηνζγουελ. Πώς θα την περιέγραφες;
- Είναι μια γυναίκα με πολύ μυστήριο. Femme fatale της εποχής θα έλεγα. Με ένοχο και πολύ βεβαρημένο παρελθόν. Έχει περάσει πολλά στη ζωή της. Είναι άμεσα συνδεδεμένη με αυτή την πανσιόν και έρχεται για πολύ συγκεκριμένους λόγους σε αυτή. Κρύβει ένα μυστήριο, κάτι που φαίνεται από την πρώτη στιγμή με την παρουσία της. Ξέρει πολλά για τον κάθε έναν εκεί μέσα. Στην πορεία όμως, βλέπουμε ότι ανατρέπονται πάρα πολλά. Και αυτό είναι και το ωραίο. Στο τέλος, βλέπουμε να είναι ένας τελείως διαφορετικός άνθρωπος από αυτόν που είδαμε να μπαίνει στην αρχή. Είναι σαν αυτές οι δύο μέρες της ζωής της, να της έχουν ανατρέψει όλη της την ύπαρξη.
- Πώς εξηγείς την επιτυχία αυτού του έργου, την οποία ούτε η ίδια η Αγκάθα Κρίστι δε μπόρεσε να προβλέψει;
- Όχι δεν το πίστεψε. Του είχε δώσει ένα μήνα όταν ανέβηκε. Αλέξανδρε, πρέπει να σου πω ότι είναι κάτι μαγικό. Εγώ την έχω ξαναπαίξει την παράσταση πριν από 17 χρόνια. Ήμουν στην τελευταία της χρονιά, μόλις βγήκα από τη σχολή και έπαιζα πάλι τη δεσποινίδα Κέηνζγουελ. Για μένα τώρα είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Η παράσταση έχει να κάνει και με τα vibes, τις ενέργειες όλων των ηθοποιών. Και ο Μανούσος, μετά από τόσα χρόνια το είδε με άλλη ματιά. Αλλά και τότε και τώρα, η επιτυχία της είναι απίστευτη. Έχει κάτι το μαγικό αυτό το έργο. Πολύς κόσμος δεν την έχει δει μόνο μια φορά. Στα 2 χρόνια που παίζουμε, κάποιοι έχουν έρθει 2 και 3 φορές. Ενώ ξέρουν το δολοφόνο. Ξέρεις τι μου θυμίζει; Τις παλιές ελληνικές ταινίες που βλέπουμε και ξαναβλέπουμε, ενώ ξέρουμε την υπόθεση και πάντα περνάμε καλά. Η παράσταση είναι μια παλιά καλή συνταγή. Μυρίζει καλό θέατρο. Κάτι που έχει ανάγκη ο κόσμος. Ούτε δήθεν, ούτε τάχαμου. Είναι μια αυθεντική παράσταση. Συν το ότι είναι ένα μαγικό, άψογα δομημένο έργο.
- Τι αναμνήσεις έχεις από το πρώτο ανέβασμα του έργου;
- Αν σου πω ότι δε θυμάμαι πάρα πολλά πράγματα…Ξέρεις, εμείς οι ηθοποιοί, αναγκαζόμαστε να διαγράφουμε πράγματα για να κάνουμε καινούρια. Άργησα πάρα πολύ να θυμηθώ κατά τη διάρκεια των προβών, πώς ήταν η Κέηνζγουελ τότε. Σκέψου ότι ήμουν και ένα παιδάκι, με την πείρα που μπορεί να έχει ένα παιδί που έχει μόλις βγει από τη σχολή. Ενώ τώρα με όλα αυτά τα χρόνια εμπειρίας, είναι τελείως διαφορετική η αντιμετώπιση. Και το αντιμετώπισα σαν καινούριο πράγμα, χωρίς να θυμηθώ τίποτα από τα παλιά.
