Η ΒΕΡΑ ΚΡΟΥΣΚΑ ΣΤΟ DNA OF ARTS!!!!!
Συνέντευξη στον Αλέξανδρο Τσομπανόπουλο
Μια υπέροχη κυρία του θεάτρου μας, με μεγάλη πορεία στο χώρο, μας έκανε την τιμή να μιλήσει στη σελίδα μας. Η κυρία Βέρα Κρούσκα, πρωταγωνιστεί φέτος στην παράσταση Ωραία Χρόνια του Χάρολντ Πίντερ, στο πλευρό της Ζωής Λασκάρη και του Στέφανου Κυριακίδη. Μια παράσταση που αξίζει να δείτε…Απολαύστε την…
- Ωραία Χρόνια φέτος…
- Ναι!
- Πείτε μου δυο λόγια για τη συμμετοχή σας σε αυτή την παράσταση.
- Τι να σας πω; Σχετικά με το έργο;
- Και με το ρόλο σας…
- Κοιτάξτε, ποτέ δε μπορώ να μιλήσω ξεχωριστά για το ρόλο που παίζω. Θέλω να πω, ότι είναι η πρώτη φορά που παίζω Πίντερ, που τον αγαπώ πολύ. Είναι ένα εξαιρετικό έργο, που είναι και εξαιρετικά δύσκολο, γιατί είναι ένα παιχνίδι μνήμης. Τρείς άνθρωποι, φίλοι από τα παλιά, συναντιούνται σε μια καμπή της ζωής τους, για να βρουν απαντήσεις σε κάποια προσωπικά τους πράγματα. Η μνήμη όμως, η οποία είναι επιλεκτική, είναι διαφορετική στον καθένα. Όπως είναι στον κάθε άνθρωπο. Αυτό είναι το μήνυμα. Αυτό που θέλει να πει ο Πίντερ. Ότι δεν υπάρχει απόλυτη αλήθεια, ούτε απόλυτο ψέμα. Δεν υπάρχει παρόν και μέλλον, υπάρχει επαναλαμβανόμενο παρελθόν! Πρώτη φορά κάνουμε αυτή τη συνεργασία με τη Ζωίτσα. Και το λέω με όλη τη γλύκα που νιώθω γι’ αυτή τη γυναίκα. Γι’ αυτό την αποκαλώ Ζωίτσα. Είναι εξαιρετική οικοδέσποινα. Μας έχει μαζί με το Στέφανο τον Κυριακίδη, εξαιρετικό συνάδελφο, που έχουμε ξαναδουλέψει μαζί στο Εθνικό Θέατρο στον « Έμπορο της Βενετίας». Είμαστε τρεις άνθρωποι που αγαπάμε πολύ αυτό που κάνουμε και το υπηρετούμε με τον καλύτερο τρόπο που μπορεί ο καθένας μας. Είμαι πάρα πολύ χαρούμενη γι’ αυτή την παράσταση. Αυτά έχω να σας πω όσον αφορά το έργο. Για το ρόλο τώρα. Δεν υπάρχει για μένα, εύκολος ρόλος. Ίσως μπορώ να σας πω ότι περνώντας τα χρόνια, πιο δύσκολο βλέπω το επάγγελμα αυτό. Ίσως κατακτώντας κάποια πράγματα, αναζητάς περισσότερα. Αλλά θέλεις να βγάλεις και κάποια πράγματα. Είναι θα έλεγα, η καλή πλευρά της φιλοδοξίας. Το να πρέπει να υπηρετήσεις αυτή τη δουλειά, όσο μπορείς καλύτερα. Η Κέιτ, είναι το πιο σιγανό πρόσωπο. Το τελείως αντίθετο της Άννας. Έχει το πιο χαμηλό προφίλ και κάνει μια ανατροπή στο τέλος. Παίρνει κάποια στιγμή τα πράγματα στα χέρια της και αφού βλέπει ότι δε βγαίνει πουθενά, λέει μια αλήθεια δική της, που αφορά και την Άννα και τον άντρα της. Είναι μια ονειροπόλα. Το δύσκολο σε αυτό το έργο για τον ηθοποιό είναι ότι πρέπει να είναι πάνω στη σκηνή και το παρόν του να είναι έντονο χωρίς να μιλάει. Ακούγοντας. Είναι θα έλεγα, ένας σιωπηλός ρόλος.
