Η Ελένη Κοκκίδου στο DNA of Arts!!!!!
Συνέντευξη στη Χαρά Βασιλειάδου.
Με αφορμή τις παραστάσεις της στο Θέατρο Αυλαία στη Θεσσαλονίκη, η εξαιρετικά ταλαντούχα ηθοποιός μας μας τίμησε με μια συνέντευξη, όπου μίλησε για όλα!
1) Θα ήθελα να μου πείτε λίγα λόγια για την παράσταση << Αβελάρδος και Eλοίζα >> και για τον ρόλο σας. Τι συναισθήματα σας δημιουργούνται ?
Η παράσταση του Αβελάρδου και της Ελοίζας είναι μια αφήγηση αυτής της ιστορίας , ενός πολύ σπουδαίου έρωτα που ζήσανε 2 άνθρωποι τον Μεσαίωνα τον 12o αιώνα στο Παρίσι στην τότε Μεσαιωνική Ευρώπη . Είναι ένας έρωτας θρυλικός ( οι Δυτικοί Ευρωπαίοι τον γνωρίζουν ειδικά οι γαλλόφωνοι), ο οποίος ήταν τρομερά δυνατός , τρομερά ελευθέριος και κάποια στιγμή η κοινωνία εκδικήθηκε αυτόν τον έρωτα και αργότερα έγινε θρύλος . Αυτήν την στιγμή υπάρχει ο τάφος αυτών των 2 ανθρώπων του Αβελάρδου και της Ελοίζας στο επίσημο νεκροταφείο του Παρισιού και είναι ένα μέρος προσκυνήματος όπου ερωτευμένα ζευγάρια πάνε και αφήνουν λουλούδια, ποιήματα , αφιερώσεις και άλλα. Εμείς λοιπόν αφηγούμαστε αυτήν την ιστορία και γινόμαστε την ώρα που αφηγούμαστε (γλιστράμε όπως λέω εγώ )στους ρόλους της Ελοίζας, του Αβελάρδου και των προσώπων γύρω τους .
2) Η υποκριτική πώς προέκυψε? Είχατε κάποιο ερέθισμα στα πρώτα σας βήματα ή από μόνη σας επιλέξατε αυτό το επάγγελμα ?
Το επέλεξα από μόνη μου . Εγώ ήμουνα μουσικό παιδί. Έκανα πιάνο από τα 5,5 μου χρόνια , με την μητέρα μου δασκάλα και κάποια στιγμή υπήρχε μια άρνηση από την οικογένεια μου να ασχοληθώ με την μουσική και έτσι πήρα άλλους δρόμους. Σπούδασα ψυχολογία , μετά έγινα ξεναγός . Η ίδια η ζωή (όπως λέω) με πήγε εκεί. Όχι κατά τύχη αλλά οδηγήθηκα εκεί από μόνη μου χωρίς να το καταλάβω , χωρίς να είναι εντελώς συνειδητό . Η αλήθεια είναι ότι όποτε έβλεπα θέατρο (μικρότερη ) ένιωθα ότι είμαι με αυτούς που είναι πάνω στην σκηνή , όχι με αυτούς που ήταν κάτω . Ένιωθα ότι αυτοί είναι οι φίλοι μου (αυτοί που ήταν πάνω στην σκηνή )οπότε υπήρχε αυτό μέσα μου απλώς δεν το είχα ανακαλύψει .
3) Η σχέση σας με το τραγούδι ποια είναι ?
Τραγουδάω χρόνια σε μικρές σκηνές. Κάνω δικά μου προγράμματα με τραγούδια θεατρικά, επιθεωρησιακά , κανονικά . Αγαπώ πάρα πολύ τον Χατζηδάκι . Έχω μεγαλώσει με αυτόν . Η παιδεία μου ήταν τέτοια, μια κλασική παιδεία και επίσης οι συνθέτες του Μεσοπολέμου και μετά τον πόλεμο. Αττίκ , Γιαννίδης. Με αυτά τα ακούσματα μεγάλωσα . Αργότερα γνώρισα και το Ρεμπέτικο όπου έπαθα μεγάλο έρωτα και πάντα στα προγράμματα μου υπάρχουν ρεμπέτικα οπωσδήποτε.
4) Αν δεν ήσασταν Ηθοποιός με τι άλλο θα μπορούσατε να ασχοληθείτε ?
Θα μου άρεσε πολύ να είμαι Αρχαιολόγος και να κάνω ανασκαφές.