- Πόσο δύσκολη είναι η διαδικασία προσέγγισης ενός ρόλου;
- Για κάθε ρόλο, είναι μια εποχή πολύ δημιουργική, περίεργη, δύσκολη. Αναγκάζεσαι να παίρνεις το ρόλο και να βάζεις δικά σου στοιχεία, για να γίνει όσο πιο αληθινός και αυθεντικός γίνεται και να τον αγκαλιάσει ο κόσμος. Είναι για μένα από τις καλύτερες περιόδους που μπορεί να έχει ένας ηθοποιός σε όλη του την πορεία. Μετά στη σκηνή έρχεται ο παλμός με τον κόσμο και κάθε μέρα τον αντιμετωπίζεις διαφορετικά. Αλλά αυτή η επαφή με το κείμενο και η δημιουργία του ρόλου, είναι μαγική.
- Ποια η εμπειρία σου από τα χρόνια της συνεργασίας σου με το Εθνικό Θέατρο;
- Θεωρώ ότι ακόμα είναι πολύ νωρίς για να μιλήσω για κάτι τέτοιο, οπότε θα πω ένα πολύ σημαντικό πράγμα. Ότι έχουμε σπουδαίο θέατρο και σπουδαίους ηθοποιούς. Ευτυχώς πρέπει να πω ότι είμαι από τους τυχερούς, που μου έχουν δώσει να παίξω πολλούς και διαφορετικούς ρόλους. Αυτό με κάνει ιδιαίτερα χαρούμενη. Μ’ αρέσει να κάνω διαφορετικά πράγματα, να τσαλακώνομαι και να μη στέκομαι σε ένα συγκεκριμένο είδος ρόλου.
- Θα έλεγες ότι αυτό που αναφέρεις στο βιογραφικό σου ότι σημασία έχει αυτό που κάθε φορά κάνεις να αγγίζει τον κόσμο, αποτελεί για σένα δικαίωση;
- Ναι, ναι! Και για αυτό το λόγο το αναφέρω. Έχω παίξει με τους σπουδαιότερους, τους καλύτερους ηθοποιούς και σκηνοθέτες μέχρι τώρα στην πορεία μου. Το σημαντικό όμως είναι, αυτό που κάνω να αγγίζει το κοινό. Για μένα αυτή είναι η επιτυχία, αυτό είναι το στοίχημα. Τότε είμαι πραγματικά ευτυχισμένη. Και όταν δεν το καταφέρνω, είμαι πολύ δυστυχισμένη…( γέλια).
- Έχεις μετανιώσει ποτέ για κάποια σου επιλογή;
- Όχι. Και αυτό δε σημαίνει ότι όλες μου οι επιλογές ήταν οι καλύτερες, αλλά τη στιγμή που τις έκανα, αυτό έγινε για έναν πολύ συγκεκριμένο λόγο και δεν έχω μετανιώσει. Έχω πει και πολλά όχι στη δουλειά μου. Και είμαι περήφανη και για τα όχι μου και για τα ναι μου. Ξέρω πολύ συνειδητά γιατί έκανα το καθετί και γιατί έπρεπε να γίνει τη συγκεκριμένη στιγμή. Προσπαθώ να κάνω όσο το δυνατόν καλύτερες επιλογές. Το παλεύω.