- Η Κέιτ, είναι και λίγο καταπιεσμένη από τη ζωή που ζει;
- Δε θα έλεγα ότι είναι καταπιεσμένη. Είναι η φύση της τέτοια. Δε βάζει τέτοιες έννοιες ο Πίντερ ποτέ. Απλώς, ψάχνεται σε σχέση με τη ζωή, με τους ανθρώπους …Είναι ανθρωποκεντρικός, αλλά δεν εστιάζει σε ένα πρόσωπο, αλλά γενικά.
- Έντονο στοιχείο επίσης στα έργα του Πίντερ, είναι η πάλη χώρου και χρόνου.
- Ναι, ναι! Αυτό πάντα! Επίσης να πω ότι έχουμε ένα υπέροχο σκηνικό. Υπηρετεί τόσο πολύ το έργο χωρίς να είναι εντυπωσιακό. Η Ζωή σαν παραγωγός, δεν έκανε καμία έκπτωση. Τα έδωσε όλα.
- Έχετε δηλώσει, ότι μέσω της δουλειάς σας, ζείτε πολλές και διάφορες ζωές. Στο στοιχείο αυτό εντοπίζετε τη γοητεία του επαγγέλματός σας;
- Αυτή είναι η γοητεία ναι. Και να σας πω και κάτι; Είναι αυτό που μας κρατάει « νέους». Είναι μεγάλη ανανέωση! Άλλο να είσαι σοβαρός και άλλο σοβαροφανής. Θέλω να πω ότι ο σοβαρός ηθοποιός, μπορεί να είναι παιδί. Κουβαλάμε μια παιδικότητα, γιατί είναι ένα παιχνίδι. Ύστερα, κυρίως ο ηθοποιός ο οποίος έχει να ενσαρκώσει ένα ρόλο, αλλά και ο ζωγράφος και ο ποιητής, είναι περισσότερο παρατηρητής ζωής. Παρατηρώντας, παίζουμε και με τα δικά μας πράγματα. Ανασκευάζουμε σκέψεις, θέσεις. Γινόμαστε πιο έντονοι. Είναι μια θαυμάσια δουλειά. θα έπληττα φοβερά σε μια άλλη δουλειά. Αν και είμαι προγραμματισμένος άνθρωπος. Δεν είμαι φύσα από εδώ, πήγαινε από εκεί! Γενικά όμως το παιχνίδι αυτό της δουλειά μας, μου αρέσει πολύ. Και γι’ αυτό, ακόμα περισσότερο από την παράσταση, μου αρέσουν οι πρόβες.
- Είναι δημιουργική διαδικασία…
- Ναι και είναι και η ανατροπή, το ψάξιμο. Σαν τις ανασκαφές. Σαν να βρίσκουμε ανθρώπους! Μόνο που δεν είναι στα παλιά χρόνια, αλλά τώρα.
- Είναι δύσκολη η διαδικασία προσέγγισης ενός ρόλου;
- Θα έλεγα πάρα πολύ! Αναλόγως τι προτεραιότητα έχεις βάλει στη ζωή σου. Πρέπει να κομματιάσεις ένα χαρακτήρα και να τον συνθέσεις. Αυτό, δεν το κάνεις ερήμην του υπόλοιπου έργου, αλλά σε σχέση με αυτό. Γιατί ένας ρόλος, είναι ένα μέρος μιας παράστασης. Εκτός αν έχεις να κάνεις με ένα μονόλογο. Είναι δύσκολο να τα συνδυάσεις και γι’ αυτό, χρειάζεσαι ένα καλό, έμπειρο μάτι. Δεν έχουμε πάντα την ευκαιρία να δουλέψουμε με καλούς σκηνοθέτες. Αλλά με έναν καλό σκηνοθέτη, γινόμαστε ακόμα πιο δημιουργικοί. Και η πείρα σε βοηθάει, ακόμα και αν δεν έχεις πέσει σε πολύ καλά χέρια, να μπορέσεις να ξεγλιστρήσεις από το σημείο που έχεις σκοντάψει και να πας παραπέρα.
- Υπάρχει κάτι που σας πικραίνει στη δουλειά σας;
- Καθόλου! Τίποτα δε με πικραίνει. Δε μ’ αρέσει η λέξη πίκρα. Μπορώ να πω ότι καμιά φορά στενοχωριέμαι με την ελαφρότητα. Είναι πολύ σοβαρό επάγγελμα αυτό που κάνουμε. Σας είπα δεν είναι σοβαροφανές. Είναι τόσο σοβαρό, που μπορεί να παίζεις μ’ αυτό. Γιατί το παιχνίδι, είναι μέρος της ζωής.