5) Πιστεύετε ότι κάποιος γεννιέται Ηθοποιός ή μπορεί να το καλλιεργήσει και στην συνέχεια?
Νομίζω ότι είναι και τα 2 . Δεν νομίζω ότι γεννιέσαι Ηθοποιός . Ηθοποιό σε κάνει μια ανάγκη να εκφραστείς από σκηνής . Αυτό δεν μπορείς να το έχεις ως μικρό παιδί . Πιστεύω ότι γεννιέσαι με τα ταλέντα , με τις ιδιότητες , τις δυνατότητες , τις ευαισθησίες που χρειάζεται ένας Ηθοποιός σαν εργαλεία αλλά αυτό που τον κάνει τελικά να πάει προς τα εκεί είναι μια βαθιά ανάγκη να συνομιλήσει με τον κόσμο από σκηνής, να εκτεθεί , να γίνει ενδιάμεσος γιατί ο Ηθοποιός είναι ένας ενδιάμεσος. Πάνω στην σκηνή φέρει κόσμους και φέρει κόσμους αλλονών, καταρχήν των ρόλων δηλαδή, και βεβαίως και δικούς του γιατί τον κόσμο του αλλουνού από τον δικό σου κόσμο θα τον πάρεις . Είναι ένας ενδιάμεσος ο Ηθοποιός . Παίρνει ένα κείμενο , παίρνει ένα κομμάτι χαρτί το οποίο έχει κάτι λέξεις μέσα και παρουσιάζει μια ολόκληρη ζωή πάνω στην σκηνή και στους άλλους .Αυτό λοιπόν πρέπει να έχεις μια βαθιά ανάγκη να το κάνεις και φυσικά το ταλέντο θα σε βοηθήσει να το κάνεις καλά .
6) Έχετε μετανιώσει ποτέ για κάποια επαγγελματική σας επιλογή ?
Όχι. Ποτέ. Είχα το ένστικτο νομίζω να πηγαίνω με αργά βήματα και να επιλέγω τις σωστές συνθήκες κάθε φορά ανάλογα με το σημείο που εγώ βρισκόμουνα . Άλλα πράγματα επιλέγεις όταν είσαι 25 χρονών άλλα όταν είσαι 45 χρονών( με αυτήν την έννοια) αλλά δεν νιώθω ότι έχω κάνει λάθος . Βεβαίως κάποιες δουλειές είναι πολύ καλύτερες από κάποιες άλλες αλλά δεν μετάνιωσα ποτέ που πήρα αυτές τις αποφάσεις και μου βγήκαν σε καλό.
7) Η προσέγγιση ενός ρόλου πιστεύετε ότι είναι δύσκολη ?
Πολύ. Πάρα πολύ . Είναι πάρα πολύ δύσκολη γιατί ο Ηθοποιός πρέπει να βρεί αυτό το κομμάτι του εαυτού του πού έχει σχέση με τον χαρακτήρα του ρόλου που υποδύεται . Πρέπει λοιπόν να μπεί βαθιά μέσα του και να βρεί αυτό που χρειάζεται . Όταν το βρεί πρέπει να έχει την τόλμη και την δύναμη να το εκθέσει στους άλλους . Αυτό σημαίνει επίπονη δουλειά , σημαίνει επανάληψη, σημαίνει 2 με 3 μήνες πρόβα τουλάχιστον . Επίσης σημαίνει κόπο πολύ. Ένας Ηθοποιός όταν δουλεύει έναν ρόλο το σκέφτεται 24 ώρες το 24ωρο είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα.
8) Τι είναι αυτό πιστεύετε που κάνει την <<Μουρμούρα>> αγαπητή στον κόσμο ? Έχετε κοινά με την <<Βούλα >> της σειράς ? Αν ναι ποια ?