- Με την πολιτική ποια η σχέση σου;
- Είμαι πολιτικοποιημένο άτομο, αλλά δεν είμαι κομματικοποιημένο. Ανησυχώ πάρα πολύ για τον τόπο μου. Δε θα μπορούσα να πολιτευτώ, θα ήθελα να έχω έναν ελεύθερο λόγο και να λέω την άποψή μου χωρίς να πρέπει να σκέφτομαι αν αυτή αντιπροσωπεύει το εκάστοτε κόμμα. Θεωρώ ότι η Ελλάδα περνάει μια πολύ δύσκολη στιγμή την οποία θα ξεπεράσουμε. Πιστεύω πάρα πολύ στους ανθρώπους που βρίσκονται στην εξουσία αυτή τη στιγμή. Είναι ο, τι πιο καθαρό συνέβη τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Χρειάζονται όμως και τη δική μας συμβολή. Δε μπορούμε να λέμε ότι καταστρεφόμαστε, όταν και οι ίδιοι με το μερίδιό του ο καθένας, άδειασαν τις τράπεζες, κοίταξαν τον εαυτούλη τους και τώρα η χώρα έχει βρεθεί χρεοκοπημένη. Πρέπει όλοι να βάλουμε το λιθαράκι μας, όλοι να συνεισφέρουμε για να γίνει η αλλαγή, για να μπορέσουμε να δούμε μια άσπρη μέρα. Και να σου πω και κάτι; Από τη στιγμή που πήρες τα χρήματά σου για να είσαι καλά, σε μια χρεοκοπία, δε θα είσαι ούτε εσύ καλά. Αργά η γρήγορα θα τελειώσουν και αυτά που έβγαλε στο εξωτερικό. Μετά τι θα κάνει; Αν ήμασταν μια γροθιά, πιστεύω ότι θα είχαμε κατορθώσει πολλά περισσότερα πράγματα. Λυπάμαι πάρα πολύ γι’ αυτό.
- Είμαστε υπερβολικά ατομιστές…
- Ο Έλληνας δυστυχώς, έχει γίνει πάρα πολύ για την πάρτη του. Και αυτό με στεναχωρεί φοβερά. Για το μόνο που νοιάζεται είναι τι θα κάνει εκείνος. Το παιδάκι την Άννυ, το κακοποιούσε ο πατέρας του τόσες μέρες και δε βρέθηκε ένας γείτονας να πει κάτι. Ας μην το κάνει προσωπικά, αλλά ανώνυμα. Να πει ότι κάτι γίνεται σε αυτό το παιδάκι. Και μετά βγαίνουμε και λέμε το κάθαρμα. Όλοι έχουμε μερίδιο ευθύνης. Ακόμα κι εγώ που δεν το ήξερα, έχω μερίδιο ευθύνης σε αυτό. Σαν κοινωνία δεν έχω κάνει κάτι. Λυπάμαι πολύ για εμάς. Δεν έχουμε καθόλου οργανωμένη σκέψη. Από εκεί ξεκινάνε όλα. Ο, τι φάμε και ο, τι πιούμε. Και αύριο δε βαριέσαι. Αυτός ο ωχαδερφισμός όμως, μας έχει καταντήσει εδώ που μας έχει καταντήσει…Και τώρα δεν πάει άλλο. Πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπία. Μόνο έτσι θα το ξεπεράσουμε αυτό. Πολύ δύσκολα.
- Έχεις κάποια σχέδια για το επόμενο διάστημα;
- Κοίταξε να δεις. Πλέον, δεν κάνω μακροπρόθεσμα σχέδια. Για μένα πολύ μεγάλη επιτυχία, είναι να υπάρχω στη δουλειά μου και να δημιουργώ. Και να έχει ανταπόκριση αυτό που δημιουργώ. Αυτό είναι το όνειρό μου. Γιατί δε ζω χωρίς τη δουλειά μου. Καταλαβαίνεις. Την αγαπώ πάρα πολύ. Υπάρχουν κάποια σχέδια θεατρικά αυτή τη στιγμή. Το καλοκαίρι θα συνεχιστεί και η Ποντικοπαγίδα. Υπάρχουν κάποιες παραστάσεις το χειμώνα. Ήδη έχω κλείσει ένα Δευτερότριτο, αλλά θέλει λίγο χρόνο για να τα ανακοινώσουμε γιατί δεν έχουν κλείσει οι υπόλοιποι συντελεστές. Και συζητάω και κάτι ακόμη. Γενικώς, μπορώ να πω ότι δόξα τω Θεώ πάμε καλά. Σε αυτές τις δύσκολες στιγμές, το να υπάρχει δουλειά, είναι πολύ σημαντικό.