- Έχετε μετανιώσει ποτέ για κάποια καλλιτεχνική σας επιλογή;
- Έχω μετανιώσει που δεν έχω κάνει κάποια πράγματα. Τα οποία θα μπορούσα να είχα κάνει. Εγώ δεν έκανα ποτέ θίασο δικό μου. Όχι γιατί δε μπορούσα, αλλά δεν ήθελα. Ήμουν πάντα ελεύθερος σκοπευτής. Συνεργαζόμουν με το Κρατικό, με το Εθνικό, με θιάσους…Η στιγμή λοιπόν, που διάλεγα κάτι, ήταν και ανάλογα της προσφοράς που είχα. Και υπήρξαν και λίγες ευτυχώς περίοδοι της ζωής μου, που επέλεξα να μη δουλέψω, προκειμένου να κάνω κάτι που δε με εξέφραζε. Δεν ξέφυγα τόσο πολύ, ίσως λίγο, αλλά δεν ξέφυγα τόσο πολύ από το στόχο μου. Δόξα τω Θεώ! Και όλο αυτό το έκανα μόνη μου. Δεν είχα ποτέ παρέες. Ανθρώπους που να με υποστηρίζουν, ούτε και πολλά χρήματα, για να πω ότι επένδυσα επάνω μου. Είχα μόνο τη δουλειά μου και γι’ αυτό είμαι πάρα πολύ χαρούμενη. Πράγματα που με στενοχωρούν, είναι όπως σας είπα η ελαφρότητα με την οποία αντιμετωπίζεται η δουλειά, γιατί αντιμετωπίζεται έτσι. Ύστερα, δε μου αρέσουν τα πολύ μεγάλα λόγια. Αυτά με κάνουν και…γελάω! Είναι τόσο αστεία! Τα μεγάλα λόγια και οι μεγάλες δηλώσεις. Το πόσο μπορεί να είναι κάποιος σπουδαίος, αστείος. Δε δηλώνεται αυτό. Δε δηλώνεις τη δουλειά σου! Τη δείχνεις. Γιατί θα πάμε σ’ αυτό που έχει πει ο Τσαρούχης, ότι στην Ελλάδα είσαι ό, τι δηλώσεις! Από την άλλη πλευρά όμως, βλέπω και νέες προσπάθειες, καταπληκτικά παιδιά, καινούρια, νεώτερα από μένα. Δυστυχώς, έχουμε πάρα πολλά θέατρα και λιγότερο καλές παραστάσεις. Υπάρχουν όμως πολύ καλές παραστάσεις, που μπορεί να αναμετρηθούν με παραστάσεις του εξωτερικού.
- Δίνονται ευκαιρίες στους νέους σήμερα;
- Νομίζω ότι έχουν πάρα πολύ μεγάλη δυσκολία. Είναι και θέμα τύχης. Κάποια στιγμή, είχα δει μια συνέντευξη που είχαν πάρει στον Τομ Χανκς, που είναι ένας σπουδαίος ηθοποιός και πολύ σεμνός. Γιατί όταν είσαι μεγάλος, είσαι σεμνός. Του λέει, πώς αισθάνεστε που έχετε πάρει 2 Όσκαρ, με τους ρόλους που έχετε παίξει; Λέει: « Αισθάνομαι ευγνώμων, γιατί εγώ είμαι τυχερός! Διότι, υπάρχουν 7.000 τουλάχιστον συνάδελφοί μου, που είναι πολύ πιο ταλαντούχοι από μένα και δεν έχουν κάνει τίποτα. Δεν τους έχει δοθεί η ευκαιρία.». Θέλω να πω, ότι δίνονται σε ορισμένους και σε άλλους δύσκολα. Το διαμάντι όμως, λάμπει. Δηλαδή, ακόμα και να το πετάξεις μέσα στις ακαθαρσίες, θα ξεχωρίσει. Και ξεχωρίζουν αρκετά και λαμπερά!
- Εσείς, θεωρείτε τον εαυτό σας τυχερό;
- Πολύ! Πάρα πολύ!