Αυτό που κάνει αγαπητή την Μουρμούρα στον κόσμο είναι ότι οι ήρωες της << Μουρμούρας >> είναι κανονικοί άνθρωποι της διπλανής πόρτας . Μιλάνε όπως όλοι μας , χωρίς υπερβολές, χωρίς κατινιές , χωρίς σεξισμούς , χωρίς βρισίδια . Είμαστε εμείς και υπάρχει φυσικά μια υπερβολή της κωμωδίας αλλά ως ένα παιχνίδι η υπερβολή όχι ως μια επίδειξη υπερβολής. Έχει 6 Ηθοποιούς οι οποίοι παίζουνε φυσικά , έχουνε μια καθαρότητα και μια αξιοπρέπεια στο παίξιμο τους και είναι αληθινοί και αυτό πιστεύω ότι αρέσει στον κόσμο . Ο κόσμος βλέπει μέσα από τα ζευγάρια τον εαυτό του είτε στους μικρούς είτε στους μεσαίους είτε στου μεγάλους ή τον αδελφό του ή την μαμά του η την γιαγιά του και τον παππού του . Πάντως είναι άνθρωποι μέσα από την ζωή . Μας είναι οικείοι τους ξέρουμε και ταυτόχρονα μιλούν πάνω σε πολύ καλογραμμένα κείμενα . Είναι πάρα πολύ καλά γραμμένα τα κείμενα από τους σεναριογράφους μας και έχουνε και ωραίο χιούμορ . Δεν υπήρχε λοιπόν περίπτωση μια τέτοια σειρά να μην αρέσει . Δεν μου κάνει εντύπωση που αρέσει τόσο πολύ. Σε ξεκουράζει , γελάς και είναι ευχάριστο αυτό για την εποχή που ζούμε πάρα πολύ .
9) Τι πιστεύετε ότι είναι αυτό που κάνει έναν άνθρωπο να έρθει να δεί στις μέρες μας μια παράσταση ?Και σε τι μπορεί να τον ωφελήσει αυτό ?
Οι άνθρωποι έχουν ακόμα μεγαλύτερη ανάγκη να πάνε στο θέατρο αυτόν τον καιρό της κρίσης γιατί θέλουν 1) να ξεχαστούν 2) να συλλογιστούν , 3) να σκεφτούν για τον εαυτό τους , την ζωή, γιατί όταν υπάρχει κρίση ο άνθρωπος αναγκάζεται να ανασυνταχθεί ,να συγκεντρωθεί στο πρόβλημα του , να ανασυντάξει τις δυνάμεις του και να ξεκινήσει έναν άλλον κύκλο ζωής. Το θέατρο στα δίνει όλα αυτά ( που είπα προηγουμένως ) γι αυτό και τα θέατρα μας πάνε τόσο καλά . Όχι όλα φυσικά . Ποτέ δεν πήγαιναν όλα καλά αλλά τα θέατρα πάνε πολύ καλά σε καιρούς κρίσης . Είναι ένα αποκούμπι . Σε καιρό κρίσης θέλεις να δείς ένα φίλο σου , θέλεις να δεις τους ανθρώπους σου. Δεν μπορεί να σκορπιέσαι στο τίποτα. Το θέατρο είναι φίλος σου γιατί σε βάζει να σκεφτείς καθώς βλέπεις τον εαυτό σου εκεί πάνω στην σκηνή και γι αυτό και πάς.
10) Θα μπορούσατε να διδάξετε υποκριτική σε νέα παιδιά ? Ποια κριτήρια πιστεύετε ότι πρέπει να έχει κάποιος για να το πετύχει σε κάποιο καλό βαθμό αυτό ?
Ναι θα με ενδιέφερε πολύ . Έχω πάντα την αίσθηση ότι οι άνθρωποι πρέπει να διδάσκονται μέχρι να πεθάνουν και ειδικά ένας καλλιτέχνης. Μου άρεσε πάντα με τους ανθρώπους που συμπορεύομαι τόσα χρόνια να ασκούμε ο ένας κριτική στον άλλον για να βοηθάει ο ένας τον άλλον να προχωρήσει και πάντα ζητούσα από τους καλλιτεχνικούς μου φίλους την γνώμη τους για τους ρόλους που παίζω. Αυτό είναι ένα είδος διδασκαλίας , όταν ζητάς την γνώμη του άλλου. Έχω ανάγκη να διδαχτώ και θα την έχω πάντα γιατί θεωρώ ότι άμα δεν διδάσκεσαι και μένεις σταθερός σε ένα σημείο τελείωσες σαν καλλιτέχνης . Θέλω πολύ να διδάξω νέα παιδιά . Ήρθε μια ευκαιρία , δεν μπόρεσα γιατί τώρα δεν έχω χρόνο αλλά κάποια στιγμή θα γίνει. Τα λατρεύω τα νέα παιδιά . Έχω πολλούς φίλους νεώτερους μου , τους οποίους πάντα προσπαθώ να βοηθώ και πολλές φορές έρχονται σπίτι μου και τους κάνω <<μάθημα >> όσον αφορά τον ρόλο τους και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν σε αυτόν . Αυτό γίνεται επειδή έχω μεγαλύτερη εμπειρία όχι επειδή εγώ τα ξέρω καλύτερα και οι άλλοι δεν τα ξέρουν . Άλλωστε η τέχνη του Ηθοποιού όπως και όλες οι τέχνες είναι μια τέχνη η οποία εξελίσσεται .
11) Θεωρείτε ότι είστε από τους τυχερούς σε αυτό το επάγγελμα ?
Είμαι από τους τυχερούς γιατί οι άνθρωποι τους οποίους ήθελα να με διδάξουν είχαν ανοιχτή την πόρτα τους για μένα . Επέλεξα τους καλύτερους σκηνοθέτες από τότε που βγήκα στο θέατρο και με ήθελαν και αυτοί κοντά τους. Ως προς αυτό έχω μεγάλη τύχη . Ξέρω ότι η τύχη δεν υπάρχει από μόνη της , έχει σημασία και πώς εσύ την διαχειρίζεσαι και είναι και αυτό που έλεγαν οι Αρχαίοι <<συν Αθηνά και χείρα κίνει>>. Έχω δουλέψει πάρα πολύ στην ζωή μου σε σχέση με αυτήν την δουλειά. Δουλεύω ακόμα και θα δουλεύω πάντα πολύ σοβαρά και ξέρω ότι αυτά τα 2 πάνε μαζί . Η τύχη δεν υπάρχει από μόνη της και αν υπάρχει από μόνη της , (φυσικά υπάρχει κάποια στιγμή ) θα τελειώσει κάποια ώρα. Δεν μπορεί να σε συντροφεύει μια ζωή εκτός αν είσαι ένας άνθρωπος όπως λένε που έχεις << Αστέρι >> και το σύστημα (ας πούμε ) σε κρατήσει στις επάλξεις αλλά και πάλι αν δεν δουλεύεις δεν θα σε κρατήσει για πολύ .
12) Υπάρχει κάποια συνεργασία σας που να θεωρείτε ότι ήταν από τις καλύτερες και γιατί ?
Είναι πολλές συνεργασίες μου που είναι μέσα στις καλύτερες. Δεν είναι 1 , 2 και 3 . Είναι πολλές. Δε μπορώ να τις ονομάσω . Είναι πολλές και ήταν συνεργασίες που με προχώρησαν σαν καλλιτέχνη και σαν άνθρωπο και σιγά σιγά με ωρίμασαν . Αυτό που με ενδιαφέρει στην δουλειά μου είναι να εξελίσσομαι επαγγελματικά αλλά και στην ζωή μου την προσωπική. Εάν πάψω να εξελίσσομαι θα πεθάνω. Θεωρώ ότι ένας ζωντανός οργανισμός πρέπει να εξελίσσεται και αυτό είναι που του δίνει ζωή αλλιώς έχει πεθάνει και δεν το ξέρει.
13) Ποιός θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι ο μεγαλύτερος σας φόβος και γιατί ?
Φόβος? Είναι ο θάνατος των δικών μου ανθρώπων .
14) Υπάρχει κάτι που σας δίνει δύναμη για την επόμενη μέρα και την ζωή γενικά ?
Η αγάπη , η φύση , τα ζώα , μια ωραία συζήτηση με φίλους, με επιστήθιους φίλους και ο ήλιος .
15) Είστε αισιόδοξη για το μέλλον ? Πιστεύετε ότι με κάποιες προσπάθειες μπορεί να αλλάξει ο κόσμος όπου ζούμε ?