- Τι κρατάτε από την Έλλη Λαμπέτη, στο πλευρό της οποίας ξεκινήσατε;
- Το ότι ξεκίνησα μαζί της, ήταν το Α. το Ω βέβαια προσπαθώ να το κάνω εγώ. Ποιος νέος σήμερα, έχει αυτή την τύχη; Κατ’ αρχήν δεν υπάρχουν αυτά τα μεγέθη! Ηθοποιοί αυτού του μεγέθους και αυτού του μύθου. Υπάρχουν πολύ σπουδαίοι, αλλά είναι κάτι διαφορετικό. Όταν είσαι λίγο μετά την εφηβεία σου και συναντάς έναν τέτοιον άνθρωπο, είναι σαν να με ακούμπησε το ραβδάκι της νεράιδας! Μου έδωσε τα πάντα! Τώρα από εκεί και πέρα, ήταν το πώς θα το διαχειριστώ εγώ αυτό το πράγμα. Γιατί σε όλους τους ανθρώπους, με εξαίρεση κάποιους λαούς που ζουν κάτω από φρικτές συνθήκες, ακόμα και στους πιο άτυχους, κάποια στιγμή, τους ανοίγεται ένα παράθυρο. Το θέμα είναι αν είναι έτοιμοι. Εγώ δεν ήμουν έτοιμη! Αλλά, είχα την καλή διάθεση! Μου πέταξε ένα σπόρο και εγώ προσπάθησα να καλλιεργήσω τη γη που είχα! Και αυτό προσπαθώ. Γιατί αυτό δε σταματάει ποτέ! Δε μπορείς να πεις ότι έμαθες. Άμα πεις ότι έμαθες, είναι σαν να πέθανες! Δε μαθαίνεις. Είσαι αεί διδασκόμενος.
- Πώς βλέπετε την κατάσταση που βιώνουμε σήμερα;
- Τόσο πολύ έχουμε πικραθεί και πικραινόμαστε όλοι μας και με αυτό που έχει συμβεί και με τα ψέματα πολλές φορές που μας λένε και για τις φρούδες ελπίδες που μας δίνουν. Το μόνο θέμα είναι, να μην το βάλουμε κάτω εμείς. Δεν παίρνω ένα χαρτί και βάζω ένα μεγάλο Χ σε όλους. Υπάρχουν και άνθρωποι, αλλά πολύ λίγοι. Πολλή φτήνια σε πολλά πράγματα. Μεγάλο ξεπούλημα! Όλους μας αναλογεί 2×2. Τίποτε άλλο. Δεν πρόκειται να φύγουμε με γεμάτες τσέπες. Γιατί πρέπει να κάνουμε δυστυχισμένους τους ανθρώπους; Εκεί είναι που όπως σας είπα, η δουλειά μου με βοηθάει να ξεφύγω. Προς στιγμήν. Ξεφεύγω για κάποιες ώρες. Κατά τα άλλα, όσο και σε καλύτερη μοίρα να βρίσκομαι σε σχέση με τον άστεγο ή αυτόν που δεν έχει να φάει, αυτό δε σημαίνει ότι μπορώ είτε να το αντικρίζω, είτε να το ξέρω, είτε να το σκέφτομαι. Δηλαδή, θέλω να πω ότι είμαστε ψυχολογικά πολύ πιεσμένοι. Έχουμε δεθεί λίγο περισσότερο οι φίλοι μεταξύ μας…
- Αυτό είναι από τα θετικά της κρίσης κατά τη γνώμη σας;
- Νομίζω ότι έχουμε έρθει λίγο πιο κοντά. Βέβαια, υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που βρίσκουν την ευκαιρία, είτε να σαμποτάρουν, είτε να πουν διάφορα, αλλά εύχομαι και ελπίζω να τα καταφέρουμε. Δεν ξέρω. Στενοχωριέμαι πάρα πολύ για τα νέα παιδιά, γι’ αυτά τα μεροκάματα, για όλα αυτά που έχουν χάσει. Ίσως άλλα πράγματα να ήταν υπερβολικά. Δε λέω όχι. Αλλά ζήσαμε μέσα σε ένα πλαστικό χρήμα τα τελευταία χρόνια ας πούμε. Και πολλοί άνθρωποι, προσγειώθηκαν απότομα. Κι εμείς προσγειωθήκαμε απότομα. Δε θεωρώ τον εαυτό μου εκτός. Διαβάζω νέα, είμαι πολιτικοποιημένη, παρότι δε βγαίνω να δηλώσω τις απόψεις μου, γιατί όταν είσαι αναγνωρίσιμος, είναι δύσκολο να κρατήσεις τη σωστή γραμμή και να ξεχωρίσει ποιο γίνεται για το θεαθήναι και ποιο για την ουσία. Αυτό είναι ένα πράγμα που με κρατάει πολλές φορές πίσω. Και καλά κάνω! Αλλά πώς να πιστέψω ότι υπήρξε τέτοια διάβρωση. Πολύ άσχημο αυτό. Το μόνο που θέλω να πω, είναι να κάνουν κουράγιο τα παιδιά. Είναι λυπηρό να έχουν φύγει τόσοι άνθρωποι και τόσα καταπληκτικά μυαλά. Οι αξιόλογοι άνθρωποι, φεύγουν έξω. Τι θα καθίσουν να κάνουν εδώ με τα 500€; Δε μπορείς να ζήσεις. Το μόνο καλό είναι ότι έχουν επιστρέψει πάλι στις οικογένειες. Εύχομαι ό, τι καλύτερο μπορεί να γίνει για όλους! Μέσα από την ψυχή μου! Αν και βλέπω όλα αυτά τα παιχνίδια που παίζονται, που εξακολουθούν να λένε ψέματα και υπερβολές. Ενόψει των εκλογών κάνουν σόου.
- Κακό θέατρο δηλαδή!
- Κακό θέατρο! Αυτό δε σημαίνει ότι δεν πρέπει να ψηφίζουμε, ή ότι δεν πρέπει κάπου να πιστεύουμε. Θα γελαστούμε, θα σηκωθούμε, θα προχωρήσουμε. Το θετικό είναι ότι μπορούμε και ψηφίζουμε. Έχουμε μια δημοκρατία.
- Είστε από τους πιο σεμνούς ανθρώπους του χώρου σας. Έχετε πέσει ποτέ στην παγίδα της ματαιοδοξίας;
- Ευχαριστώ! Δε νομίζω να υπήρξα ποτέ ματαιόδοξη. Όχι νομίζω, είμαι σίγουρη! Ήταν λίγο το μαύρο μου πανί.
- Σχεδιάζετε κάτι για το επόμενο διάστημα;
- Προς το παρόν, δεν ξέρω. Είναι πολύ δύσκολα ξέρετε στη δουλειά μας. Είναι λίγο…δε θα έλεγα νωρίς, γιατί άλλες φορές τέτοια εποχή ήμασταν ήδη έτοιμοι, αλλά μια σκέψη είναι να επαναλάβουμε το ίδιο έργο του χρόνου για κάποιο διάστημα και μετά θα δούμε. Προς το παρόν αυτό έχουμε συζητήσει με τη Ζωίτσα.
- Υπάρχει περίπτωση να σας δούμε και στη Θεσσαλονίκη;
- Εγώ τους το έχω ζητήσει, γιατί έχω δεσμούς με τη Θεσσαλονίκη. Ήμουν πεντέμισι χρόνια στο Κρατικό Θέατρο, έχω κουμπάρους επάνω. Την επισκέπτομαι από τα 16 μου χρόνια τη Θεσσαλονίκη. Όλες μου τις μεγάλες αποφάσεις αλλά και τις κρίσεις μου στην προσωπική μου ζωή, τις έχω περάσει στη Θεσσαλονίκη. Δε μου αρέσει να λέω τα κλασσικά, η ερωτική πόλη και τέτοια. Είναι πολύ όμορφη και έχω καλούς φίλους. Γενικά εμένα, μου αρέσει πολύ η Μακεδονία. Αν βρεθώ σε ένα χώρο, για παράδειγμα σε μια δεξίωση, θα βρεθώ με άγνωστο άνθρωπο να μιλάω και ή θα κατάγεται από τη Θράκη ή από την Κωνσταντινούπολη ή Μακεδόνας θα είναι. Ενώ κατάγομαι από τη Σπάρτη. Το εντελώς αντίθετο. Γέννημα θρέμμα Αθηναία βέβαια, αλλά, η καταγωγή μου είναι από τη Σπάρτη. Τη Θεσσαλονίκη την αγαπώ πολύ! Τέλος Μαΐου θα είμαι πάνω. Αν περάσει ένας χρόνος και δεν πάω, λέω κάτι συμβαίνει…