Αυτό που βλέπω είναι ότι οι άνθρωποι κάνουν τα ίδια λάθη συνέχεια στην ιστορία της ανθρωπότητας . Ότι η ιστορία της ανθρωπότητας είναι κύκλοι που επαναλαμβάνονται, ξαναγεννιούνται νέοι κύκλοι οι οποίοι περνάνε από κοινά πράγματα από την αρχαιότητα μέχρι τώρα . Η ζωή θα γίνει καλύτερη ως προς κάποιους τομείς και χειρότερη ως προς άλλους . Βέβαια ο άνθρωπος πάντα προσαρμόζεται και με κάποιο τρόπο θα επιβιώσει στις κακιές συνθήκες αλλά υπάρχει και μια παράμετρος που δεν την ξέρουμε και αυτή η παράμετρος είναι η παράμετρος της τεχνολογίας . Δεν μπορούμε πιστεύω να διακρίνουμε , να πιθανολογήσουμε πάνω στην ψυχοσύνθεση των ανθρώπων μετά από κάποια χρόνια που θα είναι η τεχνολογία πια αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητας τους αλλά της ψυχικής τους καθημερινότητας όχι της πρακτικής γιατί η τεχνολογία έχει διεισδύσει στην πρακτική μας ζωή παρέχοντας μας ευκολίες φοβερές και δυνατότητες που δεν είχαμε ποτέ όπως το να επικοινωνούμε με τον φίλο μας στο Πακιστάν ( ας πούμε ) . Έτσι η τεχνολογία με αυτόν τον τρόπο θα δημιουργήσει ένα άλλο είδος φαντασίας , ένα άλλο είδος σκέψης, τρόπου λειτουργίας του ανθρώπινου μυαλού που νομίζω ότι (εγώ προσωπικά δεν μπορώ να το υπολογίσω ) και γενικά νομίζω δεν μπορούμε να το προβλέψουμε . Αυτό δεν μπορώ να το ξέρω πώς θα λειτουργεί δηλαδή σε κάποια χρόνια το συναίσθημα του ανθρώπου , η ψυχή του ανθρώπου γιατί αυτή η έξαρση της τεχνολογίας είναι πρωτόγνωρη για την ανθρώπινη ιστορία .
16) Θεωρείτε ότι η ενσάρκωση ενός μονολόγου είναι πιο δύσκολη από το να παίζετε σε μια ομαδική παράσταση ?
Γνωρίζω το πώς είναι να είσαι μόνος σου στην σκηνή ή μόνος σου στο πάλκο . Έχει μια ηδονή αυτό που δεν το έχει η ομάδα. Η ομάδα έχει πάλι μια άλλη ηδονή που δεν το έχει όταν είσαι μόνος σου . Νομίζω ότι είναι το ίδιο απλώς όταν είσαι μόνος σου έχεις και μια επιπλέον ελευθερία το ότι καλύπτεις όλον τον σκηνικό χώρο με την έννοια όχι του ορατού χώρου αλλά του αόρατου ,ενώ όταν ανήκεις σε μια ομάδα πρέπει να μοιραστεί δια των ατόμων που την αποτελούν. Το να είσαι μόνος σου, σου δίνει ένα πεδίο τεράστιο να κινηθείς και μια ηδονή του να είσαι εσύ ο μοναδικός πομπός από σκηνής απέναντι σε τόσους ανθρώπους που είναι κάτω . Είναι μια ηδονή αυτό.
17) Έχετε κάποια επαγγελματικά σχέδια για το μέλλον ?
Έχω πολλά επαγγελματικά σχέδια για το μέλλον . Θα μιλήσω όμως για το τι πράγματα με ενδιαφέρουν. Γενικώς με ενδιαφέρει να δουλεύω με σκηνοθέτες και με Ηθοποιούς που κάνουμε ένα βήμα μπροστά ή ένα βήμα πίσω ( δεν έχει σημασία) . θέλω να εξελίσσομαι , θέλω να προχωράω . Θέλω να παίξω κάποιους ρόλους , μπορεί να μην τους παίξω ποτέ αλλά δεν με πειράζει αυτό . Θέλω να δουλεύω με ανθρώπους που αγαπώ και εκτιμώ και θέλω να καλλιεργήσω ακόμα πιο πολύ την μουσική μου διάσταση . Θέλω να κάνω μια παράσταση σαν ρεσιτάλ (ας πούμε ) το οποίο να έχει και μουσική και κείμενα δηλαδή να είμαι ολόκληρη με όλες μου τις ιδιότητες .
18) Για το τέλος θα ήθελα μια ευχή για το μέλλον .
Να ζούμε όσο πιο πλούσια γίνεται εσωτερικά . Να αγαπάμε και να μας αγαπούν με την ευρύτερη έννοια της αγάπης γιατί αγάπη πυροδοτεί, κινητοποιεί τον άνθρωπο . Νομίζω ότι είναι μια δημιουργική λειτουργία η αγάπη . Δημιουργική με την έννοια του Δημιουργού. Πώς είναι ο Θεός δημιουργός γιατί ο Θεός είναι αγάπη τελικά .